ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 392

ซูจื่ออวี๋ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ นางคิดในใจว่าป๋ายหลี่เชียนซางผู้นี้ช่างไม่เจียมตัว นางต้องการดึงมือออกในทันใด

แต่ยังไม่ทันที่นางจะได้ดึงมือออก จู่ๆนางก็รู้สึกว่าเอวของตัวเองถูกโอบกอดเอาไว้แน่น

ซูจื่ออวี๋เบิกตากว้างภายในใจคิดว่าป๋ายหลี่เชียนซางอยากตายหรือ? นางกำลังจะหยิบเข็มพิษออกมาจากหยกเจี๋ยจื่อแต่กลับได้ยินเสียงที่คุ้นเคยมาจากด้านหลังของนาง

“ข้าเอง…”

จวินมู่เหนียน? ซูจื่ออวี๋ชะงักค้างอยู่กับที่

ไม่ ไม่ใช่จวินมู่เหนียน ตอนนี้เขายืนอยู่ด้านหลังของนาง เช่นนั้นควรจะเป็น…หมิงโหลว

จวินมู่เหนียนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นซูจื่ออวี๋อยู่ที่นี่ การเข้าสู่หอพลาหกต้องใช้ป้ายดอกท้อ ซูจื่ออวี๋จะมีมันได้อย่างไร?

นอกจากจะประหลาดใจแล้วยังรู้สึกจนใจเพราะเขารู้ว่าซูจื่ออวี๋มาเพื่ออะไร

จวินมู่เหนียนกระชับแขนและกอดซูจื่ออวี๋เอาไว้ทันที

ซูจื่ออวี๋ตื่นตระหนก นางจะร้องให้เขาหยุด แต่จวินมู่เหนียนก็พูดขู่ขึ้นมาในทันที “อย่าส่งเสียง หากเจ้าส่งเสียงดัง พวกเราทั้งคู่จะถูกจับโยนออกไป!”

ซูจื่ออวี๋ใจเต้นระรัว นางจะถูกจับโยนออกไปไม่ได้ นางยังไม่ได้เจอกับตู้เสี่ยวโหลว พลาดโอกาสครั้งนี้แล้วก็ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสแบบนี้อีกเมื่อใด

เมื่อเห็นว่าซูจื่ออวี๋คล้อยตามแล้ว จวินมู่เหนียนจึงหาที่เพื่อปล่อยนางให้นางนั่งลงไปดีๆก่อนที่จะนั่งลงข้างกายนางและจับมือของนางเอาไว้

นิ้วทั้งห้าของจวินมู่เหนียนสอดผ่านนิ้วของซูจื่ออวี๋ ทั้งสิบนิ้วสอดประสานเข้าหากับทำให้ซูจื่ออวี๋รู้สึกคลุมเครือ

ซูจื่ออวี๋อยากจะหลบเลี่ยงโดยสัญชาตญาณ แต่ในตอนนี้นางกลับมีบางอย่างที่มองไม่เห็นตกอยู่ในอ้อมแขนของนาง