ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 353

เมื่อเรื่องนี้ถูกพูดออกไป ผู้คนก็ต่างฮือฮากันขึ้นมา ทุกคนมองไปยังจวินมู่เหนียนด้วยความประหลาดใจ แต่ก็ยังมีคนอีกมากมายที่ให้ความสนใจกับฮ่องเต้เจาเหวิน

ฮ่องเต้เจาเหวินรักบุตรชายผู้ชำนาญในการต่อสู้ผู้นี้อย่างไม่ต้องสงสัย เหล่าขุนนางในราชสำนักต่างคิดว่าจวินมู่เหนียนเป็นผู้ที่ฮ่องเต้เจาเหวินเลือกให้เป็นรัชทายาทเอาไว้ในใจ

ในเมื่อเป็นรัชทายาท เช่นนั้นชายาหลักจึงต้องเลือกมาจากตัวเลือกนับพัน แต่อย่างไรก็ไม่สามารถที่จะเลือกเอาอนุขึ้นมาได้

ในตอนนี้จวินมู่เหนียนร้องขอเช่นนี้ ประการแรกเป็นเพราะเขารักและเอ็นดูซูจื่ออวี๋ ประการที่สอง…

ประการที่สองหมายความว่าจวินมู่เหนียนจะสละตำแหน่งรัชทายาทงั้นหรือ?

ในตอนนี้ การตัดสินใจของฮ่องเต้เจาเหวินดูมีความสำคัญอย่างยิ่ง

หากฮ่องเต้เจาเหวินตอบรับ ก็หมายความว่าฮ่องเต้เจาเหวินรักและเอ็นดูฉินอ๋องแต่ไม่ได้หมายหมั้นให้เป็นรัชทายาท

แต่หากฮ่องเต้เจาเหวินไม่เห็นด้วย นั่นก็เป็นการบอกได้อย่างชัดเจนว่า ฮ่องเต้เจาเหวินได้ตัดสินใจเลือกฝ่าบาทฉินอ๋องให้เป็นรัชทายาท

ทั้งท้องพระโรงตกอยู่ในความเงียบ ไม่มีใครกล้าส่งเสียงออกมา แต่พวกเขาไม่ก็สามารถควบคุมความร้อนรนในใจได้ พวกเขาอยากรู้ว่าฮ่องเต้เจาเหวินจะทำการตัดสินใจอย่างไร

ซูจื่ออวี๋ตกตะลึงอยู่กับที่ นางคิดไม่ถึงเลยว่าจวินมู่เหนียนจะทูลขอรางวัลเช่นนี้ ความกดดันในใจและความซาบซึ้งตีขึ้นมาพร้อมกันอยู่ชั่วขณะหนึ่งจนพูดไม่ออกว่ารู้สึกอย่างไร

ซูจื่ออวี๋มองสีหน้าของทุกคนแล้วก็เดาออกมาได้ว่า ตำแหน่งชายาหลักของฉินอ๋องนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย

นางและจวินมู่เหนียนตกลงแต่งงานกันเพื่อสิ่งที่ทั้งสองคนต่างต้องการ ตราบใดที่นางอยู่ในจวนฉินอ๋องโดยจวินมู่เหนียนไม่นำสตรีกลับมาให้นางรู้สึกวุ่นวายนางก็พอใจมากแล้ว

หากการเป็นชายาเอกของนางจะไปขัดขวางเส้นทางการเป็นรัชทายาทของจวินมู่เหนียน เช่นนั้นนางจะไม่กระทำอาชญากรรมครั้งใหญ่เข้าหรือ?

ซูจื่ออวี๋รีบปฏิเสธขึ้นมาในทันที “กราบทูลฝ่าบาท จื่ออวี๋ไร้ความสามารถ มิกล้าที่จะครอบครองตำแหน่งนี้ จื่ออวี๋…”

ซูจื่ออวี๋ยังไม่ทันที่จะพูดจบ อานเป่ยเยว่ที่กลับมามีสติก็พูดโพล่งขึ้นมา

ซูจื่ออวี๋เม้มปากไม่กล้ามองหน้าจวินมู่เหนียนและเดินเข้าไปกลางท้องพระโรง

คนรับใช้ในวังได้ยกโต๊ะแปดเซียนเข้ามา บนโต๊ะแปดเซียนเต็มไปด้วยกาเหล้ายี่สิบเอ็ดกา

เมื่อสุราจำนวนมาถูกยกขึ้นมา กลิ่นหอมก็โพยพุ่งไปทั่วทุกทิศ กลิ่นหอมของท้อผสมกับข้าวหมัก ดึงดูดให้ผู้ที่รักในสุรารู้สึกอิจฉาเล็กน้อยที่กับรสชาติที่ซูจื่ออวี๋จะได้ลิ้มลอง

ซูจื่ออวี๋ก้าวเข้าไปหาโต๊ะที่มีเหล้าเพื่อเตรียมจะดื่ม

สิ่งใดก็ตามที่ต้องเข้าปาก ซูจื่ออวี๋ก็ได้กลิ่นก่อนทั้งนั้น นางจึงมั่นใจว่าเหล้าทั้งยี่สิบเอ็ดกานั้นไม่มีพิษและสิ่งเจือปน เป็นเหมือนเหล้าดอกท้อที่ทุกคนได้ลิ้มลองในงานเลี้ยง

หลังจากที่มั่นใจแล้ว ซูจื่ออวี่จึงเริ่มดื่มอย่างสงบใจ

เหล้าท้อหมักมีกลิ่นหอมรสชาติกลมกล่อม เมื่อเข้าปากไปแล้วก็หวาน ซูจื่ออวี๋ดื่มเข้าไปติดต่อกันสามกา ไม่ต้องพูดเลยว่ารสชาติมันดีมากจริงๆ นางรู้สึกเหมือนดื่มซุปหวานๆเข้าไปโดยที่ไม่รู้สึกอะไร แต่เมื่อนางดื่มกาที่สี่เข้าไป จู่ๆก็รู้สึกว่าภาพตรงหน้าของนางพร่าเบลอไปเล็กน้อย…