ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 294

เมื่อเห็นว่าหนานหยวนหรัวยังคิดจะโต้แย้ง หนานยวนชิงจึงได้ตบตะเกียบลงบนโต๊ะ พูดเสียงเย็นว่า

“หรัวเอ๋อร์ พอแล้ว หากเจ้าชอบอ๋องฉินด้วยใจจริง ก็ควรจะยืนยันว่าตัวเองดีกว่าผู้อื่น ไม่ใช่ทำตัวอันธพาลเช่นนี้”

ซูจื่ออวี๋ยักคิ้ว อันธพาลหรือ? กำลังว่านางอยู่สินะ!

หนานหยวนชิงดึงข้อมือของหนายหยวนหรัวเพื่อให้นางนั่งลง จากนั้นพูดต่อว่า

“ท่านอ๋องฉิน เป็นผู้ที่มีความสามารถรอบด้าน พระชายาของท่าน ก็ต้องคอยช่วยเหลืองานของท่านได้ หากมีดีเพียงรูปโฉม เกรงว่าคงไม่ยาวนานนัก”

ซูจื่ออวี๋กลอกตามองบน องค์รัชทายาทหนานฉินช่างน่ารำคาญนัก แค่จะต่อว่าคนอื่นยังต้องอ้อมค้อม สู้หนานหยวนหรัวก็ไม่ได้

ซูจื่ออวี๋กำลังคิดว่าจะโต้แย้งอย่างไรดี ก็เห็นหนานหยวนหรัวบอกว่า

“ใช่ เสด็จพี่พูดถูกแล้ว ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ซูจื่ออวี๋ เจ้ากล้าเดิมพันกับข้าหรือไม่? หากข้าชนะ เจ้าต้องรีบออกจากจวนอ๋องฉินทันที แล้วให้ข้าเป็นพระชายาอ๋องฉิน”

จวินมู่เหนียนสีหน้าเคร่งเครียด กำลังจะเอ่ยปากตำหนิหนานหยวนหรัวไร้มารยาท แต่กลับถูกซูจื่ออวี๋จับมือเอาไว้ซะก่อน

จวินมู่เหนียนหันมองซูจื่ออวี๋ด้วยความแปลกใจ พบว่าดวงตานางแพรวพราว คล้ายกำลังวางแผนสิ่งใดอยู่ ตอนนี้นางดูเหมือนจิ้งจอกน้อยตัวหนึ่ง

ซูจื่ออวี๋กำลังวางแผนอยู่จริง เพราะจู่ๆนางนึกขึ้นได้ หากนางอยากได้ปิ่นปักผมไม้อูจินของร้านอัญมณีหลิงหลง ก็ต้องได้ภาพวาดจากทูตของหนานเจียงเสียก่อน

นางกำลังกลุ้มใจว่าจะได้มันมาอย่างไร หนานหยวนหรัวก็มอบโอกาสนี้ให้นางซะแล้ว

นี่เรียกว่าอะไรนะ นอนสัปหงกแล้วมีคนยื่นหมอนให้หรือเปล่านะ?

ซูจื่ออวี๋แอบดีใจ แต่ภายนอกกลับขมวดคิ้วบอกว่า

“เช่นนั้นคงไม่ได้ ข้าคงไม่เอาความสุขทั้งชีวิตไปเดิมพัน”

หนานหยวนหรัวคาดไว้แต่แรกแล้วว่าซูจื่ออวี๋กลัว จึงหัวเราะเสียงดังบอกว่า

“ฮ่าฮ่า ดูท่าเจ้าคงจะรู้ดี ว่าเรือมังกรตงโจวของพวกเจ้า ไม่มีทางชนะเรือของพวกเรา”

เพียงพริบตาก็พูดมาถึงเรื่องระหว่างตงโจวกับหนานเจียงเสียแล้ว จวินมู่เย่วเอ่ยขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์

“องค์หญิงหยวนหรัวอย่าได้ด่วนสรุป ยังไม่ทันได้แข่งด้วยซ้ำ รู้ได้อย่างไรว่าจะแพ้หรือชนะ”

หนานหยวนหรัวยักคิ้ว