ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 406

ซูจื่ออวี๋หันมองเซิงเซิง บอกว่า

“ตอนนี้เจ้าเป็นอิสระแล้ว หากอยากจากไป ข้าจะให้ทุนกับเจ้า หากไม่มีที่ไป สามารถอยู่ที่เวินเซียงอวี้หยวนได้ เถ้าแก่หันกับเถ้าแก่ฮวาจะดูแลเจ้าเอง”

เซิงเซิงเข้าใจแล้ว ที่แท้ซูจื่ออวี๋ไถ่ตัวนาง ก็เพื่อสืบเรื่องของตระกูลหรวน

เซิงเซิงพยักหน้าอย่างว่าง่าย เมื่อเห็นซูจื่ออวี๋กับจวินมู่เหนียนจะจากไป จู่ๆ เซิงเซิงเหมือนนึกบางอย่างได้ จึงบอกว่า

“คุณชายซู ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง...”

ซูจื่ออวี๋หยุดแล้วหันไปมองเซิงเซิง นางบอกว่า

“ก่อนที่แม่นางชูโรงตู้จะเสียเมื่อสองปีก่อน จวนรกร้างของตระกูลหรวนมีเรื่องผีดุตลอด รบกวนจนทำให้เพื่อนบ้านต้องย้ายออกจากซอยนั้นกันหมด มีเพียงแม่นางชูโรงตู้เท่านั้นที่ยังไปเซ่นไหว้ที่จวนตระกูลหรวนทุกวันขึ้นหนึ่งค่ำและขึ้นสิบห้าค่ำ นางไปด้วยตัวเองทุกครั้ง ข้าเคยถามนาง ว่าเหตุใดจึงไม่กลัว นางบอกว่าคนดีผีคุ้มครอง เรื่องของตระกูลหรวน ข้างเองก็รู้เพียงเท่านี้”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้าให้เซิงเซิง บอกว่า

“ขอบคุณมาก”

——

จวนอ๋องฉิน

ซูจื่ออวี๋กับจวินมู่เหนียนกลับมาที่จวนอ๋องฉิน คนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างเปิดเผย ส่วนอีกคนต้องแอบเข้ามา

ดังนั้นเมื่อซูจื่ออวี๋เดินลัดเลาะจนมาถึงเรือนไป๋ลู่นั้น จวินมู่เหนียนได้เข้าไปรอในห้องนอนของนางแล้ว

ซูจื่ออวี๋อดประหม่าไม่ได้ วิ่งวุ่นมาทั้งคืนจนฟ้าใกล้จะสางแล้ว ทำไมเขายังไม่กลับไปนอน จะมาที่ห้องของนางทำไม?

เหมือนจะเห็นความไม่สงบของซูจื่ออวี่ จวินมู่เหนียนจึงถามด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

“เจ้าจะบอกเองหรือต้องให้ข้าถาม?”

หัวใจของซูจื่ออวี๋ชาวาบ เข้าใจความหมายของจวินมู่เหนียนทันที เขาอยากรู้ว่าเหตุใดนางจึงมีป้ายดอกท้อ แล้วเหตุใดจึงต้องไปที่งานเลี้ยงเชียนจิน