ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 254

จวินมู่เหนียนเห็นซูจื่ออวี๋นั่งอยู่ในตำแหน่งที่ไกลจากเขามากที่สุด จึงอดขมวดคิ้วไม่ได้

บางครั้งเขาก็ไม่เข้าใจสักนิด ว่าในสมองของหญิงสาวผู้นี้กำลังคิดสิ่งใดอยู่

ไหนว่าชอบเขามากไม่ใช่หรือ? ไหนว่ารื้อบ้านเพื่อเขาอย่างไรเล่า? เมื่อกี้ยังพูดปาวๆต่อหน้าองค์ฮองเฮาว่าสงสารเขาไม่ใช่หรือ? แต่เหตุใดพอเจอเขาแล้ว ถึงได้ทำท่าห่างเหินเช่นนี้?

จวินมู่เหนียนเม้มปาก บอกว่า

“มานี่”

ซูจื่ออวี๋หันมองจวินมู่เหนียน ถามอย่างสงสัย

“มีธุระหรือ?”

จวินมู่เหนียนทำหน้าเข้ม คนที่มีความอดทนน้อยอย่างเขา อยากจะใช้แส้ดึงตัวนางมาอีกแล้ว

ซูจื่ออวี๋นะซูจื่ออวี๋ ช่างเหมือนปลาตัวน้อยที่ลื่นไหลเสียจริง

จวินมู่เหนียนยกมือขึ้น กำลังจะใช้พลังฝ่ามือดูดตัวซูจื่ออวี๋เข้ามา แต่ดันเห็นแผลบนมือตัวเอง เขาจึงบอกว่า

“ข้าได้รับบาดเจ็บ”

“อะไรนะ? บาดเจ็บ?” ซูจื่ออวี๋ตกใจ พร้อมกับหันมองไปตามสายตาของจวินมู่เหนียน ไปที่มือใหญ่ของเขา สิ่งที่เห็นคือแผลที่มีขนาดเกือบสองนิ้ว แม้จะไม่มีเลือดไหลออกจากแผลแล้ว แต่ยังไม่ได้ทำแผล ตอนนี้ยังมีคราบเลือดติดอยู่

ซูจื่ออวี๋ทำตามสัญชาตญาณของคนเป็นหมอ นางจึงจับมือของจวินมู่เหนียนไว้อย่างเป็นธรรมชาติ เพราะอยากดูให้แน่ใจ

จวินมู่เหนียนเห็นท่าทีร้อนใจของนาง มุมปากของเขายกขึ้น ดูท่านางเป็นห่วงเขาไม่น้อย ที่ทำตัวห่างเหิน อาจเป็นเพราะนางเขินอาย

ความคิดเข้าข้างตัวเองของจวินมู่เหนียนยังไม่ทันจบ ตรงฝ่ามือก็ปวดขึ้นมา ซูจื่ออวี๋กำลังเปิดแผนของเขาที่กำลังประสานกันออก

“ซี้ด...เจ้าจะทำอะไร?” จวินมู่เหนียนถามอย่างสงสัย