ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 454

หลังจากที่ป๋ายหลี่เชียนซานออกไป ซูจื่ออวี๋ก็ไม่สามารถข่มตานอนได้อีก จนกระทั่งกลางวันในวันต่อมา ในตอนที่จวินมู่เหนียนกลับมาจากวังหลวง ซูจื่ออวี๋ก็ยังคงตื่นอยู่

“ชายาตื่นหรือยัง?” เสียงของจวินมู่เหนียนดังมาจากในเรือน

ซิวขุยกล่าวว่า “เรียนท่านอ๋อง พระชายาอยู่ในห้องเงียบๆ บ่าวมิกล้าเข้าไปรบกวน”

จวินมู่เหนียนพยักหน้า ในขณะที่กำลังจะสั่งให้เทียนชิงเข็นเขากลับไปก็เห็นว่าประตูได้ถูกเปิดออก

ซูจื่ออวี๋ยืนพูดอยู่ที่ประตู “ท่านอ๋อง ข้าตื่นแล้ว”

จวินมู่เหนียนมองซูจื่ออวี๋ นางสวมชุดด้านในสีขาวและเสื้อคลุมสีฟ้า ผมสีดำขลับสยายลงมาเหมือนน้ำตก แสงอาทิตย์สาดส่องบนร่างกายของนางทำให้มีรัศมีสีทองอ่อนเสริมให้นางดูศักดิ์สิทธิ์และอบอุ่น ทั้งสวยงามและนุ่มนวล

จวินมู่เหนียนรู้สึกยุบยิบในใจ เขาโบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้ เทียนชิงและซิวขุยหลบออกไป ก่อนที่เขาควบคุมรถเข็นด้วยตัวเองและเข้าไปหาซูจื่ออวี๋

ซูจื่ออวี๋มองลงไปที่จวินมู่เหนียนและพูดว่า “ท่านอ๋อง ในวังหลวงเป็นอย่างใดบ้าง?”

จวินมู่เหนียนไม่รีบร้อนที่จะตอบและยอมพูดหลังจากที่เข้ามาในห้องแล้ว “ปิดประตูเสีย”

เมื่อซูจื่ออวี๋เห็นจวินมู่เหนียนยืนขึ้นจากรถเข็น นางรีบหันหลังกลับไปปิดประตู สิ่งที่นางคิดไม่ถึงก็คือทันทีที่นางปิดประตูเสร็จและหันกลับไปก็ปะทะเข้ากับอ้อมอกของจวินมู่เหนียน

“อือ!” จมูกของซูจื่ออวี๋ชนกับหน้าอกที่แข็งแกร่งและกว้างขวางของจวินมู่เหนียน ความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านจนทำให้นางน้ำตาไหลอย่างกลั้นไม่อยู่

เมื่อเห็นเช่นนี้ จวินมู่เหนียนก็รวบเอวบางของนางและร้อนใจว่า “เป็นอะไรไป? เจ้าชนตรงไหน? เฮ้อ สะเพร่าเสียจริง”

ซูจื่ออวี๋มองไปที่จวินมู่เหนียนด้วยสายตาปรักปรำ นางพูดขึ้นมาว่า “จู่ๆท่านอ๋องปรากฎตัวขึ้นที่ข้างหลังคนอื่น ยังจะโทษข้าอีกหรือ?”

จวินมู่เหนียนประคองไหล่ของซูจื่ออวี๋และมองดูจมูกที่แดงของนางอย่างถี่ถ้วน หลังจากที่มั่นใจว่านางไม่ได้รับบาดเจ็บ เขาจึงถามด้วยความเป็นห่วงว่า “เจ็บหรือ?”

ในตอนที่จวินมู่เหนียนเอื้อนเอ่ยคำว่า “เจ็บหรือ?” เทียนชิงก็ได้ยินเข้าพอดี เช่นเดียวกับจวินมู่เยว่ที่เพิ่งมายังจวนฉินอ๋องเพื่อรายงานข่าว