ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 292

ซูจื่ออวี๋อยู่ในหอแปดสมบัติจนกระทั่งมืด ก่อนจะเตรียมตัวจากไป ไม่ใช่เพราะอยากจะใกล้ชิดกับชู่ซี แต่เพราะเสี่ยวอวี๋อาการแย่มาก นางไอเป็นเลือดจนตื่นขึ้นมาสองครั้ง จากนั้นก็เป็นลมไป

ซูจื่ออวี๋ถอนหายใจ ถ้าเป็นยุคสมัยใหม่ นางจะมีวิธีช่วยเสี่ยวอวี๋ได้มากกว่านี้ แต่ในสมัยโบราณที่มีแค่สมุนไพรจีนเท่านั้น นางเองก็ไร้ความสามารถจริงๆ

จะโทษก็โทษที่หยกเจี๋ยจื่อของนางเก็บได้เพียงของที่มีพิษ ดังนั้นยาส่วนใหญ่จึงไม่มีประโยชน์ในการช่วยคน

ซูจื่ออวี๋จับมุมผ้าห่มยัดแล้วลุกขึ้นพูดว่า “นางดื่มยาต้มไม่ได้ พรุ่งนี้ข้าจะคิดหาวิธี ปรุงยามาให้นางกิน”

ใบหน้าของชู่ซีเต็มไปด้วยความโศกเศร้า หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่งก็ถามว่า “หมอเทวดาล่ะ?”

ซูจื่ออวี๋มองไปที่ชู่ซีด้วยความรู้สึกผิด ก่อนจะตอบว่า “หมอเทวดาโม่ จะรักษาเฉพาะคนที่มีวาสนาเท่านั้น เขาไม่เต็มใจจะช่วย ข้าก็บังคับเขาไม่ได้ แต่ถึงเขามาแล้ว...”

ซูจื่ออวี๋ไม่ได้พูดคำที่เหลือ แต่ชู่ซีก็เข้าใจว่าต่อให้หมอเทวดาโม่จะมา ก็ทำอะไรไม่ได้มาก

ชู่ซีนั่งลงข้างเตียงเสี่ยวอวี๋ ไม่พูดอะไรอีก

เมื่อซูจื่ออวี๋เห็นสองพี่น้องมีสภาพเช่นนี้ก็เศร้าเช่นกัน นางไม่สามารถช่วย เสี่ยวอวี๋ได้ ดังนั้นจึงต้องคิดหาทางจัดที่อยู่ให้ชู่ซีก่อน

......

หลังจากบอกลาชู่ซีแล้ว ซูจื่ออวี๋ก็ออกจากห้องพัก ห้องพักในหอแปดสมบัติ ตั้งอยู่บนชั้นสี่ชั้นห้า ชั้นที่สามจะเป็นห้องอาหารส่วนตัว ชั้นที่สองจะเป็นที่นั่งส่วนตัว ส่วนชั้นหนึ่งจะเป็นห้องโถง

ดังนั้นเมื่อซูจื่ออวี๋ลงไปชั้นล่างเพื่อจะออกไปจากโรงเตี๊ยม นางจึงต้องผ่านชั้นสามอย่างเลี่ยงไม่ได้