ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 312

หลังจากได้ฟังสิ่งที่จวินมู่เหนียนเล่าแล้ว ซูจื่ออวี๋ยังมีบางส่วนที่ไม่เข้าใจ นางถามด้วยความสงสัย “จากที่ท่านอ๋องเล่ามา แคว้นเซวียนหยวนก็เป็นเพียงเรื่องในอดีต เหตุใดท่านอ๋องจึงบอกว่าชู่ซีนั้นอันตราย?”

ราวกับจวินมู่เหนียนรู้มาก่อนว่าซูจื่ออวี๋จะถามเช่นนี้ เขาฟาดแส้ออกไปยังชั้นหนังสือเพียงครั้งเดียว หนังสือที่อยู่บนชั้นเล่มหนึ่งก็ได้หล่นลงมาและถูกเขาใช้แส้เก็บมันขึ้นมา

จวินมู่เหนียนหยิบหนังสือเล่มนั้นโดยที่แขนของเขายังโอบอยู่ที่เอวของซูจื่ออวี๋ เขาค่อยๆเปิดหนังสือช้าๆ

การกระทำที่ดูสนิทชิดเชื้อเช่นนี้ทำให้ซูจื่ออวี๋รู้สึกไม่สบายใจ ซูจื่ออวี๋พูดด้วยใบหน้าแดงก่ำ “ท่านอ๋อง ให้ข้านั่งบนเก้าอี้เถอะเจ้าค่ะ”

จวินมู่เหนียนพลิกหน้าหนังสือไปพร้อมกับพูดไปด้วย “ทำไมหรือ? อยู่ในอ้อมกอดของข้ามันอึดอัดหรือ?”

ซูจื่ออวี๋พูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง ถามเช่นนี้จะให้นางตอบอย่างไร นี่มันเกี่ยวกับความอึดอัดด้วยหรือ?

ซูจื่ออวี๋ตรึกตรองก่อนจะเอ่ยออกมา “กริยาไม่เหมาะสม”

จวินมู่เหนียนเอ่ยว่า “ตอนที่เจ้าถอดชุดของข้าก็ไม่คิดว่ามันไม่เหมาะสม”

ซูจื่ออวี๋อยากปิดหน้าอย่างอดไม่ได้ นางกัดฟันพูดว่า “ท่านอ๋อง มันเป็นสถานการณ์คับขัน”

จวินมู่เหนียนหัวเราะเสียงนุ่ม “ถูกต้อง ครั้งนี้ก็เป็นสถานการณ์คับขัน ข้าไม่อาจจะชักช้าที่จะอธิบายเรื่องนี้กับเจ้าให้กระจ่างเกี่ยวกับความสำคัญของเรื่องนี้”

ซูจื่ออวี๋รู้สึกจนใจ จวินมู่เหนียนตั้งใจที่จะหยอกล้อนางชัดๆ

แต่เรื่องน่าแปลกคือ ถึงในใจนางจะรู้สึกเขินอายและประหม่า แต่นางกลับไม่ได้รังเกียจ