ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 313

จวินมู่เหนียนพูดต่อนางว่า “ดังนั้นเจ้าจึงไม่สามารถที่จะติดต่อกับชู่ซีได้ เจ้ายังต้องการเป็นเพื่อนกับเขา ใช่หรือไม่?”　

ซูจื่ออวี๋เม้มปากและพยักหน้ารับ “ท่านอ๋องจะโกรธหรือไม่?”

เดิมทีจวินมู่เหนียนก็รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย แต่เมื่อได้ยินว่าซูจื่ออวี๋ถามเช่นนี้ เขาก็ได้รู้ว่านางยังใส่ใจในความคิดของเขา เขาเอ่ยถามว่า “เจ้ายังสนใจอยู่หรือว่าข้าไม่พอใจหรือไม่?”

ซูจื่ออวี๋กระพริบตาพร้อมพูดว่า “แน่นอนว่าข้านั้นสนใจ” หากจวินมู่เหนียนไม่พอใจ เกรงว่านางคงไม่มีโอกาสที่จะได้ออกไปข้างนอก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องการเป็นเพื่อนกับชู่ซี

อย่างไรเสียจวินมู่เหนียนก็เข้าใจความหมายของซูจื่ออวี๋ผิดอย่างชัดเจน เมื่อฟังแล้วเขากลับเข้าใจเป็นความหมายอื่น

นั่นก็คือซูจื่ออวี๋ใส่ใจความรู้สึกของเขามากกว่าชู่ซีนั่น

ความเข้าใจผิดเล็กน้อยนี้ทำให้จวินมู่เหนียนรู้สึกว่าความกลัดกลุ้มในใจของเขาหายไป เมื่อเขารู้สึกสบายใจขึ้น เขาจึงกอดซูจื่ออวี๋แน่นกว่าเดิมก่อนที่จะเอ่ยออกมาว่า “ข้าอนุญาตให้เจ้าสืบเสาะที่มาของเขา แต่ไม่อนุญาตให้เจ้าคบค้าสมาคมกับชู่ซี ข้าขอให้เจียอันเปิดสวนเล็กๆหลังหอแปดสมบัติเพื่อพี่น้องของเขา หากเจ้ามีเรื่องใดก็ไปหาเขาที่หอแปดสมบัติ ที่นั่นปลอดภัยกว่า”

ซูจื่ออวี๋ยิ้มออกมาอย่างชื่นมื่น “ท่านอ๋องใจดีจริงๆ!”

จวินมู่เหนียนถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “งั้นตอนนี้บอกข้ามา เหตุใดเจ้าจึงเดิมพันกับหนานหยวนหรัว”

ซูจื่ออวี๋เลิกคิ้วขึ้น “เพราะนางยั่วยุข้า”

จวินมู่เหนียนมองซูจื่ออวี๋ด้วยใบหน้าเรียบเฉยและพูดอย่างชัดเจน “อย่าโกหกข้า”

ซูจื่ออวี๋ยกยิ้มและหัวเราะแหยๆออกมา “ไม่ใช่เพราะปิ่นนั้นหรอกหรือ…”

ขณะที่ซูจื่ออวี๋กำลังพูด นางก็ได้หยิบไข่มุกตงจูออกจากอกและวางลงบนมือของจวินมู่เหนียนก่อนจะอธิบายเรื่องนี้สั้นๆ