ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 50

จวินมู่เหนียนส่ายหัวเบาๆ เขาไม่ได้คิดเช่นนั้น หนึ่งคือซูจื่ออวี๋ไม่มีเงินมาพอ ดังนั้นนางจึงไม่สามารถซื้อได้

ครั้งที่สองซูจื่ออวี๋เพิ่งผ่านความตายมา นางที่รอดชีวิตจากความตายควรพยายามปกป้องตัวเองในตอนนี้ จะมีอารมณ์มาเดินเล่นซื้อของได้อย่างไร?

แม่แท้ๆ ของซูจื่ออวี๋ก็เพิ่งเสียชีวิต วันนี้นางสวมชุดไว้ทุกข์ ไม่ได้ใส่เครื่องประดับเลยสักนิด แม้แต่ผมของนางก็ถูกมัดด้วยผ้าไหมสีขาวเท่านั้น นางไม่มีความตั้งใจจะมาซื้อเครื่องประดับไปแต่งตัวเองเลย

นางมาที่หอสมบัติหลิงหลงต้องมีจุดประสงค์อื่นแน่

บางทีจุดประสงค์อาจเหมือนกับจวินมู่หลานองค์ชายรอง

จวินมู่เยว่ไม่สนใจว่าเหตุใดซูจื่ออวี๋ถึงไปที่หอสมบัติหลิงหลง เขาสนใจการกระทำของจวินมู่เหนียนในวันนี้มากกว่า

จวินมู่เยว่เอ่ยปากแซวว่า “พี่เจ็ด นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าเห็นเจ้าส่งของให้สตรีนะ ไม่ ไม่ ไม่ นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าเห็นเจ้ากอดสตรี ทำไม สนใจคุณหนูสามคนนั้นหรือ?”

สนใจ?

จวินมู่เหนียนพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ว่า “ไม่ใช่ว่าข้าสนใจนาง แต่นาง... น่าสนใจนิดหน่อย”

...

หลังจากออกมาจากหอสมบัติหลิงหลงแล้ว ซูจื่ออวี๋ก็ไม่มีอารมณ์จะเดินต่อ นางมาที่ร้านเครื่องกระดาษกงเต็กแห่งหนึ่ง และใช้เงินหนึ่งร้อยตำลึงซื้อกระดาษจากเถ้าแก่

พอได้รับเงินมากขนาดนี้ เจ้าของร้านกระดาษก็ถึงกับตะลึงงัน นี่ต้องการซื้อเทียนหยวนเป่าเท่าไหร่?

ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “ข้าขอของสองสิ่งนี้ ดอกไหมชมพูกระดาษหนึ่งแผ่น เมล็ดดอกไหมชมพูที่สามารถปลูกได้จริง พรุ่งนี้ส่งไปที่สุสานตระกูลซูแต่เช้า”

เจ้าของร้านมัดกระดาษแล้วเอ่ยว่า “คุณหนูซู เรื่องต้นไหมชมพูกระดาษจัดการไม่ยาก แต่เมล็ดต้นไหมชมพู ไม่ใช่ว่าหาซื้อไม่ได้ แต่พวกเราอยู่ทางเหนือ เกรงว่าจะปลูกไม่ได้”

ซูจื่ออวี๋รู้ว่าเจ้าของร้านมีเจตนาดี จึงพยักหน้าเบาๆ “ไม่เป็นไร เป็นแค่ความปรารถนาสุดท้ายของท่านแม่ก่อนตาย ได้ปลูกก็ถือว่าดีแล้ว ส่วนจะโตหรือไม่ ก็คิดเสียว่าต้นไม้ต้นนี้ไปอยู่เป็นเพื่อนท่านแม่”