ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 297

ซูจื่ออวี๋ไม่มีเวลาสนใจหนานหยวนหรัว ตอนนี้ยังไม่มีใครทำร้ายคนของหนานเจียง ทุกอย่างจึงยังเจรจากันได้ หากซู่ซีทำร้ายองครักษ์ของหนานเจียงคนนั้น ทุกอย่างคงยุ่งยากไปหมด

ซูจื่ออวี๋หันไปเสียงดังใส่ซู่ซี

“ซู่ซีหยุดเดี๋ยวนี้นะ ห้ามเสียมารยาทกับทูตที่มาจากหนานเจียง ข้าเป็นคนสั่งให้เจ้าไปตำหนักรับรอง มีอะไรข้ารับผิดชอบเอง”

ทุกคนตะลึงอีกครั้ง ซูจื่ออวี๋ส่งมือสังหารไปตำหนักรับรองหรือ?

ไม่ เป็นไปไม่ได้ นางเป็นเพียงลูกอนุ เป็นเพียงพระชายารองเท่านั้น เหตุใดจึงส่งคนไปหาเรื่องที่ตำหนักรับรอง หากจะบอกว่าซูจื่ออวี๋เป็นคนส่งเขาไป ทุกคนยินดีเชื่อว่าจวินมู่เหนียนเป็นคนส่งซู่ซีไป

เมื่อนึกได้เช่นนี้หนานหยวนชิงทำหน้าตึง หันมองจวินมู่เหนียน ถามว่า

“ท่านอ๋องฉิน เรื่องนี้หมายความว่าอย่างไร?”

จวินมู่เหนียนไม่ตอบ เพราะเขาเองก็ยังไม่รู้เรื่องชัดเจน กระทั่งไม่เคยเห็นหน้าชายคนที่อยู่ด้านล่างมาก่อน

จวินมู่เหนียนเอ่ยปาก

“เจียอัน แยกพวกเขาออกจากกัน”

จวินมู่เย่วพยักหน้า จากนั้นเข้าไปร่วมวง เพียงแต่วรยุทธ์ของเยาเตากับซู่ซีสูงส่งนัก หนำซ้ำกระบวนท่าที่ใช้ยังดุดัน ต่อสู้กันไปมาอย่างหมายจะเอาชีวิตอีกฝ่าย ทำให้จวินมู่เย่วไม่มีหนทางจะแทรกตัวเข้าไปได้เลย

ซูจื่ออวี๋เห็นดังนั้นจึงตะโกนเสียงดัง

“พวกเจ้าทั้งสอง หากท่านอ๋องแปดได้รับบาดเจ็บ พวกเจ้าชดใช้ไหวหรือ? ไม่กลัวตายเลยหรือ? !”

ซู่ซีกับเยาเตาถึงได้หันกลับมา ขณะนี้คนที่ยืนคั่นกลางพวกเขาไม่ใช่เถ้าแก่ทั่วไปของร้านหอแปดสมบัติ แต่เป็นท่านอ๋องแปดของตงโจว

ในที่สุดทั้งสองก็หยุดแล้วยืนแยกกันไปคนละด้าน

จวินมู่เย่วโล่งอก แล้วเดินออกมาจากตรงนั้น เขาเดินไปด้วยบ่นไปด้วย

“สู้สู้สู้ สู้อะไรกัน ดูสิพวกเจ้าต่อสู้กันจนร้านหอแปดสมบัติกลายเป็นสภาพไหนแล้ว ทั้งโต๊ะทั้งเก้าอี้ล้วนเสียหายไปหมด!”