ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 405

ซูจื่ออวี๋ถึงได้วางใจ คิดอยู่สักครู่จึงหันไปถามเซิงเซิงต่อ

“เหตุใดหอพลาหกจึงย้ายจากเจียงหนานมาเมืองหลวงกะทันหัน?”

เซิงเซิงถอนหายใจบอกว่า

“เจียงหนานมีหอนางโลมมากมาย แต่ละที่ล้วนมีความสามารถ ตั้งแต่หอพลาหกไม่มีแม่นางชูโรงตู้ ชื่อเสียงก็ไม่ได้โด่งดังเช่นแต่ก่อน แม้เซิงเซิงจะรู้วิธีทำน้ำมันดอกท้อ แต่มันไม่ใช่สิ่งแปลกใหม่แล้ว อีกอย่างเซิงเซิงไม่ได้งดงามเท่าแม่นางชูโรงตู้ เถ้าแก่ออกจากเจียงหนานก็เพื่ออยากทำการค้าต่อ”

คำตอบของเซิงเซิงไม่มีสิ่งใดน่าสงสัย แต่ก็ไม่มีประโยชน์ใด ซูจื่ออวี๋เบะปาก รู้สึกว่างานเลี้ยงเชียนจินไม่มีประโยชน์ใดมากนัก

ขณะที่ซูจื่ออวี๋กำลังจะจากไปนั้น เซิงเซิงพูดต่อว่า

“เหตุใดเถ้าแก่ถึงตั้งตัวอยู่ในเมืองหลวงได้ คงเพราะมอบของล้ำค่าให้ท่านอ๋องรอง หอพลาหกในเมืองหลวง ถือว่ามีท่านอ๋องรองเป็นผู้อยู่เบื้องหลัง”

ซูจื่ออวี๋ชะงักไปเล็กน้อย หากว่ากันตามนี้ เงินที่นางเสียไปในวันนี้ เท่ากับเข้ากระเป๋าจวินมู่หลานไปแล้วครึ่งหนึ่งนะสิ?

ซูจื่ออวี๋อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วจนเป็นปมอย่างไม่สบอารมณ์

จวินมู่เหนียนคล้ายจะเดาความคิดของซูจื่ออวี๋ได้ จึงหัวเราะแล้วบอกว่า

“แค่เงินทองเล็กน้อย ไม่ต้องเสียดายหรอก”

ซูจื่ออวี๋กลอกตาแล้วบอกว่า

“หากให้หมาข้าคงไม่เสียดาย แต่ถ้าให้เขาข้ารู้สึกเสียดายอยู่บ้าง”

หันหรูเฟิงได้ยินดังนั้นตาลุกวาว บอกว่า

“คุณชายซู แล้วท่านมีวิธีใดหรือไม่ ที่จะให้เวินเซียงอวี้หยวนได้จัดงานเลี้ยงเชียนจินบ้าง? พวกเราจะได้ทำกำไรกลับมาอย่างไรเล่า!”

ซูจื่ออวี๋ตาลุกบ้าง นี่ถือเป็นวิธีที่ดี

ซูจื่ออวี๋บอกว่า

“ขอข้าคิดดูก่อน”

หันหรูเฟิงฉีกยิ้ม รู้สึกสนุกขึ้นมาไม่น้อย

ส่วนจวินมู่เหนียนไม่ได้สนใจเรื่องเงินทอง กลับถามว่า

“เจ้าบอกว่าเถ้าแก่หอพลาหกมอบของล้ำค่าให้เขา คือสิ่งใดหรือ?”