ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 427

“ทหาร” จวินมู่หลานที่ยังอยู่ในอาการตกตะลึงอยู่ ตอนนี้ก็ได้สติกลับมาแล้วตะโกนเรียกทหาร ทันใดนั้นทั้งหอจิ้งเยว่ก็รายล้อมไปด้วยทหาร

จวินมู่หลานเดินไปกลางเวทีไม้ แล้วถามด้วยความโกรธ “เกิดเรื่องอะไรขึ้น? ตายหมดเลยหรือ?”

ลั่วไป๋นั่งยองๆ ลงตรวจสอบ สุดท้ายก็เอ่ยขึ้นมาว่า “ทูลท่านอ๋อง มีแค่หยินซวงที่ยังไม่ตายพ่ะย่ะค่ะ เหมือนจะเป็นลมไปแล้ว”

จวินมู่หลานเอ่ยด้วยความโกรธ “ปลุกนาง”

ลั่วไป๋พยักหน้าตอบรับ ยื่นมือออกไปกดจุดของหยินซวง หยินซวงขมวดคิ้ว จากนั้นก็ตื่นขึ้นมาอย่างช้าๆ

หยินซวงฟื้นขึ้นมาก็พบว่ารอบข้างของตนมีแต่คนตาย ทันใดนั้นก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา “ท่านอ๋อง ท่านอ๋องช่วยด้วย ท่านอ๋องช่วยบ่าวด้วย”

จวินมู่หลานเดินไปทางหยินซวง เท้าข้างหนึ่งกลับเหยียบอยู่บนไหล่ของนางแล้วพูดด้วยความโกรธ “หญิงสารเลว กล้าลอบฆ่าข้าเชียวหรือ?”

หยินซวงถูกจวินมู่หลานถีบจนล้มลงไปนั่งบนพื้น แล้วรีบอธิบายว่า “ท่านอ๋องโปรดตรวจสอบให้ชัดเจนด้วย หม่อมฉันไม่ใช่ผู้สมรู้ร่วมคิด หม่อมฉันเองก็ไม่ทราบว่าพวกนางเป็นนักฆ่า ตลอดเวลาจนมาถึงเมื่อครู่ที่เริ่มเต้น หม่อมฉันก็พบว่าการเต้นของพวกนางดูไม่ปกติ ถึงได้สังเกตได้ทั้งหมด หม่อมฉันอยากจะรายงาน แต่ในระหว่างที่พวกนางเต้น ก็กดจุดของหม่อมฉัน ทำให้หม่อมฉันไม่สามารถตะโกนออกมาได้ ท่านอ๋อง หม่อมฉันไม่รู้จักพวกนางจริงๆ นะเพคะ”

จวิมู่หลานไม่เชื่อคำพูดของหยินซวงเลยสักนิด และเวลานี้ก็มีเสียงของสตรีคนหนึ่งดังขึ้นมาอย่างกะทันหัน

“นางไม่ได้โกหก”

ทุกคนต่างก็มองไป เห็นจวินมู่เหนียนพาซูจื่ออวี๋ค่อยๆ เดินออกมา และคนที่พูดก็คือซูจื่ออวี๋

เดิมทีใบหน้าของจวินมู่หลานยังโหดเหี้ยม เมื่อเห็นซูจื่ออวี๋เดินเข้ามาใกล้ ความโหดเหี้ยมบนใบหน้าของจวินมู่หลานก็หายไปมาก ในแววตาในนั้นมองนางด้วยความสับสน เอ่ยถามว่า “เหตุใดถึงกล่าวเช่นนั้น?”