ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 491

สรุปบท ตอนที่ 491 เกิดแต่โลกาแต่ไม่แปดเปื้อน: ยอดชายานักปรุงพิษ

ตอนที่ 491 เกิดแต่โลกาแต่ไม่แปดเปื้อน – ตอนที่ต้องอ่านของ ยอดชายานักปรุงพิษ

ตอนนี้ของ ยอดชายานักปรุงพิษ โดย Phayut ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง ตอนที่ 491 เกิดแต่โลกาแต่ไม่แปดเปื้อน จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

เมื่อท่ามกลางฝูงชนมีคนสงสัย ก็ย่อมมีคนคลายความสงสัย รับส่งกันอย่างเป็นจังหวะ

เห็นเพียงชายหนุ่มที่สวมชุดของบ่าวรับใช้ กล่าวขึ้นด้วยสีหน้าชื่นบาน

“นายท่านของข้า ได้ลูกชายตอนแก่ เรื่องนี้ล้วนต้องยกผลงานให้ผงหอมรัญจวนชั้นหนึ่ง”

คนผ่านทางประหลาดใจ

“นายท่านของเจ้า? เจ้าเป็นคนของจวนเจ้าหน้าที่หลี่ที่อยู่นอกเมืองใช่หรือไม? นายท่านของเจ้าอายุน่าจะเจ็ดสิบแล้ว? ยังทำเรื่องพรรค์นั้นได้หรือ?”

บ่าวผู้นั้นหัวเราะ

“ปีนี้นายท่านของข้าอายุหกสิบแปด ไม่ไหวตั้งแต่หลายปีก่อนโน้นแล้ว แต่นายท่านมีแต่บุตรสาว กิจการใหญ่โตไม่มีผู้ใดสืบทอด ถือเป็นเรื่องทุกข์ใจของนายท่าน ต่อมามีสหายแนะนำ ท่านจึงไปตามหาผงหอมรัญจวนชั้นหนึ่ง ในเวลาสั้นๆเพียงสามเดือนก็เห็นผลอันน่าอัศจรรย์ หลังจากนั้นหนึ่งปี ท่านจึงได้บุตรชายในยามชรา คุณชายน้อยเพิ่งคลอดได้ไม่นาน ข้าจึงต้องเข้าเมืองมาแจกจ่ายไข่ต้มแดงให้กับเหล่าลูกค้าประจำอย่างไรล่ะ”

บ่าวผู้นั้นยื่นไข่ต้มสีแดงในตะกร้าให้ดู เพื่อแสดงให้ทุกคนเห็นว่าเขาไม่ได้โกหก

มีทั้งคนที่ประหลาดใจ และคนที่สงสัย ผ่านไปสักครู่ในที่สุดฮวาเชียนเจียวก็เดินออกมาจากเวินเซียงอวี้หยวนได้สักที

เห็นเพียงนางสลัดคราบเจ้าสำราญในยามปกติทั้งไป แล้วแต่งตัวอย่างสง่างาม แม้แต่การแต่งหน้าในวันนี้ก็ดูอ่อนลงไม่น้อย

เมื่อลุงที่มากล่าวขอบคุณเห็นฮวาเชียนเจียวก็เตรียมคุกเข่าลง ฮวาเชียนเจียวรีบเข้าไปประคองเขาไว้

“เวินเซียงอวี้หยวนของพวกเราทำการค้า ท่านกับข้าเงินมาของไป เหตุใดจึงต้องเกรงใจกันขนานี้? เงินทองนี่ พวกเรารับไว้ไม่ได้ พวกบ่าว ไปเตรียมของขวัญให้ท่านผู้นี้ เพื่อยินดีที่ท่านได้ลูกชาย”

ลุงคนนั้นเห็นฮวาเชียนเจียวไม่ยอมรับเงินนั่น จึงบอกว่า

“เงินนั่นไม่รับไว้ก็ได้ แต่กลอนขอบคุณคู่นี้ที่ข้าเขียนไว้ เถ้าแก่ฮวาต้องรับไว้ให้ได้!”

เมื่อสิ้นเสียงของลุงคนนั้น พวกบ่าวรีบนำกลอนคู่นั้นมาแสดงทันที บนนั้นเขียนตัวอักษรไว้

ส่วนบน จอมยุทธ์หญิงอยู่ในโลกาทว่าไม่แปดเปื้อน

ส่วนท้าย เงินทองได้จากประชาชนใช้เพื่อประชาชน

เมื่อเห็นคำกลอนที่ลุงคนนี้เขียน มุมปากของซูจื่ออวี๋กระตุกอย่างอดไม่ได้ นางเพียงแต่ให้หันหรูเฟิงหาคนมาแสดงละคร เพื่อประกาศสรรพคุณของผงหอมรัญจวนชั้นหนึ่งเท่านั้น แต่ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้

เมื่อเห็นท่าทางของฮวาเชียนเจียวที่อยากปฏิเสธแต่ก็อยากรับไว้ กับท่าทางจองลุงคนนั้นที่ตื้นตันจนร้องไห้ ซูจื่ออวี๋เอามือจับหน้าผาก

“เถ้าแก่หัน พอประมาณก็ได้แล้วนะ ละครฉากนี้ดูปลอมเกินไป”

“จำไว้อีกเรื่องหนึ่ง ผงหอมทั้งหมดห้ามนำออกจากเวินเซียงอวี้หยวน ต้องให้พวกสาวๆคอยบริการเท่านั้น ต้องให้พวกสาวๆของเจ้างัดฝีมือออกมาทั้งหมด สิ่งเดียวที่ห้ามคือห้ามเปลื้องผ้า เข้าใจหรือไม่?”

หันหรูเฟิงหัวเราะ

“เข้าใจ เข้าใจ ต้องไม่ให้พวกเขาขโมยไปได้”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้าอย่างพอใจ

เมื่อเห็นซูจื่ออวี๋สั่งการทุกอย่างเสร็จสิ้น แล้วเตรียมจะจากไปนั้น หันหรูเฟิงรีบเอ่ยถาม

“หากลั่วไป๋ต้องการยา จะทำอย่างไรดี?”

มุมปากซูจื่ออวี๋ยกขึ้น ทั้งที่เป็นใบหน้าที่งดงามอย่างที่สุด ทว่ากลับยิ้มจนหันหรูเฟิงขนลุกซู่

ซูจื่อวอี๋เอ่ยปาก

“ทำการค้าตามปกติ ชุดละห้าร้อยตำลึงนั่นเตรียมไว้ให้เขาเป็นพิเศษ”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายานักปรุงพิษ