ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 300

ซูจื่ออวี๋ตกใจเล็กน้อย ไม่คิดว่าสิ่งที่เยาเตาพูดจะเป็นความจริง

ซูจื่ออวี๋หันไปซู่ซี ถามว่า

“มือสังหาร? หอล่าจันทราหรือ?”

ซู่ซีพยักหน้า

ซูจื่ออวี๋ทำหน้าไม่ถูก หลังจากมองสำรวจซู่ซีตั้งแต่หัวจรดเท้า บอกว่า

“ไม่เคยเห็นมือสังหารคนไหน ที่ตกต่ำเหมือนเจ้ามาก่อน มือสังหารทำเงินดีมากไม่ใช่หรือ?”

ซู่ซีก้มหน้า ยังคงไร้ซึ่งสีหน้าใด แต่ซูจื่ออวี๋กลับเห็นว่าเขากำลังทำหน้าเขินอาย

ซูจื่ออวี๋ถามหยั่งเชิง

“เพราะไม่มีคนว่าจ้างหรือ?”

ซู่ซีพยักหน้า บอกว่า

“ที่ข้าไปตำหนักรับรอง ไม่ใช่เพื่อลอบสังหาร แต่เพื่อไปลักขโมย เจ้าสำนักมีคำสั่ง หากขโมยไม้จันทน์หอมร้อยปีมาได้ จะมีรางวัลหนึ่งร้อยตำลึงทอง”

ซูจื่ออวี๋แปลกใจ

“เจ้าสำนักของพวกเจ้าจะเอาไม้จันทน์หอมร้อยปีไปทำไม?”

ซู่ซีส่ายหน้า เขาไม่รู้

ซูจื่ออวี๋คิดไปคิดมารู้สึกว่าตัวเองโง่เหลือเกิน ขโมยไม้จันทน์หอมร้อยปี ไม่ใช่เพื่อเงินแต่เพื่อยาอายุวัฒนะฮวาอวี่ต่างหาก

อีกอย่างไม่แน่หอล่าจันทราอาจจะรับงานนี้มาเพื่อเงิน แล้วทำงานให้ผู้ว่าจ้างอีกที

ซูจื่ออวี๋บอกว่า

“หากเจ้าไม่มีเงิน ทำไมไม่มาหาข้า?”

ซู่ซีบอกว่า

“ไม่มีผลงานไม่รับเบี้ยหวัด”

ซูจื่ออวี๋ยักคิ้ว

“เช่นนั้นที่เจ้าสละชีวิตช่วยข้าในคืนนี้ เท่ากับเป็นผู้มีพระคุณของข้า ต่อไปอย่าบอกว่าไม่มีผลงานอีก”

ซู่ซีส่ายหน้า

“คนที่ช่วยเจ้าคืออ๋องฉิน”

เมื่อเอ่ยถึงจวินมู่เหนียน ซูจื่ออวี๋รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที ถอนหายใจบอกว่า

“ต่อไปเจ้าไม่ต้องขโมยไม้จันทน์หอมร้อยปี ไม่ต้องฆ่าคนอีกแล้วนะ หากเจ้าต้องการเงิน ก็มาเป็นองครักษ์ของข้า ข้าจ่ายค่าจ้างให้เจ้า”

คนที่ไร้เดียงสาขนาดนี้ ทำไมถึงกลายเป็นมือสังหารได้? ซ้ำเป็นแล้วยังยากจนค้นแค้นถึงเพียงนี้

ซูจื่ออวี๋ถอนหายใจ แล้วหันหลังไปเปิดประตู พอเปิดออกก็เห็นจวินมู่เย่วที่ทำหน้าเจื่อน

จวินมู่เย่วบอกว่า

“อาซ้อน้อย หอล่าจันทราไม่ควรมีเรื่องด้วย แต่ท่านไปรู้จักกับท่านผู้นี้ได้อย่างไร?”

ซูจื่ออวี๋รู้สึกปวดหัวขึ้นมา จึงบอกว่า

“เรื่องนี้ต้องอธิบายกันยาว ข้ากลับจวนก่อนนะ”

“ข้าน้อยไปส่งท่านเอง!” จวินมู่เย่วเตรียมรถม้าไว้แต่แรกแล้ว เขาส่งซูจื่ออวี๋กลับไปถึงจวนอ๋องฉิน

หลังจากกลับไปถึงจวน ซูจื่ออวี๋นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ดูเหมือนนางมีเรื่องจำเป็นต้องอธิบายกับจวินมู่เหนียน แต่เมื่อนึกถึงสีหน้าถมึงทึงของจวินมู่เหนียน นางไม่อยากไปสักเท่าใด

เมื่อเดินมาถึงทางแยก ซูจื่ออวี๋ตัดสินใจไม่ถูก ด้านซ้ายคือเรือนหานลู่ที่จวินมู่เหนียนพักอยู่ ด้านขวาคือเรือนไป๋ลู่ที่นางพักอยู่

ตกลงนางต้องไปอธิบายหรือไม่?

หลังจากลังเลอยู่สักครู่ ซูจื่ออวี๋ตัดสินใจไม่ไป รอให้ฟ้าสางค่อยว่ากัน

ทว่าทันทีที่นางเดินไปได้เพียงสองก้าว ด้านหลังกลับมีเสียงหนึ่งดังขึ้น และเรียกนางเอาไว้...