ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 334

ฮ่องเต้จาวเหวินไม่ถือสาคนรุ่นหลัง ไม่เพียงแต่ไม่ถือสา แต่ยังรู้สึกว่าลักษณะการร่ายรำของหนานหยวนหรัวงดงามมาก

คนที่มีความคิดเดียวกันกับฮ่องเต้จาวเหวิน ยังมีกลุ่มหญิงสาว

ทุกคนประหลาดใจกับท่วงท่าการร่ายรำที่งดงาม และเครื่องแต่งกายที่ไม่เหมือนใครของหนานหยวนหรัว

“อ๊ะ! องค์หญิงหยวนหรัวช่างงดงามเสียจริง! ดูริบบิ้นหลากสีบนผมของนางสิ การร่ายรำงดงามราวกับสายรุ้งเจ็ดสี”

“ใช่ ใช่ ท่าทางการเต้นของนางช่างพิเศษมากจริงๆ! ข้าไม่เคยเห็นการเต้นแบบนี้มาก่อน เท้าอยู่บนกลองมังกร แล้วเสียงกลองก็ไพเราะมาก”

“มันไม่ใช่แค่การเต้น แต่เหมือนจะผสมกับวิชาตัวเบา พวกเจ้าดูนางบินจึ้นบินลงสิ พวกเราทำแบบนั้นไม่ได้หรอก”

“เก่งมาก!”

“ช่างเป็นสตรีที่ไม่เป็นรองบุรุษจริงๆ!”

......

เหล่าสตรีที่ได้รับเชิญก็พากันตื่นเต้น ในขณะที่จวินมู่เยว่กำลังมองทางเข้าประตู จวินมู่เยว่ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ท่าเต้นที่กลับมาด้วยสายลม เสียงกลองเหมือนเสียงพิษที่เงียบสงบ แขนเสื้อพริ้วไหวเหมือนลมหิมะ ลมพายุพัดมาทั้งซ้ายและขวา นี่คือ...ลมจั้นซี”

ซูจื่ออวี๋ถามอย่างสงสัย “ลมจั้นซีคืออะไรหรือ?”

อานเป่ยเยว่ได้ยินข้อสงสัยของซูจื่ออวี๋ จึงกล่าวด้วยเสียงเย็นชา แล้วเอ่ยอย่างลำพองใจ “คนโง่ แม้แต่ลมจั้นซีเจ้าก็ไม่รู้จัก แล้วจะเหมาะกับตำแหน่งพระชายาของเทพสงครามต้าโจวได้อย่างไร? ชายแดนทางใต้นี้ติดกับซีหลิง และมักจะมีสงครามกับแคว้นซีหลิง และลมจั้นซีนี้ก็เป็นบทเพลงช่วยเหลือตอนออกสนามรบของหนานเจียง เพลงที่สมบูรณ์จะคู่กับเครื่องดนตรีอื่นๆ สามารถขับพลังอำนาจที่กว้างใหญ่ไพศาลออกมา และยังสามารถสั่นคลอนจิตวิญญาณของผู้คนได้ สามารถรบกวนกองทัพของศัตรูได้”

ฮองเฮารู้สึกเสียใจในใจ แต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นปัญหาใหญ่มาก ถึงอย่างไรแคว้นหนานเจียงก็เป็นแขก และยังนำของขวัญมากมายมามอบให้ การแข่งขันพื้นบ้านแบบนี้จะชนะหรือแพ้ก็ถือเสียว่าเป็นเรื่องสนุก ดังนั้น อย่าไปกังวลกับมันมาก

แต่สิ่งที่ซูจื่อเยียนพูดมา กลับทำให้ฮองเฮาและเหล่าสนมหลังวังขมวดคิ้ว

ซูจื่อเยียนมองไปที่ซูจื่ออวี๋ ก่อนจะกล่าวด้วยความกังวล “น้องสาม จะทำอย่างไรดีล่ะ เจ้าเดิมพันด้วยชีวิตกับอ๋องหญิงหนานเจียง ถ้าองค์หญิงหนานเจียงชนะ นางก็จะฆ่าเจ้า เสียชีวิตเล็กๆ ของเจ้าไปก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าทำให้ท่านอ๋องฉินขุ่นเคือง แล้วก่อสงครามกับทางตงหนาน เจ้าก็อาจจะกลายเป็นคนบาปที่ก่อให้เกิดสงครามระหว่างสองแคว้นก็ได้”

ฮองเฮาเอ่ยด้วยความประหลาดใจ “ซูจื่อเยียน เจ้าพูดอะไร? เดิมพันด้วยชีวิตอะไรกัน?”

ซูจื่อเยียนแสร้งทำเป็นกลัว ใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดปาก แล้วพูดเสียงเบาว่า “อ๊ะ... ไม่ ไม่มีอะไรเพคะ หม่อมฉันแค่ได้ยินข่าวลือมาเท่านั้น”

อานเป่ยเยว่กลอกตาแล้วพูดอย่างประชดประชันว่า “สตรีตระกูลซูก็เหมือนกันหมด ต่อหน้าอย่าง ลับหลังอย่าง อยากจะฟ้องก็พูดออกไปตรงๆ เลยสิ ยังจะมาแสร้งทำเป็นว่าความสัมพันธ์พี่น้องลึกซึ้งอีก เห็นแล้วจะอ้วก”