ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 295

หนานหยวนหรัวหันมองจวินมู่เหนียนอย่างสนอกสนใจ หัวเราะบอกว่า

“ท่านอยากจะทำเช่นไร?”

จวินมู่เหนียนทำเป็นมองไม่เห็นสายตาเย้ายวนที่หนานหยวนหรัวส่งให้ กลับหันมองซูจื่ออวี๋ที่อยู่ในอ้อมอก แล้วถามเสียงอ่อนโยน

“ข้าอยากให้ทำอย่างไรไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคืออวี๋เอ๋อร์อยากให้ทำอย่างไร?”

ในสายตาของผู้อื่น สายตาของจวินมู่เหนียนในขณะนี้ เต็มไปด้วยความรักใคร่เอ็นดู

แต่ในสายตาของซูจื่ออวี๋ สายตาของจวินมู่เหนียนในขณะนี้เต็มไปด้วยการค้นหา

เห็นได้ชัดว่าจวินมู่เหนียนรู้ ว่านางมีจุดประสงค์อื่น

ซูจื่ออวี๋หลุบตาลง ไม่กล้าสบตาจวินมู่เหนียนต่อ เพราะกลัวสายตาที่ทะลุปรุโปร่งคู่นี้ จะเห็นความคิดในใจนาง

ส่วนหนานหยวนหรัวที่เห็นซูจื่ออวี๋กับจวินมู่เหนียนส่งสายตากันไปมา รู้สึกหงุดหงิด จึงเอ่ยปากเร่ง

“ถามเจ้าอยู่นะ เจ้าต้องการทำเช่นไร?”

ซูจื่ออวี๋เม้มปาก อยากจะถอยออกมาจากอ้อมกอดของจวินมู่เหนียนก่อนค่อยว่ากัน แต่นางเพิ่งลุกขึ้น ก็ถูกเขาจับเอวไว้แล้วใช้แรงดึงกลับไปที่เดิม

เห็นได้ชัดว่าจวินมู่เหนียนไม่ยอมถูกใช้แล้วทิ้ง

มุมปากซูจื่ออวี๋กระตุก พร้อมกับเอ่ยปากบอกว่า

“ความจริงข้าไม่มีอารมณ์จะเดิมพันกับเจ้า แต่สุภาษิตกล่าวไว้ได้ดี ไม่กลัวโจรขโมย แต่กลัวโจรหมายตา ข้าจะฝืนเล่นกับเจ้าดูสักตั้ง หากข้าชนะ เจ้าต้องปล่อยมือเรื่องที่จะแต่งงานกับอ๋องฉิน พร้อมกับมอบของขวัญให้ข้าหนึ่งชิ้น”

หนานหยวนหรัวเอ่ยอย่างสงสัย

“ของขวัญหรือ เจ้าต้องการสิ่งใด?”

ซูจื่ออวี๋บอกว่า

“หนานเจียงของพวกท่านนำของล้ำค่ามาสามชิ้นเพื่อแสดงความจริงใจไม่ใช่หรือ? ข้าต้องการหนึ่งในนั้น”

“ไม่ได้!” หนานหยวนชิงพูดขัดขึ้นทันที ต่อมาพูดด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด “พระชายาอ๋องฉิน ของสามสิ่งนั้นข้าน้อยเป็นตัวแทนเสด็จพ่อนำมาถวายให้กับฮ่องเต้ของตงโจวเพื่อแสดงความจริงใจ ใช้เป็นเดิมพันไม่ได้”

ซูจื่ออวี๋ทำหน้าไม่แยแสพร้อมผายมือบอกว่า

“โอ๊ะ ดูท่าองค์รัชทายาทชิงคงคิดว่าหนานเจียงจะแพ้สินะ”