ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 448

จวินมู่เหนียนพาซูจื่ออวี๋ขึ้นไปบนรถม้าของจวนอ๋องฉิน หลังจากขึ้นไปบนรถม้าแล้วจวินมู่เหนียนถึงได้สั่งการว่า “เซวียนชาง เจ้ารีบขี่ม้ากลับไปเมืองหลวง สั่งคนทั้งหมดในจวนอ๋องฉินนำเหล้าหวงไปพ่นให้ทั่วจวนอ๋องฉิน ตามหาร่องรอยของดอกชิงยวน”

จวินมู่เยว่ได้ยินเช่นนั้น สีหน้าก็จริงจังขึ้นมาในทันที เอ่ยถามด้วยความประหม่า “พี่เจ็ด พี่จะบอกว่าพวกเขาอาจจะยัดเยียดความผิดให้พวกท่านงั้นหรือ?”

จวินมู่เหนียนเอ่ยด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ “เจ้าไม่ต้องประหม่าไปหรอก แค่กันเอาไว้ดีกว่าแก้” สำหรับทหารคุ้มกันของจวนอ๋องฉินนั้น จวินมู่เหยียนยังมีความเชื่อใจอยู่ แต่อยู่ๆ ฮูหยินซูก็เอ่ยถึงความเกี่ยวข้องของซูจื่ออวี๋กับดอกชิงยวน ทำให้เขาต้องระมัดระวังมากขึ้น

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ จวินมู่เหนียนก็พูดต่อ “หาทางส่งคนเข้าไปในตระกูลซู แล้วตรวจสอบให้ละเอียด”

เซวียนชางตอบ “พ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง กระหม่อมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้”

......

เซวียนชางออกไปก่อน เทียนชิงก็ขับรถม้าไปทางเมืองหลวงอย่างต่อเนื่อง

จวินมู่เยว่เอ่ยถามทันที “พี่เจ็ด โม่ซุนไปจริงๆ หรือ?”

จวินเหนียนส่ายหัวกล่าวว่า “ถ้าโม่ซุนไปแล้ว ข้าก็คงไม่จำเป็นต้องรีบร้อนกลับเมืองหลวงเช่นนี้”

หมายความว่าอย่างไร?

ซูจื่ออวี๋มองไปที่จวินมู่เหนียนแล้วพูดว่า “ท่านอ๋องจะกลับไปเมืองหลวงเพื่อดูว่าหมอเทวดาโม่จากไปแล้วหรือไม่งั้นหรือ?”

จวินมู่เหนียนส่ายหน้าแล้วตอบว่า “ข้าอยากจะเกลี้ยกล่อมหมอโม่ช่วยเหลือคน”

ซูจื่ออวี๋เอ่ยด้วยความประหลาดใจ “ช่วยคน? ช่วยอานเป่ยเยว่?”

เมื่อเห็นท่าทางไม่เห็นด้วยของซูจื่ออวี๋ และเสียงสูงขึ้นมาหลายส่วนของยาง อยู่ๆ จวินมู่เยว่ก็รู้สึกตลกเล็กน้อย

จวินมู่เหนียนเอ่ยด้วยรอยยิ้ม ยื่นมือออกไปจิ้มคิ้วของซูจื่ออวี๋ เอ่ยด้วยน้ำเสียงเอ็นดู “ทำไม? หึงหรือ?”

สีหน้าของซูจื่ออวี๋แข็งทื่อ มองจวินมู่เยว่อย่างกระอักกระอ่วน

จวินมู่เยว่ก็ยิ้มแฉ่ง เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “อาซ้อน้อยไม่ต้องหึงไปหรอก พี่เจ็ดของข้ารำคาญอานเป่ยเยว่คนนั้นจะตาย ช่วยนาง ก็ต้องมีเหตุผลแน่นอน”