ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 376

เช่นเดียวกับคืนเทศกาลส้างซื่อ ตราบเท่าที่เขาต้องการ นางก็ปฏิเสธไม่ได้

แต่พอพูดถึงการปฏิเสธ...

ซูจื่ออวี๋กลับตาลง ครั้งนี้ดูเหมือนนางไม่คิดจะปฏิเสธ

จูบของจวินมู่เหนียนนั้นเบามาก ไม่รุนแรงเท่าลักษณะที่แข็งแกร่งของเขา เขาจูบเบาๆ สำรวจเบาๆ ราวกับนักล่าที่อดทนพยายามล่องูออกมาจากรู

ในบางครั้ง ปลายลิ้นก็ยื่นออกมาและเลื่อนอยู่บนริมฝีปากอันอ่อนนุ่มของซูจื่ออวี๋ แต่ก็ไม่เคยเข้าไปลึกๆ

บางครั้งก็มีเสียงจ๊วบจ๊าบ ทำให้คนที่ได้ยินใจเต้น แต่ไม่เร่าร้อน

ซูจื่ออวี๋รู้ว่าจวินมู่เหนียนกำลังล่อลวงนาง หรืออีกนัยหนึ่งกำลังยั่วยวนนาง

จวินมู่เหนียนที่เป็นแม่ทัพผ่านศึกมาร้อยครั้ง ตรงหน้าเขาก็คือเมืองถูกโจมตี เขาไม่รีบร้อน ไม่ได้สั่งเคลื่อนพลแม้แต่น้อย แค่อาศัยฝีปากให้ทหารของตนเปิดประตูเมืองกว้างๆ

และซูจื่ออวี๋คือหารคุ้มกันที่ไร้ประสบการณ์ นางไม่สามารถปกป้องเมืองของตนได้

ซูจื่ออวี๋รู้สึกแค่ว่าอากาศรอบตัวนางเหมือนจะถูกจวินมู่เหนียนแย่งไป นางเปิดปากโดยไม่รู้สึก อยากจะสูดอากาศเข้าไป แต่กลับเปลี่ยนเป็นการบุกรุกเอาชนะศัตรูของจวินมู่เหนียน

ทันทีที่ปลายลิ้นสัมผัสซูจื่ออวี๋ก็รู้สึกชาราวกับถูกไฟดูด ลามจากปลายลิ้นไปยังแขนขา ทำให้นางอดส่งเสียงอู้อี้ออกมาอย่างอดไม่ได้

“ดี...”

แต่เสียงอู้อี้ต่อต้านนี้ เมื่อเข้าไปในหูของจวินมู่เหนียนมันกลับกลายเป็นคำเชื้อเชิญ

จวินมู่เหนียนรู้สึกว่าร่างกายตนเกร็งแน่น อยู่ๆ ก็ต้องการมากขึ้น

ฟืนแห้งกับเปลวไฟ จุดนิดเดียวก็ไหม้แล้ว

พายุฝนเข้ามาภายในพริบตา