ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 250

เขาไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไรดี ลูกสาวคนโตที่ถูกพระราชทานสมรส เกือบจะแต่งงานกับน้องสามีตัวเอง

ส่วนลูกสาวคนที่สี่ซึ่งได้หมั้นหมายไว้แล้วกลับอยู่บนเตียงของพี่เขยตัวเอง ส่วนลูกสาวคนที่สามซึ่งต้องแต่งงานกับอ๋องฉิน ก็ไม่รู้ว่าหายตัวไปที่ใด

เสนาบดีซูรู้สึกว่าตัวเขาไม่เคยเจอเรื่องปวดหัวเช่นนี้มาก่อน ตอนเช้าเขาถูกฮ่องเต้เจาเหวินตำหนิก็ได้แต่ยอมรับเงียบๆ ไม่มีแม้แต่แรงจะอธิบาย

เพราะเขาไม่รู้เรื่องนี้แม้แต่น้อย และตั้งแต่เมื่อคืนจนกระทั่งตอนนี้ เขาไม่มีเวลากลับไปถามฮูหยินซูที่จวน ดังนั้นตอนนี้เขาจึงไม่รู้เรื่องอะไรเลย เหมือนกับคนที่คอยสมน้ำหน้าพวกนี้

ซูจื่ออวี๋เดินเข้าไปตรงกลางตำหนัก พร้อมย่อตัวทำความเคารพ

“จื่ออวี๋ถวายพระพรเสด็จพ่อ”

เสด็จพ่อ?

ทุกคนต่างแปลกใจกับคำสรรพนามของซูจื่ออวี๋ นางเปลี่ยนสรรพนามได้รวดเร็วเหลือเกิน ไม่รู้หรือว่าฝ่าบาทกำลังโกรธอยู่? เกรงว่าฝ่าบาทคงไม่ตอบรับคำว่าเสด็จพ่อของนาง

แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจก็คือ ฮ่องเต้เจาเหวินเหมือนไม่ได้ใส่ใจสรรพนามนี้มากนัก กลับทำเสียงฮึดฮัดบอกว่า

“เจ้าช่างใจกล้านัก เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ยังนอนจนสายป่านนี้ได้”

ซูจื่ออวี๋ยิ้มอย่างเขินอาย เมื่อคืนนางไปโน้นมานี่จนเหนื่อยมาก อีกอย่างหยกเจี๋ยจื่อต้องใช้พลังจากสมองคอยควบคุม นางคอยปรุงยาอยู่ข้างใน ย่อมใช้พลังไปมาก

ซูจื่ออวี๋เอ่ยปาก

“เสด็จพ่อสั่งสอนถูกต้องแล้ว ต่อไปจื่ออวี๋จะนอนเร็วตื่นเช้าเพคะ”

จวินมู่เหนียนเห็นดังนั้นจึงรีบบอกว่า

“เสด็จพ่อ เรื่องนี้โทษอวี๋เอ๋อร์ไม่ได้ เมื่อคืนลูก...” คำพูดข้างหลังจวินมู่เหนียนไม่ได้พูดต่อ เพียงแต่ทิ้งไว้ให้คนอื่นได้เก็บไปคิด

มุมปากซูจื่ออวี๋กระตุก แม้ในใจจะรู้ว่าจวินมู่เหนียนหวังดี แต่ก็ทำให้เขินอายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ส่วนฮ่องเต้เจาเหวินกลับแปลกใจไม่น้อย พระองค์หันมองขาของจวินมู่เหนียนทันที

จวินมู่เหนียนกำหมัดแล้วยกมาไว้ตรงคางกระแอมสองที เขาทำท่าเหมือนอึดอัด ฮ่องเต้เจาเหวินเห็นเข้าก็เข้าใจทันที

ฮ่องเต้เจาเหวินถอนหายใจ และไม่ได้ไปตามถามเรื่องที่ซูจื่ออวี๋ตื่นสายอีกต่อไป