ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 488

กุ๋ยจิ่งรู้สึกหงุดหงิดใจ เขาเข้าใจความหมายของสิ่งที่จวินมู่เหนียนกำลังพูด การที่หอล่าจันทราเฝ้าระวังเวินเซียงอวี้หยวนและการที่สะกดรอยตามหันหรูเฟิงต่างอยู่ภายใต้การจับตามองของหอหว่างเซิง

หากหอล่าจันทราไม่เคลื่อนไหว หอหว่างเซิงจะไม่เข้ามาวุ่นวายกับหอล่าจันทรา แต่หากหอล่าจันทราลงมือเมื่อใด หอหว่างเซิงก็รอที่จะลงมืออยู่เช่นกัน

กุ๋ยจิ่งครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวว่า “บ้านเมืองมีขื่อมีแป ในเมื่อหอล่าจันทราตกลงกับข้อเสนอนี้ หากผู้จ่ายเงินไม่สั่งให้หยุด พวกเราก็ไม่สามารถผิดสัญญาได้ มิฉะนั้น ในวันข้างหน้าการงานของหอล่าจันทราจะเป็นอย่างไร?”

จวินมู่เหนียนกล่าวว่า “ดูเหมือนว่าพวกเราจะตกลงกันไม่ได้ เช่นนั้นขอลา”

การอำลาอย่างกระทันหันของจวินมู่เหนียนทำให้กุ๋ยจิ่งตกตะลึง การเจรจา ไม่ใช่ว่าต้องต่อรองหรือ?

เมื่อเห็นว่าจวินมู่เหนียนกำลังหันหลังเพื่อจะกลับไป กุ๋ยจิ่งก็ก้าวไปขวางหน้าเขาและพูดว่า “ช้าก่อน!”

จวินมู่เหนียนมองกุ๋ยจิ่งด้วยความเฉยเมย เขาทั้งคู่มีหน้ากากปิดบังใบหน้า ดังนั้นทั้งคู่จึงไม่สามารถอ่านความคิดของอีกฝ่ายได้ พวกเขาทำได้เพียงใช้ความรู้สึกเท่านั้น

กุ๋ยจิ่งลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “ข้าตกลง แต่เจ้าต้องบอกข้าว่าเหตุใดเจ้าถึงได้ปกป้องหันหรูเฟิงขนาดนี้?”

จวินมู่เหนียนตอบว่า “เงิน”

แม้ว่าเหตุผลนี้จะฟังดูเหลือเชื่อเกินไปหน่อย แต่มันก็ไม่ได้ดูไร้เหตุผล

ทั้งหอหว่างเซิงและหอล่าจัทรานั้นไม่ต่างกัน พวกเขารับเงินมาเพื่อขจัดทุกข์ให้ผู้คน หันหรูเฟิงเองก็เป็นเจ้าของกิจการ ต้องมีฐานะที่ร่ำรวยและย่อมมีเหตุผลที่จะใช้เงินซื้อชีวิตของเขา

กุ๋ยจิ่งครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาไม่ได้ซักไซ้ไต่ถามต่อ แต่พูดขึ้นมาว่า “เช่นนั้นเบาะแสที่เจ้าว่า มันคืออะไร?”

จวินมู่เหนียนกล่าวว่า “ที่จวนอ๋องรองแห่งตงโจว มีหญิงผู้หนึ่งนามว่าเซิงเซิง นางเป็นคณิกาของหอพลาหก และเป็น…”

กุ๋ยจิ่งถามอย่างกระตือรือร้น “และเป็นอะไร?”

จวินมู่เหนียนกล่าวว่า “และยังเป็นลูกนอกสมรสของหรวนถิงจวินและตู้เสี่ยวโหลว”

กุ๋ยจิ่งที่ได้ยินแบบนี้ก็ตกตะลึงค้างแข็งอยู่กับที่ เขาไม่สามารถแยกแยะความจริงของข่าวได้

ในตอนที่องครักษ์ของจวนอ๋องชายสี่ได้รับคำสั่งและมาถึง จวินมู่เหนียนถึงได้เห็นกระดาษที่ติดอยู่ในอาวุธลับ

จวินมู่ฉงหยิบมันออกมาและพึมพำว่า "มือสังหารจ๋วนถู่แห่งสวนชิวเยว่กลับมาอีกครั้ง มือสังหารจ๋วนถู่แห่งส่วนชิวเยว่กลับมาอีกครั้ง?”

จวินมู่ฉงพูดทวนสองครั้งถึงเข้าใจความหมายของกระดาษแผ่นนี้ เขาตะโกนออกมาทันที “ถ่ายทอดคำสั่งองครักษ์ค่ายชิงหลง ตามข้าไปที่จวนอ๋องรอง!”

“ขอรับ!” ผู้ใต้บังคับบัญชารับคำสั่งและออกไปทันที

หลังจากผ่านไปหนึ่งก้านธูป จวนอ๋องรองที่เงียบสงบก็ร้อนระอุขึ้นมาในทันที นักฆ่าจากหอล่าจันทราเข้าปะทะกับองครักษ์ของจวนอ๋องรองและได้นำตัวเซิงเซิงออกมาอย่างง่ายดาย แต่คิดไม่ถึงเลยว่าพวกเขาจะถูกล้อมรอบด้วยพลธนูของค่ายชิงหลงที่หน้าประตู ทั้งสองฝ่ายเข้าสู่การต่อสู้ที่ดุเดือดในทันที

ในขณะที่พวกเขากำลังต่อสู้กันอย่างไม่หยุดไม่หย่อน ทหารองครักษ์จากค่ายชิงหลงคนหนึ่งได้ยื่นมือออกและดึงเอาตัวเซิงเซิงเข้าสู่อ้อมแขน หลังจากหลบเพียงไม่กี่ครั้ง พวกเขาก็สามารถออกจากวงต่อสู้ไปได้

ในตอนที่เซิงเซิงกลับมามีสติ นางก็ได้กลับมาถึงเวินเซียงอวี้หยวนอีกครั้ง