ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 442

อานเป่ยเยว่กับอานเป่ยซานที่นั่งอยู่ขมวดคิ้ว โดยเฉพาะอานเป่ยเยว่ถึงกับลุกขึ้นยืน พูดอย่างโมโห

“พวกบ่าวสามหาว กล้าแตะต้องเสื้อผ้าของจวิ้นจู่อย่างข้าหรือ พวกเจ้ามีมือกี่ข้างให้ข้าตัดทิ้งกัน? !”

องครักษ์คนนั้นไม่สนใจอานเป่ยเยว่ แต่กลับหันมองจวินมู่หลานรายงานว่า

“เรียนท่านอ๋อง เสื้อตัวนี้ดูเหมือนจะมีปัญหา ขณะที่พวกข้าน้อยกำลังตรวจหาน้ำหวานของดอกชิงยวนนั้น ไม่ทันระวังจึงทำให้เสื้อตัวนี้ไปถูกดอกไม้กระถางนี้เข้า ทว่าในเวลาสั้นๆเพียงไม่กี่อึดใจ ดอกไม้นี้กลับเหี่ยวเฉา ส่วนจะเกิดจากสาเหตุใดนั้นข้าน้อยไม่รู้ได้ รู้สึกว่าแปลกประหลาด จึงนำกลับมารายงานขอรับ!”

อานเป่ยเยว่ที่นิสัยมุทะลุ ทนไม่ได้ทันที นางรีบเดินไปข้างหน้า พูดด้วยความโกรธ

“เจ้าหมายความว่าอย่างไร? เจ้าหาว่าข้าเป็นคนวางยาทุกคนหรือ? เจ้าหาว่าข้าเล่นงานท่านอ๋องรองหรือ?”

องครักษ์คนนั้นตอบว่า

“เรียนจวิ้นจู่ ข้าน้อยไม่กล้า เพียงแต่เรื่องผิดปกติ ข้าน้อยจำเป็นต้องรายงาน”

จวินมู่หลานขมวดคิ้ว บอกว่า

“เว่ยคงชิง เจ้าไปดูสิ”

เว่ยคงชิงตอบ

“ขอรับ”

……

ระหว่างที่เว่ยคงชิงขึ้นไปตรวจสอบเสื้อผ้านั้น ซูจื่อรู้แล้วว่านกตัวที่สามคืออะไร

ซูจื่ออวี๋พูดเสียงต่ำ

“พี่ใหญ่วางแผนได้แยบยลเหลือเกิน นกตัวที่สามของนางก็คือให้ร้ายอานเป่ยเยว่”

จวินมู่เยว่ไม่ค่อยเข้าใจ จึงถามว่า

“เพราะอะไร? นางกับเป่ยเยว่จวิ้นจู่มีความแค้นส่วนตัวหรือ?”

ซูจื่ออวี๋กระพริบตา ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“จะเพราะอะไรล่ะ ก็เพื่อบุรุษนะสิ ล้วนบอกว่านารีเป็นภัย แต่บุรุษรูปงามก็สามารถเป็นภัยได้เช่นกัน”

“ฮ่าฮ่าฮ่า!” จวินมู่เยว่อดหัวเราะไม่ได้ ฟังคำพูดของซูจื่ออวี๋ก็รู้ว่ากำลังกระทบกระเทียบจวินมู่เหนียน

ส่วนจวินมู่เหนียนกลับลำบากใจ ยื่นมือไปถูฝ่ามือของซูจื่ออวี๋อยู่หลายที จักจี้จนซูจื่ออวี๋ไม่กล้าล้อเขาอีกต่อไป

จวินมู่เยว่พูดต่อ

“พี่เจ็ด ท่านว่าซูจื่อหยวนจะสามารถกำจัดอานเป่ยเยว่ได้หรือไม่?”

จวินมู่เหนียนส่ายหน้า