ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 329

ซูจื่ออวี๋ไม่มีเวลาอธิบายมากนัก ได้แต่รีบพูดว่า “เจ้ารีบไป รีบลอยไปที่เรือแล้วบอกท่านอ๋อง ว่าหางเรือมังกรสีฟ้าด้านหน้าและหัวเรือมังกรสีเหลืองลำที่อยู่ด้านหลัง มีคมมีดและเลื่อยเหล็กฝังอยู่ หากกระแทกเข้าไป เรือมังกรของเขาต้องถูกผ่าออกทันทีแน่”

หากความเร็วของเรือเร็วพอ ฟันเลื่อยอาจผ่าเรือมังกรทั้งลำออกเป็นสองท่อนได้ อันตรายกับมือพายและมือกลองบนเรือมังกรมาก

เมื่อได้ยินซูจื่ออวี๋พูดเช่นนั้น จวินมู่เยว่ก็เริ่มร้อนใจ แต่เมื่อเขานึกถึงคำสั่งของจวินมู่เหนียนที่กำชับเขา เขาจึงพูดอย่างหนักแน่น “พี่เจ็ดต้องมีทางแน่นอน”

“จะมีทางอะไรได้ ใกล้จะชนอยู่แล้ว เจ้าไม่เห็นหรือ รีบไปเร็วสิ!” ซูจื่ออวี๋ร้อนใจอย่างมาก แต่จวินมู่เยว่กลับไม่ขยับ

เมื่อเห็นท่าทางกระวนกระวายของซูจื่ออวี๋ จวินมู่เยว่ก็รีบอธิบายว่า “หากมีคนเพิ่มเข้าไปบนเรืออีกในเวลาแบบนี้ เช่นนั้นก็เท่ากับสละสิทธิ์แล้ว”

ดวงตาของซูจื่ออวี๋เบิกกว้างด้วยความเหลือเชื่อ นางรีบถามว่า “เจ้า...สรุปแล้วชัยชนะหรือชีวิตที่สำคัญกว่ากัน?”

จวินมู่เยว่ตอบกลับไปโดยไม่คิด “ในสายตาของพี่เจ็ด ชีวิตของอาซ้อน้อยสำคัญกับเขามากกว่า อาซ้อน้อยเดิมพันด้วยชีวิต หวังว่าเขาจะชนะ เช่นนั้นเขาก็ต้องชนะให้ได้”

!!!

ซูจื่ออวี๋บอกไม่ถูกว่าตอนนี้ตนรู้สึกอย่างไร รู้สึกแค่ว่าหัวใจตนถูกโจมตีอย่างหนัก ทั้งเจ็บปวดและทรมาน

“โอ๊ย”

“พระเจ้า!”

“ชนแล้ว ชนแล้ว! ใกล้จะชนแล้ว!”

......

เสียงอุทานตกใจของทุกคนดึงความสนใจของซูจื่ออวี๋และจวินมู่เยว่ให้มองไปที่แม่น้ำอีกครั้ง

เรือมังกรสามลำเรียงตัวกันเป็นแถว ระยะห่างกันเพียงสองหรือสามคืบเท่านั้น

อยู่ๆ ก็เห็นว่าเสียงกลองของเรือมังกรสีฟ้านั้นหยุดลง และเรือก็หยุดแล่นเช่นกัน! แต่เรือมังกรสีเขียวที่อยู่ข้างหลังกลับตีกลองให้เร็วขึ้น และเรือมังกรก็เร่งความเร็วขึ้น!

ขณะที่เรือมังกรสีฟ้าจมลงแม่น้ำ เสียงขอความช่วยเหลือก็ดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง แต่เรื่องราวจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่จบ

เห็นว่าจวินมู่เหนียนที่นั่งนิ่งๆ อยู่บนเรือมังกรได้ตะโกนขึ้นมาอีกครั้ง “ทางขวาหยุดพาย! ต่อต้านมังกรจะเสียใจ!”

เมื่อเสียงน้ำดังขึ้นอีกครั้ง! เรือมังกรที่แล่นอยู่ทางทิศใต้ไปเหนือ หัวมังกรก็เหวี่ยงกลับไปทางทิศตะวันออก หางเรือมังกรยังทำให้เกิดคลื่นขนาดใหญ่ กระแทกเรือมังกรสีเหลืองที่อยู่ด้านหลังจนพลิกคว่ำลงไปในแม่น้ำอย่างไรความปรานี

ในเวลาเพียงเสี้ยววินาที เรือมังกรสองลำที่โจมตีเรือมังกรของจวินมู่เหนียนด้วยการขนาบหน้าหลัง ก็ได้สูญเสียพลังการต่อสู้ไปแล้ว

จวินมู่เยว่กระโดดขึ้นมาอย่างตื่นเต้น โห่ร้องเสียงดังอย่างมีความสุข “โห! พี่เจ็ดเก่งมาก!! อาซ้อน้อย ดูนั่นสิ! ว้าว!”

ซูจื่ออวี๋กำหมัดแน่นด้วยความตื่นเต้น น้ำตาคลออย่างอดไม่ได้ อ๋องฉิน...สมแล้วที่เป็นอ๋องฉิน

ฝั่งที่นั่งบุรุษอีกด้านหนึ่ง ฮ่องเต้จาวเหวินก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยชมฉากที่ยอดเยี่ยมนี้ “ดีมาก”