ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 532

มุมปากของซูจื่ออวี๋กระตุก ราวกับว่าชั่วขณะนั้นได้รับข้าวที่สำคัญมาก ทำให้นางเหม่อไปเล็กน้อย

ฮวาเชียนเจียวเห็นซูจื่ออวี๋อึ้งอยู่อย่างนั้นไม่ตอบสนอง จึงรีบเอ่ยปากว่า “พระชายาสิ่งที่ข้าพูดมาล้วนเป็นความจริง ข้าเข้าใจแล้วว่าเคอจิงหัวไม่ได้มีโรคลับอะไรเลย เขาแค่ไม่สนใจผู้หญิง แต่ดูเหมือนว่าเขาอยากมีลูกจริงๆ ดังนั้น..”

ซูจื่ออวี๋ก็พูดว่า “ดังนั้นเขาต้องการจะยืมยาปลุกกำหนัดมาบังคับตัวเองให้มีอะไรกับผู้หญิงเพื่อจะได้ท้องทายาทของเขางั้นหรือ? นี่โรคจิตในคราบคนดีชัดๆ”

น้ำเสียงของซูจื่ออวี๋ฟังดูไม่พอใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าเขาปฏิบัติต่อสตรีเยี่ยงเครื่องมือในการคลอดลูก

ซูจื่ออวี๋มองไปที่ฮวาเชียนเจียวและพูดว่า “เจ้าวางใจเถอะ ตบนี้ ข้าจะเอาคืนแทนเจ้าเอง”

ฮวาเชียนเจียวโบกมือไม่ถือสา “พระชายาไม่จำเป็นต้องใส่ใจเลย ถ้าข้าไม่อยากให้เขาต่อให้เขาจะสูงมากกว่านี้ ก็อย่าหวังว่าจะได้แตะนิ้วข้า ข้าแค่ไม่อยากทำให้แผนพังก็เท่านั้น”

ซูจื่ออวี๋มองฮวาเชียนเจียวด้วยแววตารู้สึกผิด ก่อนจะเอ่ยปลอบใจสองสามประโยค ก่อนจะส่งฮวาเชียนเจียวออกไป

เมื่อนางเดินกลับมา ม่านเตียงก็ถูกจวินมู่เหนียนเลิกขึ้น เขาขวางอยู่เตียง ร่างกายท่อนบนไม่ได้สวมเสื้อ เผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่เงาวาว

ลายเส้นกล้ามเนื้อเห็นชัดเจน เห็นได้ชัดว่าตอนใส่เสื้อดูผอม แต่พอถอดเสื้อกลับมีเนื้อ

ซูจื่ออวี๋กลืนน้ำลายลงโดยไม่รู้ตัว เห็นได้ชัดว่าอยากจะเบนหน้าหนีไป ไม่มองภาพที่ทำให้นางรู้สึกจิตใจฟุ้งซ่าน แต่ไม่รู้ทำไมถึงย้ายสายตาไม่ได้

จวินมู่เหนียนมองไปที่ซูจื่ออวี๋ที่หน้าเริ่มแดงเรื่อ ยกยิ้มมุมปากแล้วเอ่ยว่า “ดูดีหรือไม่?”

ซูจื่ออวี๋แสดงสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อย จวินมู่เหนียนก็ยิ้มอย่างจนใจเอื้อมมือไปจิ้มไปที่คิ้วของซูจื่ออวี๋แล้วเอ่ยว่า “สมองเล็กๆ ของเจ้ามันเปลี่ยนเร็ว แต่เส้นทางการคิดของเจ้ากลับไม่ถูกทาง”

ซูจื่ออวี๋ไม่เข้าใจ นางไม่ถูกตรงไหน?

จวินมู่เหนียนพลิกตัวอดไม่ได้ที่จะคว้าซูจื่ออวี๋เข้ามากอดแล้วเอ่ยเสียงอ่อนโยน “ป๋ายหลี่เชียนซางรู้แล้วว่าข้าคือหมิงโหลว เขาเองก็เคยเอาเรื่องนี้มาขู่ข้า แต่ข้าไม่กลัวเขาหรอก เจ้ารู้หรือไม่ว่าเพราะเหตุใด?”

ซูจื่ออวี๋ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยว่า “ในเมืองหลวง ทุกคนย่อมเชื่อท่านอ๋อง ป๋ายหลี่เชียนซางตัวคนเดียว ไม่มีที่พึ่งไม่มีคนหนุนหลัง อำนาจก็น้อย เกิดบอกว่าท่านอ๋องเป็นนักฆ่า เกรงว่าคนอื่นคงจะนึกว่าเขาเป็นโรคจิต”

จวินมู่เหนียนส่งเสียงอืม ก้มหน้าจูบศีรษะของซูจื่ออวี๋ แล้วเอ่ยเสียงอ่อนโยน “เคอจิงหัวคนนั้นในตอนนี้เป็นอาจารย์ในสำนักฝูอี่ สำนักฝูอี่มีชื่อเสียงทั่วสี่แคว้น อย่าว่าแต่เจ้าที่ใช้ฐานะนักเรียนไปขู่เขา ต่อให้เจ้าใช้ฐานะของพระชายาไปขู่เขา เขาก็อาจจะไม่กลัวด้วยซ้ำ เพราะว่านักเรียนใต้หล้านี้จะไม่มีทางเชื่อว่าอาจารย์ที่พวกเขาให้ความเคารพนับถือจะเป็นพวกรักเพศเดียวกัน และยิ่งไปกว่านั้นจะไม่มีทางเชื่อว่าอาจารย์ที่อ่อนโยนและสง่างามของพวกเขาจะขืนใจหญิงสาวให้คลอดลูกของเขาเพื่อปิดปากคนที่พล่ามไปเรื่อย”