ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 234

จวินมู่หลานตาเป็นประกายในทันที แล้วรีบถามว่า “ไม่ผิดคนใช่หรือไม่?”

ลั่วไป๋พยักหน้ากล่าวอย่างหนักแน่น “ไม่ผิดพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมเห็นคุณหนูสามขึ้นเกี้ยวกับตาตัวเอง เพียงแค่สั่นระฆัง นางก็ยอมทำตามทุกอย่าง แต่ว่าเว่ยคงชิงบอกว่าหนอนกู่กลืนวิญญาณนี้ได้ผลเพียงสิบสองชั่วยาม”

“ทำดีมาก” สายตาของจวินมู่หลานประกายแสงแห่งความสุข ถือระฆังแล้วเดินเข้าไปในห้องหอ แทบอยากจะรายงานเรื่องนี้กับจวินมู่ฉงเดี๋ยวนี้เลย

“พี่รอง” จวินมู่ฉงยืนขึ้นแล้วเดินไปหาจวินมู่หลานอย่างจนใจ

จวินมู่หลานก็พูดอย่างหงุดหงิด “เจ้าอยู่คนเดียวไปก่อน หิวน้ำหิวข้าวก็เรียกลั่วไป๋”

จวินมู่ฉงอดกลอกตาใส่เขาไม่ได้ เหตุใดพี่รองของเขาถึงได้ดูกระวนกระวายเหมือนชายหนุ่มเลือดร้อน

จวินมู่ฉงหยิบขวดยาออกมาจากอก ในนั้นมียาอยู่หนึ่งเม็ดแล้วพูดกับจวินมู่หลาน “นี่เป็นของขวัญแสดงความยินดีกับพี่รองจากน้องชายอย่างข้า กินอันนี้แล้ว รับรองว่าพี่รองจะปึ๋งปั๋งสิบสองชั่วยามแน่นอน อีกอย่าง...”

จวินมู่ฉงหัวเราะอย่างชั่วร้าย ก่อนจะพูดต่อ “อีกอย่าง ยังสมกับเป็นชายชาตรีอีกด้วย”

จวินมู่หลานประหลาดใจแล้วถามไปทันทีว่า “จริงรึ?”

จวินมู่ฉงแค่นเสียงเย็นชา “ข้าขอยานี้มาจากสำนักเย่าหวางเชียวนะ มีแค่เม็ดเดียว เดิมทีข้าก็คิดว่าจะกินเอง แต่เห็นพี่รองชอบซูจื่ออวี๋ขนาดนั้น งั้นก็ให้พี่รองแล้วกัน สตรีน่ะ พอมีลูกแล้วก็จะเลิกคิด น้องชายขอให้พี่รองได้องค์ชายน้อยเร็วๆ”

จวินมู่หลานเดินไปที่ห้องหอพร้อมกับหัวเราะและหยิบยานั้นไปอย่างมีความสุข

......

จวินมู่หลานรู้ว่าจวินมู่ฉงใส่ของดีไว้ในห้อง แต่เขาไม่รู้ว่ายาปลุกกำหนัดที่อยู่ในห้องหอนั้นจะมีฤทธิ์มากขนาดนั้น