ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 447

ฮูหยินซูรีบตอบว่า “ทูลท่านอ๋องสี่ ดอกชิงยวนนี้มาจากเจียงหนาน ในเมืองหลวงของพวกเราไม่ทางปลูกได้ เสนาบดีซูเคยเล่าว่าเขาเคยอยู่ที่เมืองเฉียนถังในเจียงหนานตอนเขายังเด็ก และชอบดื่มเหล้าดอกชิงยวนเป็นพิเศษ หลังจากกลับเมืองหลวง ก็ไม่เคยชิมของแบบนั้นอีก อนุหยวนที่ตายไป มาจากเจียงหนาน เพื่อเอาใจเสนาบดีซู อนุหยวนเคยปลูกดอกชิงหยวนไว้หมักเหล้าในเรือนกระจกที่บ้าน อนุหยวนก็คือแม่แท้ๆ ของซูจื่ออวี๋”

ซูจื่ออวี๋มองไปที่ฮูหยินซู ไม่ได้โต้แย้ง แต่ก็ไม่ยอมรับ

จวินมู่ฉยงมองซูจื่ออวี๋ จากนั้นก็ฮูหยินซู แล้วพูดว่า “เจ้าหมายความว่าดอกชิงยวนนี้ ซูจื่ออวี๋เป็นคนปลูกมันออกมางั้นหรือ”

ฮูหยินซูพยักหน้ากล่าว “แม่นางปลูกได้ นางก็ต้องทำได้เช่นกัน ดอกไม้นี้บอบบางมาก ในเมืองหลวงไม่มีใครปลูกได้”

เมื่อจวินมู่ฉยงได้ยินเช่นนั้นก็เอ่ยถามด้วยความโกรธ “ซูจื่ออวี๋ เจ้าจะอธิบายอย่างไร?”

ซูจื่ออวี๋เอ่ยด้วยรอยยิ้มเย็นชา “ท่านอ๋องรองกล่าวเช่นนี้ข้าฟังไม่เข้าใจจริงๆ ท่านอยากให้ข้าอธิบายเรื่องอะไร? นางบอกว่าข้าปลูกดอกไม้ นางมีหลักฐานหรือ?”

ฮูหยินซูหัวเราะกล่าว “หากใจมีเจตนาปิดบังซ่อนเร้น แอบปลูกดอกไม้ ย่อมไม่มีทางให้ใครจับจุดอ่อนได้”

ซูจื่ออวี๋เก็บรอยยิ้มบนใบหน้ากลับไป มองฮูหยินซูด้วยสายตาเย็นชา แล้วกล่าวว่า “พูดออกมาเช่นนี้หมายความว่าไม่มีหลักฐานใช่หรือไม่? ไม่มีหลักฐานก็กล้ามาใส่ร้ายจวนอ๋องฉิน ท่านช่างกล้าหาญจริงๆ”

ฮูหยินซูรีบเอ่ยออกมาด้วยความตื่นตระหนกทันที “ข้า...ข้าแค่พูดถึงความเป็นไปได้ ในสถานการณ์จริง ก็ยังต้องค่อยๆ สืบ”

“เจ้าคิดจะตรวจสอบอย่างไรหรือ?” จวินมู่เหนียนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเฉยชา ทำเอาฮูหยินซูตกใจในทันที

“เอ่อ...เอ่อ...” ฮูหยินซูอ้ำอึ้งอยู่นาน ก็ไม่กล้าตอบจวินมู่เหนียน

หลังจากเวลาผ่านไปนาน ฮูหยินซูก็เงยหน้าขึ้นมองไปทางจวินมู่หลาน