ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 437

ลั่วไป๋เอ่ยปาก

“ขอรับ! ข้าน้อยรับบัญชา!”

เมื่อได้ยินคำนี้ ทุกคนล้วนกังวล แต่กลับไม่มีใครกล้าโต้แย้ง

ส่วนฮูหยินซูที่เห็นดังนั้นจึงรีบเสนอ

“ท่านอ๋องรอง เรื่องใหญ่ขนาดนี้ แต่กลับไม่มีใครรู้เรื่องเลย เกรงว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังคงวางยาพวกเราทั้งหมด สมควรจะเชิญหมอหลวงเว่ยที่เชี่ยวชาญศาสตร์พิษมาตรวจดูหรือไม่?”

ซูจื่ออวี๋หนังตากระตุก เชิญเว่ยคงชิงมา คงอยากโยนความผิดเรื่องวางยาพิษให้นางสินะ?

เว่ยคงชิงคงไม่บอกว่าเป็นความผิดของซูจื่อหยวนกับซูจื่อเยียน

ซูจื่ออวี๋คิดจะพูดบางอย่างเพื่อห้ามปราม แต่เมื่อคิดให้ดี หากนางเอ่ยปากห้าม ก็เห็นได้ชัดว่านางมีพิรุธนะสิ ช่างเถอะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด แค่เตรียมรับมือก็พอ

จวินมู่หลานจึงมีคำสั่งให้เว่ยคงชิงมาที่นี่ทันที ขณะเดียวกัน ทุกคนทั้งหมดต้องกลับไปที่หอจิ้งเยว่ ห้ามใครออกไปเด็ดขาด เพื่อป้องกันไม่ให้อาศัยช่วงเวลาที่ออกไปทำลายหลักฐาน

……

ระหว่างที่รอเว่ยคงชิง จวินมู่หลานให้ท่านอ๋องทั้งสี่กับหนานหยวนชิงที่มีส่วนเกี่ยวข้อง รวมถึงคนของตระกูลซูเข้าไปที่ห้องรับแขก แล้วเอ่ยปากสอบถาม

“องค์รัชทายาทหยวนชิง จำเรื่องเมื่อคืนได้บ้างหรือไม่? ท่านไปที่เรือนฝูฉวีได้อย่างไร?”

หนานหยวนชิงส่ายหน้าบอกว่า

“เมื่อคืนดื่มมากไปหน่อย กลับไปถึงที่พักก็นอนหลับไปเลย ต่อมาเกิดเรื่องอะไรขึ้น ข้าไม่รู้เลย”

สิ่งที่หนานหยวนชิงพูดคือความจริง เมื่อคืนเขาถูกสะกดจิต จึงจำเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไม่ได้

จวินมู่หลานหันไปมองซูจื่อหยวน พูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์

“เจ้าล่ะ? เจ้าก็จำไม่ได้หรือ?”