ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 358

ซูจื่ออวี๋ตกใจกับการกระทำของจวินมู่เหนียนไม่น้อย จึงรีบบอกว่า

“ท่านอ๋อง นี่มันรถม้านะ ข้างในนี้ไม่ได้นะ !”

มือที่กำลังถอดเสื้อของจวินมู่เหนียนชะงักไป แล้วหันมองซูจื่ออวี๋ด้วยความสงสัย ถามว่า

“ข้าเปลี่ยนชุดในรถม้าของตัวเอง เหตุใดจึงทำไม่ได้?”

เปลี่ยน...เปลี่ยนชุดหรือ?

มุมปากของซูจื่ออวี๋กระตุกอย่างอึดอัด ที่แท้ก็แค่เปลี่ยนชุดนี่เอง

จวินมู่เหนียนเปลี่ยนเป็นชุดสีดำทะมัดทแมง จากนั้นสวมหน้ากากเงินที่ปิดบังใบหน้าเพียงครึ่งเดียวเอาไว้

ซูจื่ออวี๋เห็นเขาแต่งตัวเช่นนี้ รู้ว่าเขาจะกลับสู่ฐานะเจ้าสำนักหอหว่างเซิง ที่ใช้ชื่อหมิงโหลว

ซูจื่ออวี๋มองเขาอย่างสงสัย พร้อมถามว่า

“ท่านอ๋องจะทำสิ่งใดหรือ?”

จวินมู่เหนียนหันมองซูจื่ออวี๋แวบหนึ่ง เอ่ยเสียงราบเรียบ

“ตอนนี้ข้าคือใต้เท้าหมิงโหลวผู้เก่งกาจ”

ซูจื่ออวี๋อดไม่ได้จึงหัวเราะออกมา เจ้าหมอนี่ เจ้าคิดเจ้าแค้นเสียด้วยสิ

……

รถม้ากำลังมุ่งหน้าไปสู่แม่น้ำฮ่วนหลิง เมื่อยิ่งใกล้แม่น้ำ เสียงจอแจก็ยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ เมื่อรอจนอยู่ข้างตลิ่งแม่น้ำฮ่วนหลิง รอบข้างเต็มไปด้วยเสียงผู้คน

“ซาลาเปาร้อนๆจ้ะ กินซาลาเปาสักอันสิ !”

“คุณชาย ลองชิมน้ำผึ้งดอกพุทราของข้าดูสิ หวานเข็ดฟันเลยล่ะ!”

“ขายถุงหอมจ้ะ ขายถุงหอม!”

“บ๊ะจ่างอันละหนึ่งอีแปะ ทั้งหอมทั้งหวาน รีบมาซื้อเร็วจ้ะ!”

รอบข้างมีแต่เสียงคนเสนอขายสินค้า พอซูจื่ออวี๋ลงจากรถม้าก็รีบหันซ้ายแลขวา เห็นแต่วิถีชีวิตของผู้คนเต็มไปหมด

ซูจื่ออวี๋พูดอย่างดีใจ

“ครึกครื้นจังเลย”

จวินมู่เหนียนเห็นดวงตาของนางลุกวาว จึงรู้ว่านางชอบ เขายื่นมือออกไป พูดเสียงอ่อนโยน

“มานี่”

ซูจื่ออวี๋ชอบมาก นางชอบความเรียบง่ายจริงใจที่คึกครื้น มากกว่าความเจริญรุ่งเรืองจอมปลอมในวังหลวงที่เต็มไปด้วยอันตรายรอบด้าน