ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 397

หัวใจของซูจื่ออวี๋เต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ นางฟังก็รู็แล้วว่าจวินมู่เหนียนกำลังโกรธเคือง

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ซูจื่ออวี๋ก็ขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างไม่สงบ เหตุใดนางถึงได้เข้าใจความรู้สึกของจวินมู่เหนียน? นางให้เป็นห่วงเขามากเกินไปหรือเปล่า?

ซูจื่ออวี๋หยิบถ้วยชาบนโต๊ะขึ้นมาจิบชาเพื่อระงับอารมณ์วุ่นวายในใจของนาง

เมื่อป๋ายหลี่เชียนซางเห็นเช่นนี้ก็หยิบจอกสุราตรงหน้าขึ้นมาเพื่อชนกับถ้วยชาที่ซูจื่ออวี๋วางลงมา จากนั้นจึงพูดด้วยน้ำเสียงที่ยี่หระใดๆ “ข้าถูกชะตากับคุณชายท่านนี้ ดังนั้นข้าจึงไม่ต้องการเปลี่ยนที่นั่ง ถ้าหากท่านไม่ไม่คุ้นเคย ท่านก็สามารถ …”

ก่อนที่ชายในชุดขาวจะพูดจบ จวินมู่เหนียนก็กวาดเท้าออกไปที่ใต้โต๊ะอย่างว่องไว!

กึก! โครม!

เก้าอี้ของป๋ายหลี่เชียนซางที่อยู่ฝั่งตรงข้ามแตกเป็นเสี่ยงๆในทันที แต่โชคดีที่ป๋ายหลี่เชียนซางตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขากระโดดไปด้านข้างเพื่อหลบการโจมตีนั้น

แต่เก้าอี้ที่หักกระจายอย่างกระทันหันทำให้มันขีดข่วนชายเสื้อคลุมของเขา ดูเหมือนว่าเขาจะหลบจากมันอย่างยากลำบาก

ความวุ่นวายนี้เสียงดังไม่น้อย มันดึงดูดความสนใจของทุกคนในทันที แม้แต่ผู้ดูแลของงานเลี้ยงเชียนจินก็ออกมา

ผู้ดูและมองเหล่าคนที่อยู่ตรงหน้าเขา จากนั้นมองไปที่เก้าอี้หัก ก่อนจะขมวดคิ้วและพูดว่า “คุณชายพวกนี้ ที่งานเลี้ยงเชียนจินใช้เงิน หากท่านต้องการประลองฝีมือ เช่นนั้นคงต้องเชิญไปด้านนอก" อีกความหมายคือ หากต้องการจะตีกันก็ไปตีกันด้านนอก อย่ามาทำข้าวของเสียหาย

ป๋ายหลี่เชียนซางก็ไม่คาดคิดว่าชายตรงหน้าเขาจะโจมตีโดยตรง ดูเหมือนว่าการปฏิบัติต่อซูจื่ออวี๋…มีความไม่ปกติจริงๆ