ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 328

เมื่อกล่าวออกมาเช่นนี้แล้ว เหล่าหญิงสาวที่พากันโต้เถียงอยู่เมื่อครู่นี้ก็มองไปที่เรือมังกรทันที อย่างที่คาดเอาไว้ บนหัวมังกรของเรือมังกรที่ จวินมู่เหนียนพายอยู่มีดวงตาคู่หนึ่งฝังอยู่ด้วย ไข่มุกตงจูสีดำฝั่งอยู่คู่นั้น สว่างจนน่าตกใจ

พอมองจากระยะไกลเช่นนี้ ก็จะรู้สึกว่ามันสว่างมาก เรือมังกรที่อยู่บริเวณใกล้เคียงกับเขาเหล่านั้นย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะได้รับผลกระทบ และความเร็วก็ลดลงเช่นกัน

จวินมู่เยว่ลดเสียงลง ถามด้วยความประหลาดใจ “อาซ้อน้อย ของสิ่งนั้นมันคืออะไรกันแน่?”

ซูจื่ออวี๋ยิ้มอย่างมีเลศนัย “มันเป็นแค่น้ำมันสะท้อนแสง เมื่อพอการแข่งขันจบ เจ้าต้องแอบไปเช็ดมันออกอย่างเงียบๆ อย่าให้ตกเป็นขี้ปากคน”

เมื่อไม่มีหลักฐานคนอื่นก็จะไม่มีหลักฐานใช้มาสร้างความวุ่นวายได้

จวินมู่เยว่พยักหน้าอย่างรวดเร็ว แล้วพูดว่า “วางใจเถอะ ให้เป็นหน้าที่ของน้องชายเอง”

ซูจื่ออวี๋หันไปมองรอบๆ แล้วถามว่า “ชู่ซี มาหรือยัง?”

จวินมู่เยว่รู้ว่าซูจื่ออวี๋กังวลอะไรอยู่ “ไม่ต้องห่วงอาซ้อน้อย ชู่ซีอยู่ในกลุ่มชาวบ้าน เซวียนชางก็อยู่กับเขาด้วย องครักษ์เงาของจวนอ๋องแปดอย่างข้า จะไม่ปล่อยให้เขามาวุ่นวาย ฮ่องเต้ก็อยู่ด้วย การฆ่าคนต่อห้ากลุ่มคนอาจจะไม่เหมาะเท่าไหร่”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้าก่อนจะพูดว่า “ไม่เป็นไร ขอแค่ชนะ ก็ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีโอกาสลงมือ”

จวินมู่เยว่หัวเราะแหะๆ แล้วกล่าวว่า “อาซ้อน้อยพูดถูกแล้ว!”

แต่รอยยิ้มองจวินมู่เยว่ทางนี้ยังไม่ทันจะหายไป บนแม่น้ำก็เหมือนจะเกิดเรื่องขึ้นแล้ว

......

“อ๊าก พระเจ้า! จะชนแล้ว!” ไม่รู้ว่านั่นเป็นเสียงอุทานของใคร ทันใดนั้นก็ดึงดูดความสนใจของซูจื่ออวี๋และจวินมู่เยว่กลับไปที่แม่น้ำทันที

จวินมู่เยว่ก็มีสีหน้ากังวลเช่นกัน แต่เขาก็อธิบายว่า “การแข่งขันเรือมังกร เรื่องการเบียด การชน การแย่ง การกระแทกอะไรพวกนี้ไม่ถือว่าเป็นการละเมิดกฎ แม้ว่าจะเป็นการตั้งใจ พวกเราก็ทำอะไรไม่ได้ เรือสองลำนั่นน่าจะเป็นของพี่รองกับพี่สี่จัดมา”

ซูจื่ออวี๋จ้องไปที่การแข่งขัน แน่นอนว่านางเข้าใจเรื่องกฎพวกนี้ แต่นางรู้สึกว่าเรือมังกรสีฟ้ากับสีเหลืองสองลำนั่นมันดูผิดปกติไปหน่อย

ในเวลานี้ลำแสงที่สะท้อนเริ่มหักเห ส่องมาที่สองตาของซูจื่ออวี๋

ลำแสงที่แสบตานั้นได้ขัดขวางสติที่เหลืออยู่ของซูจื่ออวี๋ แต่นางยังคงเห็นชัดเจนว่าของที่สะท้อนนั้นคือสิ่งใด

หลังจากนั้นไม่นาน ซูจื่ออวี๋ก็อุทานออกมาว่า “แย่แล้ว! พวกเขาคงไม่ได้จะใช้การแข่งขันนี้เอาชีวิตของท่านอ๋องหรอกใช่ไหม!”

จวินมู่เยว่ก็ประหลาดใจมาก แต่ก็ยังกังวลมากกว่า เขารีบถามทันทีว่า “เหตุใดอาซ้อน้อยของข้าถึงได้เอ่ยเช่นนั้นเล่า??”