ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 274

ทหารรักษาการณ์แคว้นตงโจวรีบคุกเข่าลงยอมรับผิดอย่างรวดเร็ว “องค์หญิงได้โปรดประทานอภัยด้วย องค์หญิงได้โปรดประทานอภัยด้วย” ทหารรักษาการณ์มองไปที่สองแม่ลูกด้วยสายตาตำหนิ “ไม่รีบขอโทษองค์หญิงอีก”

ผู้หญิงคนนั้นคุกเข่าลงกับเด็กอย่างรวดเร็วแล้วขอโทษหลายครั้งติดต่อกัน “องค์หญิงได้โปรดให้อภัยด้วย ลูกสาวของหม่อมฉันยังไม่ประสา นางชนองค์หญิงเข้า ได้โปรดองค์หญิงเห็นแก่นางที่ยังเด็กไม่รู้ความ ให้อภัยนางสักครั้งเถอะเพคะ”

หนานหยวนหรัวเยาะเย้ยและพูดว่า “นางยังเด็กไม่รู้ความ แล้วเจ้าล่ะ? คงจะไม่บอกว่าตัวเองยังเด็กไม่รู้ความด้วยหรอกใช่ไหม? คนในตงโจวอย่างพวกเจ้าพิถีพิถันเรื่องการอบรมสั่งสอนที่สุดไม่ใช่หรือ? เจ้าจะพูดอย่างนั้นได้อย่างไร? ถ้าลูกชายไม่ได้รับการสั่งสอนจากพ่อ เช่นนั้นลูกสาวก็ไม่ได้รับการสั่งสอนแม่เช่นนั้นไม่ถือว่าอธิบายได้แล้วหรือ?”

ผู้หญิงคนนั้นใจเต้นตึกตัก โขกหัวขอร้องให้เมตตา “ได้โปรดองค์หญิงทรงประทานอภัยให้ด้วย เป็นความปิดของหม่อมฉันเอง หม่อมฉันไม่ดีเองเพคะ”

หนานหยวนหรัวกระโดดลงมาจากบนรถม้า ร่างของนางเบาหวิวราวกับนกนางแอ่น เห็นได้ชัดว่านางมีพื้นฐานวรยุทธที่ดี

เพียงแต่ว่านางไม่ได้สวมกางเกงหรือสวมรองเท้าเหมือนที่ชาวบ้านตงโจวพากันบอก

นางสวมชุดขี่ม้าสีแดงที่เหมือนดวงอาทิตย์ ดูแล้วงดงามมีเสน่ห์มาก และยังมีความรู้สึกกดขี่ข่มเหงผู้คน

หนานหยวนหรัวถือแส้ม้า เคาะที่มือตัวเองเป็นครั้งคราวแล้วเดินไปตรงหน้าหญิงคนนั้นก่อนจะพูดว่า “ในเมื่อรู้ว่าพิษแล้ว งั้นข้าก็จะลงโทษเจ้าเอง เจ้าไม่มีอะไรจะพูดแล้วใช่ไหม?”

หญิงคนนั้นเงียบเหมือนจักจั่น คุกเข่าลงพื้นกอดเด็กเอาไว้ แต่ก็ไม่กล้าขัดขืนแม้แต่น้อย

หนานหยวนหรัวยกยิ้มเย็นชา เหวี่ยงแส้ออกมาทันทีและตีไปที่หลังของผู้หญิงคนนั้นโดยที่ไม่ทันตั้งตัว

แส้นั้นตีลงไปอย่างแรง หลังเสื้อของผู้หญิงคนนั้นก็ขาดเป็นแนวยาว เผยให้เห็นผิวที่ขาวโพลน