ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 312

สรุปบท ตอนที่ 312 เขาหอมมากจริงๆ: ยอดชายานักปรุงพิษ

ตอน ตอนที่ 312 เขาหอมมากจริงๆ จาก ยอดชายานักปรุงพิษ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

ตอนที่ 312 เขาหอมมากจริงๆ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์ ยอดชายานักปรุงพิษ ที่เขียนโดย Phayut เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

หลังจากได้ฟังสิ่งที่จวินมู่เหนียนเล่าแล้ว ซูจื่ออวี๋ยังมีบางส่วนที่ไม่เข้าใจ นางถามด้วยความสงสัย “จากที่ท่านอ๋องเล่ามา แคว้นเซวียนหยวนก็เป็นเพียงเรื่องในอดีต เหตุใดท่านอ๋องจึงบอกว่าชู่ซีนั้นอันตราย?”

ราวกับจวินมู่เหนียนรู้มาก่อนว่าซูจื่ออวี๋จะถามเช่นนี้ เขาฟาดแส้ออกไปยังชั้นหนังสือเพียงครั้งเดียว หนังสือที่อยู่บนชั้นเล่มหนึ่งก็ได้หล่นลงมาและถูกเขาใช้แส้เก็บมันขึ้นมา

จวินมู่เหนียนหยิบหนังสือเล่มนั้นโดยที่แขนของเขายังโอบอยู่ที่เอวของซูจื่ออวี๋ เขาค่อยๆเปิดหนังสือช้าๆ

การกระทำที่ดูสนิทชิดเชื้อเช่นนี้ทำให้ซูจื่ออวี๋รู้สึกไม่สบายใจ ซูจื่ออวี๋พูดด้วยใบหน้าแดงก่ำ “ท่านอ๋อง ให้ข้านั่งบนเก้าอี้เถอะเจ้าค่ะ”

จวินมู่เหนียนพลิกหน้าหนังสือไปพร้อมกับพูดไปด้วย “ทำไมหรือ? อยู่ในอ้อมกอดของข้ามันอึดอัดหรือ?”

ซูจื่ออวี๋พูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง ถามเช่นนี้จะให้นางตอบอย่างไร นี่มันเกี่ยวกับความอึดอัดด้วยหรือ?

ซูจื่ออวี๋ตรึกตรองก่อนจะเอ่ยออกมา “กริยาไม่เหมาะสม”

จวินมู่เหนียนเอ่ยว่า “ตอนที่เจ้าถอดชุดของข้าก็ไม่คิดว่ามันไม่เหมาะสม”

ซูจื่ออวี๋อยากปิดหน้าอย่างอดไม่ได้ นางกัดฟันพูดว่า “ท่านอ๋อง มันเป็นสถานการณ์คับขัน”

จวินมู่เหนียนหัวเราะเสียงนุ่ม “ถูกต้อง ครั้งนี้ก็เป็นสถานการณ์คับขัน ข้าไม่อาจจะชักช้าที่จะอธิบายเรื่องนี้กับเจ้าให้กระจ่างเกี่ยวกับความสำคัญของเรื่องนี้”

ซูจื่ออวี๋รู้สึกจนใจ จวินมู่เหนียนตั้งใจที่จะหยอกล้อนางชัดๆ

แต่เรื่องน่าแปลกคือ ถึงในใจนางจะรู้สึกเขินอายและประหม่า แต่นางกลับไม่ได้รังเกียจ

ซูจื่ออวี๋เม้มปากแล้วพูดออกมาว่า “ข้าคิดว่าชู่ซีผู้นี้เป็นคนดี เขาเป็นคนเรียบง่ายมาก เขาฆ่าคนเพื่อเสี่ยวอวี๋น้องสาวของเขา”

จวินมู่เหนียนไม่ได้โต้เถียงกับซูจื่ออวี๋ เขาทำแค่เพียงอธิบายว่า “เขาจะเป็นคนเลวหรือไม่ ข้าขอไม่ออกความคิดเห็น แต่ที่แน่นอนคือเขาเป็นคนอันตราย เขาเป็นนักฆ่าอันดับสองของหอล่าจันทรา อวี๋เอ๋อร์คิดว่าเขาเป็นคนมีเมตตางั้นหรือ?”

ซูจื่ออวี๋เบิกตาตกตะลึง นางถามขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ “เขายากจนเสียขนาดนั้น ที่แท้เป็นถึงนักฆ่าอันดับสอง หอล่าจันทราช่างยากจนเสียนี่กระไร”

จวินมู่เหนียนรู้สึกจนใจ เขาเอื้อมมือไปเคาะระหว่างคิ้วของซูจื่ออวี๋ก่อนจะพูดว่า “ข้ากำลังบอกเจ้าว่าเขาอันตรายมาก เจ้ากลับสนใจว่าเขาจนหรือไม่จน”

ซูจื่ออวี๋แลบลิ้นออกมาและกล่าวว่า “แต่ในเมื่อข้ารับเสี่ยวอวี๋เป็นคนไข้แล้ว ข้าไม่สามารถเลิกกลางคันได้ และชู่ซีมีปิ่นชิ้นนั้น ซึ่งมันเกี่ยวข้องกับแม่ข้าที่จากโลกนี้ไปแล้ว ดังนั้น…”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายานักปรุงพิษ