ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 373

ทันทีที่หนานหยวนชิงพูดเช่นนี้ จวินมู่เยว่ยังไม่ทันจะตอบ เสียงของซูจื่ออวี๋ก็ดังขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดออก

ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “รัชทายาทหยวนชิง ตามที่ท่านพูดมาเช่นนี้ หากตามหาองครักษ์เงาของท่านไม่เจอ ท่านก็จะไม่ไปใช่หรือไม่? ดูเหมือนว่าภัยพิบัติของหนานเจียงจะไม่ร้ายแรงมาก ทั้งสองคนกินดื่มเที่ยวสนุกอยู่ที่ตงโจว ผ่านมาหลายวันขนาดนี้ ก็ไม่น่าจะมีคนตายมากขนาดนั้นหรอกใช่หรือไม่?”

ทุกคนมองไป ก็เห็นซูจื่ออวี๋ออกมาพร้อมกับเข็นรถเข็นจวินมู่เหนียน ทั้งสองคนแต่งตัวเรียบร้อย ไม่มีส่วนไหนยุ่งเหยิงเลยสักนิด

หากตอนนี้ทุกคนไม่ได้ยินคำพูดสองแง่สองง่ามเมื่อครู่นั้น ก็คงคิดว่าพวกเขาสองคนพูดคุยกันอยู่ในห้องธรรมดาเท่านั้น

จริงๆ แล้ว ซูจื่ออวี๋และจวินมู่เหนียนพูดคำธรรมดาไม่กี่คำเท่านั้น แต่ความหมายนั้นทำให้คนอื่นจินตนาการไปไกล

เมื่อหนานหยวนชิงได้ยินสิ่งที่ซูจื่ออวี๋พูด สีหน้าของเขาก็อดกังวลไม่ได้ อย่างไรก็ตามเขาเป็นถึงรัชทายาทของแคว้น จะไม่สนใจราษฎรของตนได้อย่างไร

แต่หนานหยวนหรัวนั้นต่างกัน เมื่อได้ยินคำพูดของซูจื่ออวี๋ หนานหยวนหรัวก็ขมวดคิ้วและพูดว่า “ซูจื่ออวี๋ เจ้าหมายความว่าอย่างไร? ไล่พวกเราพี่น้องไปหรือ? เจ้าทำอะไรกับเยาเตากันแน่?”

ซูจื่ออวี๋สางผมตัวเองอย่างไม่แยแส พูดด้วยน้ำเสียงเบาๆ “องค์หญิงหยวนหรัว เยาเตาก็เป็นบุรุษตัวใหญ่ เขามีเท้ามีขา วรยุทธ์ก็ถนัด เขาไปไหน เจ้าก็ต้องถามเขาเอง พวกเจ้าใช้ฐานะทูตมาบังคับท่านอ๋องของข้าให้ไปตามหาช่วยพวกเจ้าทั้งคืน ให้ท่านอ๋องของข้าตากฝน ตากลม หรือว่ายังไม่พออีกหรือ? นี่โชคดีที่พื้นฐานของท่านอ๋องดี ถ้าเกิดท่านอ๋องเป็นอะไรไป อย่าว่าแต่เยาเตา ต่อให้เพิ่มพวกท่านสองพี่น้องเข้าไป ก็คงชดใช้ไม่พอ”

“เจ้า...” หนานหยวนหรัวยังอยากดุ แต่ก็ถูกหนานหยวนชิงห้ามไว้ พวกเขาสร้างเรื่องที่ตงโจวเอาไว้มากมาย ตอนนี้ก็ยังไม่ได้เสบียง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ควรทะเลาะกับจวนอ๋องฉินต่อ

หนานหยวนชิงคิดอยู่ครู่หนึ่งก็พูดว่า “ท่านอ๋อง ท่านสบายดีหรือไม่?”