ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 245

ซูจื่ออวี๋โกรธจนหน้าแดง นางเด้งตัวลุกขึ้นจากตักของจวินมู่เหนียน บอกว่า

“เจ้ารออยู่ที่นี่!”

ต่อมายังไม่ทันที่จวินมู่เหนียนจะตั้งตัว นางกลับหันไปมองจวินมู่ฉง พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงโมโห

“ท่านอ๋องรองทรงแข็งแรงดีนะเพคะ ในเมื่อพวกท่านสองพี่น้องไม่ห่วงเรื่องศักดิ์ศรี เช่นนั้นวันนี้ข้าจะทำให้พวกท่านสมดังหวัง จะทำให้พวกท่านรู้ว่า อะไรที่เรียกว่าล่วงเกินทหารทั้งกองทัพ ยังดีกว่าล่วงเกินหมอเพียงคนเดียว”

จวินมู่ฉงตกใจกับท่าทางของซูจื่ออวี๋จนชะงักไป เขาอึ้งอยู่สักครู่ เมื่อรอให้เขาได้สติ ซูจื่ออวี๋ก็ขว้างขวดกระเบื้องหนึ่งขวดลงบนพื้นแล้ว

เพล้ง หลังจากเสียงแตกหัก จุดที่มีเศษของขวดกระเบื้องมีหมอกสีขาวลอยขึ้นมา ตรงจุดที่หมอกขาวไปถึง ผู้คนจะน้ำหูน้ำตาไหล มือไม้อ่อนแรง

ยาพิษชนิดนี้นางเพิ่งผสมขึ้นระหว่างที่เดินทางออกจากจวนอ๋องฉินมาจวนอ๋องรอง ตลอดทางที่ผ่านมานางเตรียมตัวไว้แล้ว จึงไม่ถูกควบคุมเหมือนตอนที่อยู่ประตูเมือง

ซูจื่ออวี๋เดินไปตรงหน้าจวินมู่เหนียน แล้วนำยาถอนพิษให้จวินมู่เหนียนกับองครักษ์เซวียนชาง ยังมีท่านอ๋องแปดจวินมู่เยว่กับคนอื่นที่เพิ่งเดินเข้ามา

หลังจากเห็นเซวียนชางกินยาแก้พิษเข้าไป ซูจื่ออวี๋บอกว่า

“พวกเขาจะไม่สามารถขยับได้เป็นเวลาหนึ่งก้านธูป เจ้านำสิ่งนี้ไปสาดใส่ขอบกำแพง”

เซวียนชางหันมองจวินมู่เหนียน เขารู้สึกไม่สบายใจ เพราะรู้สึกว่าซูจื่ออวี๋ทำอะไรไม่คำนึงถึงผลที่ตามมา

แต่จวินมู่เหนียนกลับไม่ได้คิดมากเช่นนั้น เพราะไม่ว่าซูจื่ออวี๋จะทำอะไร เขาล้วนสามารถปกป้องนางได้

จวินมู่เหนียนเอ่ยปาก

“ทำตามที่พระชายาสั่ง!”

เซวียนชางสะท้าน รีบบอกว่า

“ข้าน้อยรับบัญชา!”

ภายใต้สถานการณ์ที่ทุกคนไม่อาจขยับร่างกายได้ เซวียนชางสาดยาพวกนั้นไปที่ขอบกำแพงจนหมดขวด จากนั้นรีบกลับมาข้างกายจวินมู่เหนียน

ขณะนี้หมอกขาวที่บดบังสายตาของทุกคนเริ่มจางหายไป มีเพียงคนเต็มเรือนกำลังเช็ดน้ำหูน้ำตา

จวินมู่ฉงพยุงตัวไว้กับเสา เช็ดน้ำตาไปด้วย เอ่ยถามไปด้วยว่า

“บังอาจนักนังปีศาจ เจ้าทำอะไรกับพวกข้า? เจ้ารู้หรือไม่วางยาสังหารองค์ชาย คือโทษปิดบังเบื้องสูง!”