ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 233

ซูจื่อหยวนที่อยู่ในเกี้ยวหัวใจเต้นแทบหลุดออกมาจากอก ในที่สุดนางก็ทำตามความปรารถนาของตัวเองได้สำเร็จ

ฉินอ๋องเป็นคนที่รักษาสัญญา เพียงแค่นางกับฉินอ๋องคำนับฟ้าดิน แม้ว่าเขาจะพบว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่ฉินอ๋องก็ต้องยอมรับในสถานะของนาง

และ...

ในตอนนี้เวลานี้ เกรงว่าซูจื่ออวี๋จะขึ้นเตียงกับฝ่าบาทรองไปแล้ว ดอกไม้ที่หักไปแล้วจะคู่ควรกับฉินอ๋องได้อย่างไร?

ซูจื่อหยวนประสานมือทั้งสองเข้าหากันและหายใจเข้าไปลึกๆเพื่อระงับความตึงเครียดและตื่นเต้นภายในใจของนาง

“พี่เจ็ด ยิงศรเถิด!” จวินมู่เยว่หัวเราะคิกคักส่งคันธนูที่ผูกผ้าสีแดงและลูกธนูอีกสามดอกที่มีลูกบอลดอกไม้ห้อยอยู่

การยิงธนูเพื่อต้อนรับเจ้าสาวเป็นประเพณีของตงโจวและเป็นกฎที่ใช้ในการที่แต่งงานของภรรยาเอก

ถึงแม้ว่าซูจื่ออวี๋จะไม่ใช่ชายาเอกแต่ทุกคนต่างรู้ว่าฉินอ๋องให้ความสำคัญกับซูจื่ออวี๋ มันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่เขาต้องการยิงศรในตอนนี้

จวินมู่เหนียนยิ้มจางๆและรับลูกศรและคันธนูมา เขาที่ไม่ได้ใส่ใจเรื่องการแต่งงานครั้งนี้มากนัก ในตอนนี้กลับพยักหน้าด้วยความอิ่มเอมใจ

เขาง้างคันธนูออกจนสุดก่อนจะยกมันขึ้นไปบนอากาศและปล่อยศรดอกแรกเสียงดังหวือ

พ่อบ้านเฟิงหัวเราะชอบใจและกล่าวเสียงดังว่า “ศรแรกเคารพฟ้า ให้ฟ้าประทานพรรับคู่แต่งงานใหม่! ”

จวินมู่เหนียนง้างสองอีกครั้งและยิงมันลงไปที่พื้น

พ่อบ้านเฟิงกล่าวต่อด้วยเสียงดัง “ศรสองคารพดิน ให้ดินอวยพรให้บ่าวสาวอยู่คู่กันไปร้อยปี!”

หลังจากที่สิ้นเสียงของพ่อบ้านเฟิง จวินมู่เหนียนก็รับศรดอกที่สามมาและยิงไปยังคานของเกี้ยว

เมื่อสิ้นเสียงของธนู ลูกศรที่ไม่มีหัวก็สามารถทะลุทั้งสามจุดเข้าไปในคานของเกี้ยว ทำให้ทุกคนต่างพากันปรบมือ