ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 336

ครู่ต่อมา องครักษ์ก็นำกระดิ่งม้าเจ็ดอันมาให้

หลังจากเห็นเช่นนี้ ซูจื่ออวี๋ก็ฉีกผ้าไหมรัดเอวออกแล้วสอดกระดิ่งม้าเจ็ดอัน จากนั้นก็ผู้ไว้ที่เอง กระดิ่งหนึ่งพวงสั่นอยู่ที่เอวในขณะนี้

กระดิ่งนี้ทำจากสัมฤทธิ์ ขนาดเท่าผลส้ม เสียงกระดิ่งอันเดียวก็กังวานอยู่แล้ว พอสั่นพร้อมกันเจ็ดอัน มันก็ทำให้แสบแก้วหู

จวินมู่เยว่เบิกตากว้างมองซูจื่ออวี๋ อดไม่ได้ที่จะถามว่า “อาซ้อน้อย เจ้าคงไม่ได้จะเอาพวงกระดิ่งนี่ไปเต้นรำบนกลองหรอกใช่ไหม?”

ซูจื่ออวี๋ยิ้มให้จวินมู่เยว่ ทั้งที่เป็นรอยยิ้มงดงามไร้ที่เปรียบ แต่มันทำให้ใจของจวินมู่เยว่รู้สึกขนลุกในใจ

ซูจื่ออวี๋มองไปที่หนานหยวนหรัวซึ่งกำลังกระโดดขึ้นลง เต้นเบาๆ อยู่ และพูดพร้อมกับเยาะเย้ยว่า “ข้าเต้นไม่เป็น”

จวินมู่เยว่กล่าวด้วยความประหลาดใจ “ถ้าอย่างนั้นเจ้าคิดจะ...”

ซูจื่ออวี๋มัดกระดิ่ง มองไปที่หนานหยวนหรัว ที่กำลังกระโดดขึ้นลงด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะพูดว่า “ไม่ทันแล้ว รีบพาข้าไปที่กลองมังกรนั่น!”

จวินมู่เยว่พยักหน้าไม่รอช้าอีก รีบตอบว่า “น้องชายขอล่วงเกินแล้ว!”

ยังพูดไม่ทันจบ จวินมู่เยว่ก็คว้าเอวของซูจื่ออวี๋ ยกนางขึ้นไปในอากาศ ตลอดทางใช้วิชาตัวเบาบินไปยังกลองมังกรจิ้ง

เมื่อถึงบริเวณใกล้กับตำแหน่งกองมังกรจิ้ง จวินมู่เยว่ก็ปล่อยมือทันที ใช้กำลังภายในผลัก ซูจื่ออวี๋ก็ลอยลงมาทางอากาศ ตกลงบนกลองมังกรจิ้งขนาดใหญ่อันนั้น

“ใครกัน?”

“นักฆ่า?!”

“ทหาร...”

การปรากฏตัวฉับพลันของซูจื่ออวี๋ทำให้องครักษ์ของข้าราชบริพารตื่นตระหนก แม้แต่ฮ่องเต้จาวเหวินก็อดไม่ได้ที่จะมองไป เมื่อมองไปแล้ว ก็พบว่าเป็นสตรี เหมือนกับ...พระชายารองอ๋องฉิน?

ซูจื่ออวี๋งั้นหรือ? นางคิดจะทำอะไร?