ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 419

จวินมู่หลานตอนนี้เหมือนไม่ได้ใส่ใจขนาดนั้นแล้ว และหลังจากได้ยินสิ่งที่ลั่วไป๋พูด ก็ปล่อยให้เขาไปจัดการ

......

ใช้เวลาเดินทางจากเมืองหลวงไปยังสวนชิวเยว่ทะเลสาบผิงนอกเมืองเพียงครึ่งวัน

ในเช้าตรู่วันที่สี่เดือนหก ผู้คนจากทุกอาชีพต่างพากันเดินทางบนถนนออกมาจากเมืองหลวง และจวินมู่เหนียนและซูจื่ออวี๋ก็เป็นหนึ่งในนั้น

ในรถม้าซูจื่ออวี๋หยิบตะเกียบไม้คู่หนึ่งและถุงหอมให้จวินมู่เหนียน

จวินมู่เหนียนก็มองของที่อยู่ในมือด้วยความสงสัยแล้วเอ่ยถามว่า “เจ้าขังตัวเองอยู่ในห้องมาหลายวัน นี่คือสิ่งที่เจ้าทำงั้นหรือ?”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้าแล้วพูดว่า “ตะเกียบของข้าใช้ง่ายกว่าตะเกียบเงิน มันจะเปลี่ยนเป็นสีดำหลังจากเจอพิษที่เป็นอันตราย พกไปงานเลี้ยงด้วยเพื่อความสบายใจ ส่วนถุงหอมนี่มันสามารถสลายยาปลุกกำหมัดและยายั่วยวนส่วนใหญ่ได้ กันไว้ดีกว่าแก้”

จวินมู่เหนียนเม้มปากหัวเราะเบาๆ ขณะที่อยากจะบอกขอบคุณ เขาก็ได้ยินซูจื่ออวี๋พูดว่า “ให้เทียนชิงเอาไปส่งให้ท่านอ๋องแปด”

รอยยิ้มของจวินมู่เหนียนพลันแข็งทื่อ เขาเงยหน้าขึ้นมองซูจื่ออวี๋แล้วถามด้วยความไม่พอใจ “เตรียมให้เจ้าแปดหรือ?”

ซูจื่ออวี๋กะพริบตาพูดว่า “ใช่ ท่านอ๋องแปดบอกว่าสวนชิวเยว่ทะเลสาบผิงเป็นอาณาเขตของจวินมู่หลาน ทั้งคนในและคนนอกล้วนแต่เป็นคนของเขา ข้าเกรงว่าที่นั่งก็อาจจะไม่ใช่ที่นั่นที่ดี และงานเลี้ยงก็ไม่ใช่งานเลี้ยงที่ดี ดังนั้นเขาสั่งให้คนมาขอข้า ข้าว่างไม่มีอะไรทำเลย....”

ซูจื่ออวี๋ยังพูดไม่ทันจบ แส้ในมือของจวินมู่เหนียนก็พันรอบเอวนาง ไม่รอให้นางอธิบายอย่างชัดเจน ตัวนางก็เข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของจวินมู่เหนียนแล้ว

“อ๊า” เสียงอุทานที่ดังออกมาทันนีนั้น ทำให้เทียนชิงและเซวียนชางซึ่งอยู่บนแอกหน้ารถพากันมองหน้ากัน จากนั้นก็เบนหน้าหนี

จวินมู่เหนียนโอบเอวของซูจื่ออวี๋เอาไว้แน่น และถามด้วยน้ำเสียงอันตราย “ไม่มีอะไรจะทำรึ? ดูเหมือนว่าข้าจะละเลยพระชายาแล้วสินะ? ถึงขึ้นให้พระยามีกะจิตกะใจไปคิดถึงชายอื่น”

นี่มันอะไรกัน?!