ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 244

จวินมู่เหนียนนั่งอยู่บนรถเข็น เมื่อมองดูหญิงสาวที่เสื้อผ้าหน้าผมยุ่งเหยิง แต่กลับเจิดจรัสตรงหน้าคนนี้ ในใจเขาวางใจอย่างที่สุด

เขาแอบโล่งใจ มุมปากยกขึ้นจนเป็นรอยยิ้ม แล้วหันไปยื่นมือให้นาง พูดเสียงอ่อนโยน

“มานี่”

ซูจื่ออวี๋จ้องมองจวินมู่เหนียน ท่านอ๋องฉินที่จริงจังขึงขัง เมื่อเผยรอยยิ้มในบางครั้งเหตุใดจึงน่ามองเช่นนี้ ทำให้ใจที่ว้าวุ่นของนาง สงบลงภายในเสี้ยววินาที

น้ำเสียงของเขาเยือกเย็นดุจหิมะ ล่องลอยเย้ายวน แต่กลับนุ่มนวลดุจสายน้ำ ซูจื่ออวี๋ถูกน้ำเสียงเช่นนี้สะกดจิต แล้วยื่นมือให้จวินมู่เหนียนโดยไม่รู้ตัว

เสี้ยววินาทีที่ปลายนิ้วของทั้งสองกำลังจะสัมผัสกัน กลับถูกขวางกั้นโดยแหจับปลา

ซูจื่ออวี๋ขมวดคิ้ว แต่ไม่ได้ไปดึงจวินมู่เหนียน แต่กลับดึงแหจับปลาเอาไว้ ต่อมาข้างหูมีเสียงของชายหญิงเสพสมกันดังขึ้น

ด้วยความฉลาดของนาง จึงทำให้เข้าใจแผนชั่วของจวินมู่หลานและจวินมู่ฉงในทันที

ความโกรธในใจของซูจื่ออวี๋ ถูกจุดให้ติดทันที

ซูจื่ออวี๋จับแหจับปลาจนแน่น หันหลังมองจวินมู่ฉงด้วยสายตาเย็นชา กัดฟันพูดว่า

“แหจับปลากระจอกแค่นี้ก็อยากจะรั้งท่านอ๋องของข้าเอาไว้หรือ เจ้าถามข้าหรือยัง? !”

ซูจื่ออวี๋ความคิดแล่นฉิว ยาจากหยกเจี๋ยจื่อถูกทาจนเต็มฝ่ามือนานแล้ว นางเพียงใช้แรงกระชาก จนเกิดเสียงดังฉึก แหจับปลาที่ฟันแทงไม่เข้า ตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้ กลับถูกนางฉีกจนเป็นรูขนาดใหญ่

ทุกคนได้แต่ตกใจจนอ้าปากค้าง จวินมู่ฉงยิ่งตกใจจนพูดไม่ออก

จวินมู่เหนียนเห็นดังนั้นจึงคว้าไปที่กระบี่ในมือเซวียนชาง กระบี่เล่มยาวแทงเข้าไปตรงรูที่ถูกฉีกออก เขาใช้แรงงัด จนทำให้แหจับปลาถูกฟันเป็นสองส่วน

ทุกคนได้แต่สูดหายใจลึก กำลังภายในของอ๋องฉิน ยากแท้หยั่งถึง

เมื่อไม่มีแหจับปลาคอยขวางกั้น ซูจื่ออวี๋รู้สึกว่าถูกพลังที่มองไม่เห็นดูดตัวไป ทุกอย่างรอบด้านเปลี่ยนเป็นว่างเปล่า เมื่อรอนางลืมตาขึ้นมาเห็นสถานการณ์ตรงหน้าอีกครั้ง ตัวนางกลับถูกโอบกอดโดยจวินมู่เหนียน

เขากอดนางอีกแล้ว นี่เป็นครั้งที่เท่าใดแล้วนะ? ซูจื่ออวี๋เองก็จำไม่ได้แล้ว

จวินมู่เหนียนกอดนางเอาไว้ จ้องมองใบหน้ามอมแมม แล้วถามว่า

“ได้รับบาดเจ็บหรือไม่?”

ซูจื่ออวี๋ส่ายหน้า

จวินมู่เหนียนถามต่อ