ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 31

ซูจื่ออวี๋เลิกคิ้วขึ้นและพูดว่า “เอาเถิด ไม่กินแล้ว เฮ้อ ไม่รู้ว่าเมื่อใดจะได้กลับไปกินอาหารอย่างปลอดภัยอีกกันนะ?”

คนส่งอาหารยิ้มเจื่อนๆออกมาแล้วพูดขึ้นว่า “ ได้..ได้สิเจ้าคะ คุณหนูเป็นคนดีสวรรค์ย่อมเมตตา อีกครู่เดียว...ก็ได้กลับจวนแล้วเจ้าค่ะ”

ซูจื่ออวี๋วางคางของนางลงบนมือข้างหนึ่ง นางมองคนส่งอาหารด้วยรอยยิ้มก่อนเปิดปากเอ่ยแฝงไปด้วยความนัย “งั้นเจ้ากลับไปบอกพี่สองว่า ข้าเป็นคนดีสวรรค์จึงเมตตา ถ้าอย่างนั้นนางก็คงจะเป็นสิ่งตรงกันข้าม”

จวนเสนาบดี

คนส่งอาหารนำสารจากซูจื่ออวี๋ทั้งสามประโยคมาแจ้งแก่ฮูหยินซู ฮูหยินซูเด้งตัวขึ้นและตบโต๊ะด้วยความเกรี้ยวกราด

เสียงดังโครมครามทำให้บรรดาคนรับใช้และสาวรับใช้ที่อยู่ภายในห้องสะดุ้งโหยงจนตัวสั่นขึ้นมา

น้ำเสียงของฮูหยินซูนั้นเต็มไปด้วยความไม่พอใจ “นังสารเลว นางกล้าที่จะใช้พิษกับเยียนเอ๋อร์ของข้า”

ซูจื่อหยวนถามด้วยความประหลาดใจ “ใช้พิษ?”

ฮูหยินซูพูดขึ้นมา “นังเด็กแพศยาเรียนวิชาจัดการพิษตั้งแต่เมื่อใด? นางมองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าอาหารมีปัญหา จากนั้นจึงได้ซ้อนแผนวางกลอุบายไว้ในกล่องอาหาร”

ซูจื่อหยวนหยุดคิดไปครู่ก่อนจะโต้ตอบว่า “ท่านแม่ ถ้าเช่นนั้นก่อนที่อนุหยวนจะเข้ามาในจวนของพวกเรา นางก็เป็นหมอ นางจะรู้วิชาพิษก็คงไม่แปลกและก็ไม่แปลกหากนางจะสอนวิชาให้กับซูจื่ออวี๋ ดูท่าทางเช่นนั้นของน้องรองแล้ว นางเหมือนกับถูกพิษจริงๆ ไม่เช่นนั้นหมอทั่วไปทำไมจึงดูไม่ออก? และเมื่อคืนนางอยู่นางทั้งช่วยคนทั้งตรวจสอบศพอยู่ภายในตำหนัก นางปกปิดได้แนบเนียนจริง! ”

ฮูหยินซูพูดด้วยใบหน้าเย็นชา “นังสารเลวร้ายกาจพอๆกับแม่ของมัน ยังดีที่ข้าชิงลงมือจัดการแม่ของมันไปก่อน มิเช่นนั้นพวกมันสองคนแม่ลูกคงได้กลับขึ้นสวววรค์ไปแล้ว?! หยวนเอ๋อร์ไปตามลุงของเจ้ามาเพื่อแก้พิษให้เยียนเอ๋อร์”

“เจ้าค่ะท่านแม่!”

เดิมทีฮูหยินซูนั้นเป็นคนของสุกลหัน บิดาของนางเคยเป็นอาลักษณ์ของกระทรวงโยธาธิการ แต่ไหนแต่ไรแล้วเป็นคนที่ชื่นชอบในการผูกมิตรกับคนจากทุกแขนงวิชา