ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 314

จวินมู่เหนียนไม่ได้สนใจไข่มุกตงจูคู่นั้น เขาถือปิ่นบนมือขึ้นมาและอดไม่ได้ที่จะแตะลงบนป้ายหยกที่เอวของเขา

ตัวอักษร‘หลง’ หรือว่าปิ่นไม้ชิ้นนี้และหยกเจี๋ยจื่อจะมาจากหลิงหลงเป่าไจ้?

หรือว่าอนุหยวนแม่ของซูจื่ออวี๋จะเกี่ยวข้องกับตระกูลหรวนแห่งเจียงหนาน? 　　

หรือว่าคุณหนูหรวนหานอินที่หนีออกมาจากบ้านตระกูลหรวนในตอนนั้นจะเป็นแม่ของซูจื่ออวี๋?

หลังจากที่จวินมู่เหนียนตรึกตรองอย่างถี่ถ้วนแล้ว เขาจึงเอ่ยเรียก “เซวียนชาง”

เซวียนชางก้าวเข้ามาในห้องหนังสือ “ท่านอ๋อง”

จวินมู่เหนียนกล่าวต่อ “เจ้าจงไปที่หนานเจียงและตรวจสอบว่ามีรูปของคุณหนูหรวนหานอินแห่งตระกูลหรวนเหลืออยู่หรือไม่ หากไม่มีก็ถามพวกผู้เฒ่าระแวกข้างๆว่าสามารถวาดออกมาได้หรือไม่ ข้าอยากรู้หน้าตาของหรวนหานอิน”

เซวียนชางตอบรับ “ข้าน้อยรับบัญชาและจะเริ่มทันที”

จวินมู่เหนียนส่ายหน้า “ไม่ต้องรีบ พรุ่งนี้ค่อยเริ่ม เจ้าไปพาโม่ซุนไปยังหอแปดสมบัติก่อน”

เซวียนชางเอ่ยว่า “ท่านหมอเทวดารับปากว่าจะช่วยท่านอ๋องช่วยชีวิตเพียงสามคน ตอนนี้ครบทั้งสามคนแล้ว”

จวินมู่เหนียนพูดอย่างไม่ใส่ใจ “ดังนั้นเจ้าต้องพาเขาไป ส่วนหลังจากนั้นเขาจะทำอย่างไรก็แล้วแต่เขา”

จวินมู่เหนียนเชื่อว่าโม่ซุนเป็นคนมีจิตใจเมตตา แม้ว่าเขาจะมีคำพูดที่ไร้ซึ่งมนุษยธรรม แต่ถ้าหากเขาพบเจอคนจะตายแต่ไม่ช่วยเหลือ เกรงว่าเขาจะทำไม่ลง

หอแปดสมบัติ