ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 431

ซูจื่อหยวนเอ่ยว่า “ขอบคุณองค์หญิงหยวนหรัวที่ช่วยเหลือ”

หนานหยวนหรัวโบกมือ พูดอย่างไม่ใส่ใจ “ต่อไปข้าก็จะอยู่ที่ตงโจวยาวแล้ว พวกเราช่วยเหลือกันและกันไว้ให้มากๆ ก็พอแล้ว”

ซูจื่อหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “แน่นอนอยู่แล้ว”

หนานหยวนหรัวเอ่ยว่า “เอาล่ะ ไปยืนอยู่ข้างๆ คนรักในฝันของเจ้าเดี๋ยวก็มาแล้ว”

ซูจื่อหยวนยืนไปอยู่ข้างๆ อย่างเชื่อฟัง ส่วนหนานหยวนหรัวก็เต้นรำมายาวันนี้อีกครั้ง

ทว่าเต้นรำครั้งนี้ยังเต้นไม่เสร็จ หลังจากเต้นไปได้พียงสั้นๆ หนานหยวนหรัวก็หยุดลง

เพราะเสียงกลองและเสียงกระดิ่ง ทำให้นางพาผู้ชมหลายคนมา

อ๋องรองจวินมู่หลาน อ๋องฉินจวินมู่เหนียน...รัชทายาทหนานเจียง หนานหยวนชิง

ไม่คิดว่าแม้แต่หนานหยวนชิงก็ถูกมนต์สะกดด้วย?

เมื่อเห็นท่าทางถูกมนต์สะกดของพี่ชายตน หนานหยวนหรัวก็กล่าวด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย “เสด็จพี่ น้องได้ดี ย่อมไม่ลืมพี่”

หนานหยวนหรัวเดินไปหาจวินมู่เหนียน แล้วพูดว่า “จวินมู่เหนียน เจ้าไปกับซูจื่ออวี๋ตอนนี้ เชื่อฟังทุกอย่างที่นางต้องการ”

จวินมู่เหนียนถูกมนต์สะกดตอบกลับไปว่า “ขอรับ นายท่าน”

ซูจื่อหยวนมองฉากตรงหน้าด้วยความประหลาดใจ ทั้งซาบซึ้งและหวาดกลัวหนานหยวนหรัว

หนานหยวนหรัวเอ่ยว่า “อยากทำอะไร เจ้าก็ต้องรีบหน่อย มนต์สะกดนี้จะอยู่ได้แค่สองชั่วยามเท่านั้น”

ซูจื่อหยวนกล่าวขอบคุณด้วยความตื่นเต้น “ขอบคุณองค์หญิงหยวนหรัวที่ช่วยเหลือ ขอบคุณองค์หญิงหยวนหรัวที่ช่วยเหลือ” สองชั่วยามก็มากพอให้นางได้ทำเรื่องมากมายแล้ว

ซูจื่อหยวนก้าวไปข้างหน้าผลักรถเข็นจวินมู่เหนียนแล้วหันหลังกลับไป

หลังจากซูจื่อหยวนจากไปแล้ว หนานหยวนหรัวพาหนานหยวนชิงไปที่เรือนเจียนเจีย จากนั้นก็พาจวินมู่หลานกลับไปที่เรือนรับรองของตัวเอง

ที่แท้เป้าหมายของหนานหยวนหรัวก็คือจวินมู่หลาน