ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 315

และในตอนนี้ซูจื่ออวี๋กำลังคว้าเข้าที่ข้อมือของชู่ซีและคลำตรวจชีพจรพร้อมกับพูดว่า “เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสและเลือดไปมาก บาดแผลภายนอก…”

จวินมู่เยว่รีบพูดทันที “แผลอยู่ที่หลังของเขา” จวินมู่เยว่รีบยกผ้าห่มผืนบางเพื่อให้ ซูจื่ออวี๋ดูบาดแผลที่ถูกพันไว้

ผ้าพันแผลสีขาวมีเลือดสีแดงสดเปื้อนอยู่ เห็นได้ชัดว่าบาดแผลยังมีเลือดไหลไม่หยุด

ซูจื่ออวี๋เอ่ยว่า “แบบนี้ไม่ได้การ บาดแผลลึกเกินไป มันไม่สามารถหยุดเลือดได้ด้วยยาและผ้าพันแผลเพียงอย่างเดียว”

จวินมู่เยว่ถามอย่างกระวนกระวาย “เช่นนั้นต้องทำเช่นใด?”

ซูจื่ออวี๋พูดว่า “ต้องเย็บบาดแผล”

เย็บแผล?

เมื่อทุกคนได้ยินคำนี้ต่างรู้สึกตกใจ มีเพียงแค่โม่ซุนเท่านั้นที่มีอาการตกใจเพียงเล็กน้อย โม่ซุนพูดขึ้นมาว่า “ข้าเคยเห็นวิธีการเย็บแผลจากหนังสือแพทย์มาก่อน แต่มีคนน้อยมากที่ทำได้ แต่อย่างไรเสียเนื้อและเลือดไม่เหมือนกับผ้า เข็มและด้ายสามารถหลุดไปได้ง่ายๆ และทำให้เกิดการบาดเจ็บซ้ำได้ แม่นางซู เจ้าเย็บแผลได้จริงหรือ?”

ถึงซูจื่ออวี๋จะเป็นหมอด้านพิษ นางใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับพิษต่างๆ แต่ก่อนที่นางจะเป็นหมอทางด้านพิษวิทยา นางเคยเป็นหมอทั่วไปมาก่อน

สำหรับวิชาการเย็บแผลเบื้องต้นนั้น เธอทำได้แน่นอนและทำได้ดีมาก

ซูจื่ออวี๋เอ่ยว่า “เตรียมด้ายสำหรับงานปักและเข็มปักผ้าที่บางที่สุด ใช่สิ ข้าต้องการแหนบและเหล้า” ที่นี่มีอุปกรณ์ไม่ครบครัน นางจึงแก้ไขเฉพาะหน้าไปก่อน ตอนนี้ต้องห้ามเลือดเพื่อช่วยชีวิตก่อน อย่างอื่นไว้ทีหลัง

จวินมู่เยว่สั่งคนไปหยิบมาอย่างไม่รอช้า จากนั้นไม่นานเข็มและด้ายทั้งหมดก็ถูกนำมา ซูจื่ออวี๋ปลดเอาผ้าพันแผลของชู่ซีออก เมื่อเห็นบาดแผลจากสะบักซ้ายยาวไปถึงเอวขวา ซูจื่ออวี๋ก็อดไม่ได้จะกลั้นหายใจด้วยความตกใจ

ซูจื่ออวี๋ถามว่า “จากวรยุทธของชู่ซี ใครสามารถทำให้เขาบาดเจ็บถึงเพียงนี้?”

จวินมู่เยว่ส่ายหน้าตอบ “ข้าก็ไม่แน่ใจนัก เพราะเขาออกไปเอง จากนั้นกลับมาด้วยอาการบาดเจ็บ ข้าไปเจอเขาที่ประตูเมือง”