ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 489

สรุปบท ตอนที่ 489 ท่านอ๋องรับประทานอาหารไม่ลง: ยอดชายานักปรุงพิษ

สรุปตอน ตอนที่ 489 ท่านอ๋องรับประทานอาหารไม่ลง – จากเรื่อง ยอดชายานักปรุงพิษ โดย Phayut

ตอน ตอนที่ 489 ท่านอ๋องรับประทานอาหารไม่ลง ของนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์เรื่องดัง ยอดชายานักปรุงพิษ โดยนักเขียน Phayut เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

องครักษ์ผู้นั้นได้นำตัวของเซิงเซิงกลับมาถึงเวินเซียงอวี้หยวนส่งให้กลับจวินมู่เหนียน “ท่านเจ้าสำนัก ข้านำนางกลับมาแล้ว”

จวินมู่เหนียนพยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า “เอาชุดนี้ไปกำจัดทิ้งและกลับไปที่หอหว่างเซิง”

ชายคนนั้นตอบกลับมา “ขอรับ!”

หลังจากที่องครักษ์ออกไป เซิงเซิงมองจวินมู่เหนียนที่สวมใส่หน้ากากผีอยู่ด้วยความขลาดกลัว ร่างทั้งร่างสั่นเทิ้มขึ้นมา

จวินมู่เหนียนไม่ได้พูดคุยกับเซิงเซิงมากมายนัก เขาพานางไปที่ห้องของหันหรูเฟิงในทันที

เนื่องจากเซิงเซิงหายตัวไป หันหรูเฟิงก็รู้สึกไม่สบายใจเช่นกัน ดังนั้นในตอนที่จวินมู่เหนียนเปิดประตูเข้ามา หันหรูเฟิงจึงยังไม่ได้นอน และเอาแต่เดินไปเดินมาในห้องอย่างกระวนกระวาย

เมื่อเห็นจวินมู่เหนียนและเซิงเซิงเข้ามา หันหรูเฟิงจึงรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง เขาถามว่า “เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?”

เซิงเซิงส่ายหัวอย่างขลาดกลัว นางรีบสาวเท้าเดินไปอยู่ข้าง ๆ หันหรูเฟิงและซ่อนตัวอยู่หลังเขา

หันหรูเฟิงมองจวินมู่เหนียนเพื่อรอคำสั่งต่อไป จวินมู่เหนียนเอ่ยว่า “จากนี้จะไม่มีเซิงเซิงอยู่บนโลกอีกต่อไป”

หันหรูเฟิงเข้าใจว่านี่เป็นการให้เปลี่ยนตัวตนของเซิงเซิงและส่งออกไป แต่ให้ส่งไปที่ใดล่ะ?

หันหรูเฟิงมองไปยังเซิงเซิงเพื่อถามว่า “เจ้าจะกลับไปที่เจียงหนานหรือไม่?”

เซิงเซิงยังคงตกตะลึงอยู่ นางไม่รู้ว่าจะเลือกอย่างไร แต่นางเดาได้ไม่มากก็น้อยว่าเหตุใดนางจึงถูกจับตัว เซิงเซิงกล่าวว่า “ข้าเป็นคณิกาของหอพลาหก ที่เจียงหนานมีหลายคนที่รู้จักข้า เกรงว่าจะไม่ปลอดภัย”

จวินมู่เหนียนเห็นท่าทางตื่นตระหนกของนางและพูดว่า “ส่งนางไปที่จวงจื่อนอกเมือง”

หันหรูเฟิงถามด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย “นอกเมือง มันอยู่ใกล้เกินไปหรือเปล่า?”

ในขณะที่จวินมู่เหนียนกำลังเดินออกไปได้พูดทิ้งท้ายเอาไว้ “ที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด”

การซ่อนตัวอยู่ในเมือง เป็นสถานที่ที่อันตรายที่สุด แต่ก็เป็นสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดเช่นกัน

จวนฉินอ๋อง

ซูจื่ออวี๋ก็นอนไม่หลับเช่นเดียวกับหันหรูเฟิง ในตอนที่จวินมู่เหนียนกลับมาที่เรือนไป๋ลู่พร้อมชุดนอน เขาเห็นว่าซูจื่ออวี๋ยังถือตำราแพทย์และจ้องเอาไว้โดยที่ไม่มีการพลิกหน้า

เที่ยงวันถัดไป

ซูจื่ออวี๋รับประทานอาหารเช้าและอาหารกลางวันเพียงลำพัง ในที่สุดนางก็อดไม่ได้ที่จะถามออกมา “พ่อบ้านเฟิง ท่านอ๋องล่ะ?”

พ่อบ้านเฟิงถอนหายใจออกมาหนัก ๆ ใจของเขากำลังนึกถึงพระชายาของตน แต่มันทำให้นึกถึงท่านอ๋องขึ้นมา

ขณะที่พ่อบ้านเฟิงกำลังจะพูดถึงความในใจ ซูจื่ออวี๋ก็โบกมือและพูดว่า “ช่างมันเถอะ ถ้าท่านไม่พูดอะไรก็ไม่เป็นไร ข้าจะออกไปสักหน่อยเลยอยากจะไปทักทายเขา เขาจะได้ไม่คิดว่าข้าหนีไป” สิ่งที่ซูจื่ออวี๋กังวลคือ จวินมู่เหนียนจะมาถอดเสื้อผ้าเพื่อขอสงบอีกครั้ง นางทนไม่ได้กับวิธีการขอความสงบสุขของเขา

หลังจากที่ซูจื่ออวี๋พูดจบ นางก็วางชามและตะเกียบลงก่อนจะลุกขึ้นและเดินออกไป

เมื่อเห็นเช่นนี้ พ่อบ้านเฟิงก็รีบพูดว่า “พระชายา นั่นท่านจะไปไหน? ท่านอ๋องเขาอยู่…”

ซูจื่ออวี๋พูดขัดจังหวะพ่อบ้านเฟิง นางเดินพร้อมกับพูดไปด้วยว่า “ท่านไปบอกท่านอ๋องว่า ข้าจะไปหาหันหรูเฟิง และจะกลับมาตอนค่ำ”

หลังจากสิ้นเสียง นางก็ออกจากเรือนไปแล้ว

ส่วนฝ่าบาทฉินอ๋องเคืองซูจื่ออวี๋จนไม่อยากร่วมโต๊ะทั้งอาหารทั้งเช้าและกลางวัน ดูเหมือนตอนนี้ก็จะไม่ได้รับประทานอาหารเย็นด้วยเช่นกัน…

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายานักปรุงพิษ