ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 301

“แม่นางซู บังเอิญเสียจริง”

ไม่ต้องหันหลังซูจื่ออวี๋ก็รู้ว่าคนที่เรียกนางไว้คือใคร ภายในจวนอ๋อง มีเพียงหมอเทวดาโม่ซุนเท่านั้นที่เรียกนางว่า แม่นางซู

ซูจื่ออวี๋หันไปมองโม่ซุน พบว่าเขาสะพายกล่องยา และดูเหมือนจะเดินมาจากฝั่งเรือนหานลู่

ซูจื่ออวี๋เอ่ยถามอย่างสงสัย

“หมอเทวดาโม่ มีธุระใดหรือ?”

โม่ซุนชะงักไปเล็กน้อย ผ่านไปสักครู่เขายิ้มเจื่อน บอกว่า

“มีธุระ”

ซูจื่ออวี๋สงสัยหนักกว่าเดิม

“เรื่องใดหรือ?”

โม่ซุนทำหน้าจนใจบอกว่า

“ท่านอ๋องไม่ให้ข้าน้อยบอกท่าน”

ซูจื่ออวี๋หมดคำพูด แอบค่อนขอดในใจ

“ในเมื่อไม่ยอมให้พูด แล้วเจ้ายังอยากพูดอะไรอีก?”

เทียนชิงกับเซวียนชางที่แอบอยู่ใช้มือกุมหน้าอย่างอดไม่ได้ ในใจทั้งสองคิดว่าต่อให้หมอเทวดาโม่ไม่ใช่คนที่ฉลาดที่สุดในโลก แต่ก็ถือว่าอยู่ในอันดับต้นๆ ไม่อย่างนั้นจะเป็นหมอเทวดาได้อย่างไร?

แต่เหตุใดแค่ฝากคำพูดให้หมอเทวดามาบอกเท่านั้น ถึงได้ยากเย็นเช่นนี้?

ซูจื่ออวี๋เบะปากบอกว่า

“ในเมื่อห้ามไม่ให้พูด เช่นนั้นหมอเทวดาโม่ก็กลับไปพักผ่อนเถอะ ข้าก็จะกลับแล้วเช่นกัน”

ซูจื่ออวี๋หันหลังเตรียมจากไป นางทำเหมือนไม่สนใจสักนิด

โม่ซุนรู้สึกปวดหัวทันที ไม่รู้จะบอกซูจื่ออวี๋อย่างไรว่าจวินมู่เหนียนได้รับบาดเจ็บ

เขาเพิ่งทำแผลให้จวินมู่เหนียนเสร็จ จวินมู่เหนียนทำหน้าตึงอยู่ตลอด ทั้งยังห้ามไม่ให้เขาบอกคนอื่น

แต่เขาเพิ่งเดินออกจากห้องจวินมู่เหนียน เทียนชิงกับเซวียนชางก็รีบวิ่งมาหา พร้อมทั้งขอร้องเขา ว่าต้องหาวิธีบอกซูจื่ออวี๋ให้ได้ หากเขาไม่รับปาก องครักษ์ทั้งสองจะไม่ปล่อยเขาจากไป

โม่ซุนไม่เข้าใจว่าระหว่างพวกเขากำลังเล่นอะไรกันอยู่ เขาเองก็รู้สึกจนปัญญาเหมือนกัน

เมื่อเห็นซูจื่ออวี๋กำลังจะจากไป โม่ซุนรีบเรียกตัวไว้

“แม่นางซู”