ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 296

จวินมู่เหนียนหัวเราะเสียงเบา

“องค์รัชทายาทชิงฐานันดรสูงส่ง เป็นผู้มากความสามารถ สามารถแต่งงานกับพระองค์ได้ถือเป็นบุญวาสนาของนาง จะกล้าหวังตำแหน่งพระชายาได้อย่างไร? ไม่ว่าจะเป็นอนุหรือสาวใช้ ก็ล้วนแล้วแต่วาสนาของนางเถอะ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หนานหยวนชิงเข้าใจทันที ดูท่าบุตรีคโตของเสนาบดีคงล่วงเกินอ๋องฉินเข้าให้แล้ว หรือพูดได้ว่า คงจะล่วงเกินน้องสาวของนางซูจื่ออวี๋เข้าให้ อ๋องฉินถึงได้ให้นางแต่งไปไกลเพียงนี้

เพียงสตรีนางเดียวเท่านั้น ซ้ำยังไม่ใช่องค์หญิง หนานหยวนชิงคิดว่าสามารถพานางกลับไปได้ จึงหัวเราะบอกว่า

“หากข้าแต่งกับพี่สาวคนโตของพระชายาอ๋องฉิน เช่นนั้นพวกเราคงเป็นครอบครัวเดียวกัน ถึงเวลานั้นท่านอ๋องฉินคงต้องช่วยเหลือข้าด้านเสบียงให้มาก”

จวินมู่เหนียนบอกว่า

“องค์รัชทายาทชิงวางใจได้ ไม่ว่าการแข่งขันในครั้งนี้จะแพ้หรือชนะ ข้าก็ต้องให้เสบียงแก่ท่านเจ็ดแสนห้าหมื่นตันอยู่แล้ว แต่สิ่งที่ต่างคือ หากท่านชนะข้าขอมอบให้ท่าน แต่หากท่านแพ้เสบียงถือว่าท่านยืม รอให้หนานเจียงผ่านปัญหาไปได้ ท่านต้องคืนข้าเพิ่มขึ้นสามเท่า”

แม้ดอกเบี้ยจะสูงไปมาก ทว่าตอนนี้มีเพียงตงโจวเท่านั้นที่ช่วยหนานเจียงได้

อีกอย่าง...ใช่ว่าพวกเขาจะแพ้เสียเมื่อไหร่?

หนานหยวนชิงยกจอกเหล้าขึ้น หันไปทางจวินมู่เหนียนบอกว่า

“ขอบพระคุณสำหรับความใจกว้างของท่าน เช่นนั้นพวกเราตกลงตามนี้?”

จวินมู่เหนียนยกจอกเหล้าขึ้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“ตกลงตามนี้”

เคร้ง!

ทางนี้เพิ่งดื่มเหล้าตามข้อตกลง แต่ด้านนอกกลับมีเสียงวัตถุกระทบพื้นดังขึ้น

จากนั้นคือเสียงต่อสู้ที่ดังอึกทึก

จวินมู่เหนียนหันมองจวินมู่เย่วด้วยความสงสัย ยังมีคนกล้าต่อสู้กันในหอแปดสมบัติหรือ?

จวินมู่เย่วรีบลุกขึ้น บอกว่า

“ข้าจะไปดูเอง”

จวินมู่เหนียนพยักหน้าเบาๆ

เดิมซูจื่ออวี๋นึกว่าด้านนอกมีคนอาละวาดเพราะดื่มจนเมา แต่เมื่อจวินมู่เย่วเพิ่งวิ่งออกไปก็ตะโกนชื่อหนึ่งขึ้น

“ซู่ซี หยุดนะ!”