ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 29

ผู้คุมคนนั้นดันกล่องอาหารไปไว้ตรงหน้าซูจื่อเยียน พร้อมทั้งหัวเราะบอกว่า

“คุณหนูรองวางใจได้ แม้จะกินไม่หมด ทว่าได้กินทุกอย่างเข้าไปบางส่วนแล้ว เชิญคุณหนูรองดูได้”

ซูจื่อเยียนกำลังจะยื่นมือไปเปิดกล่องอาหาร ทว่านึกขึ้นได้ว่ากล่องอาหารนี้เคยเข้าไปในห้องขังมาแล้ว หนำซ้ำก่อนหน้านี้ยังเคยถูกผู้คุมต่ำต้อยผู้นี้จับต้องมาก่อน นางจึงไม่อยากจะแตะต้องอีก

ซูจื่อเยียนสั่งการเซี่ยจู๋ผ่านสายตา เซี่ยจู๋รีบไปยกกล่องอาหารมา แล้ววางไว้บนโต๊ะ จากนั้นดึงอาหารที่อยู่ในชั้นทั้งสองออกมาวางไว้

เมื่อกล่องอาหารเปิดออก มีกลิ่นหอมกลิ่นหนึ่งลอยออกมา

ทว่ากลิ่นหอมนี้กลับไม่เป็นที่สังเกตของซูจื่อเยียน นางเพียงแต่มองดูอาหารในกล่องที่พร่องลง แล้วเผยยิ้มอย่างพอใจ

ซูจื่อเยียนมองผู้คุมที่คุกเข่าอยู่บนพื้น จากนั้นบอกว่า

“นี่คือเงินหนึ่งร้อยตำลึง เอาเงินแล้วกลับบ้านนอกไปซะ”

เซี่ยจู๋รีบยื่นถุงเงินให้

ผู้คุมชะงักไปเล็กน้อย เขาประหลาดใจ ถามว่า

“คุณ...คุณหนู ไหนคุณหนูบอกว่าจะหาตำแหน่งในหน่วยทหารองครักษ์ให้ข้าน้อยอย่างไรเล่า?”

ซูจื่อเยียนใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดปากและจมูก ความเกลียดชังบนใบหน้าของนางไม่อาจปิดบังได้

เซี่ยจู๋เห็นดังนั้นจึงเอ่ยขึ้นด้วยความโมโห

“เจ้าวางยาพิษทำร้ายคุณหนูสามจวนเสนาบดี หากเรื่องแดงขึ้นมาเจ้าคิดว่ายังมีชีวิตรอดหรือ? ตอนนี้ให้เงินเจ้าพร้อมให้กลับไปที่บ้านนอก คือความเมตตาจากคุณหนูรอง เจ้าอย่าได้ไม่รู้ผิดชอบชั่วดีนะ”

ผู้คุมทำหน้าตกตะลึง แต่เขาก็รู้ว่าสู้อำนาจของนางไม่ได้ จึงได้รีบหยุดแค่นี้ ตอนนี้ยังได้เงินมาก้อนหนึ่ง หากทำให้นางโกรธเกรงว่าแม้แต่ชีวิตก็คงต้องทิ้งไว้ที่นี่

“ข้าน้อย...ขอบคุณคุณหนูที่เมตตา”

ผู้คุมรับเงินแล้วกำลังจะเดินออกไป ทว่าจู่ๆ เขานึกถึงคำพูดของซูจื่ออวี๋

จึงได้หันหลังไปหาซูจื่อเยียน พูดว่า

“คุณหนูรอง คุณหนูสามฝากข้ามาทักทายท่าน ต้นฤดูใบไม้ผลิอากาศเย็นเล็กน้อย เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว บอกให้ท่านใส่เสื้อผ้าเยอะหน่อย”

ผู้คุมพูดเสร็จก็จากไปทันที เหลือไว้เพียงซูจื่อเยียนที่ชะงักอยู่ที่เดิม

ซูจื่อเยียนมองเซี่ยจู๋ เอ่ยปากถาม