ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 531

……

จวินมู่เหนียนกอดซูจื่ออวี๋เอาไว้แน่น ขณะที่อยากจะขยับอีกครั้ง ซูจื่ออวี๋ก็รีบพูดว่า “ท่านอ๋อง ธูปหอมอยู่ได้แค่ครึ่งชั่วยามเท่านั้น หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยามแล้วฮวาเชียนเจียวก็กลับมา เวลาสั้นขนาดนี้ ท่านอ๋องทำอะไรไม่ได้แล้ว ดังนั้น...”

ดังนั้นท่านอ๋องไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เมื่อถึงครานั้นคนที่จะลำบากก็คือท่านเอง

แม้ว่าซูจื่ออวี๋จะอยากพูดแต่ก็หยุดไป ประโยคหลังก็ไม่ได้พูดให้จบ จวินมู่เหนียนเองก็เข้าใจ ได้แต่กัดฟันฟัน เขาไม่อาจโต้แย้งประโยคนี้ได้ หรือจะให้เขาพูดว่าตัวเองสามารถทำอะไรหลายๆ อย่างได้ในเวลาอันสั้น?

จวินมู่เหนียนถอนหายใจอย่างจนปัญญา แอบข่มกลั้นหัวใจที่สั่นไหวของตน แต่ไม่ยอมปล่อยมือจากซูจื่ออวี๋

……

ซูจื่ออวี๋เดาไม่ผิด ฮวาเชียนเจียวฟื้นกลับมาในเวลาหนึ่งก้านธูปเท่านั้น ไม่ใช่แค่คนกลับมาเร็วเท่านั้น ยังเอาแผลมา

เมื่อเห็นรอยฝ่ามือที่แดงก่ำบนหน้าของฮวาเชียนเจียว ซูจื่ออวี๋ก็โกรธมาก พูดด้วยความโกรธ “เกินอะไรขึ้น? ลู่หมิงตีเจ้าหรือ?”

ฮวาเชียนเจียวยิ้ม เดิมทีอยากจะปลอบใจซูจื่ออวี๋ คิดไม่ถึงว่าทันทีที่ขยับปากจะทำให้รอยฝ่ามือบนหน้านั้นเจ็บปวด จึงสูดหายใจเย็นๆ “ซี๊ด...”

ซูจื่ออวี๋รีบคว้ามือฮวาเชียนเจียวไว้ แล้วดึงนางนั่งลง

ซูจื่ออวี๋ชุบผ้าด้วยน้ำเย็นประคบให้ฮวาเชียนเจียวเพื่อลดอาการบวม พลางเอ่ยปากว่า “เจ้าอย่าเพิ่งรีบร้อน นั่งลงก่อนเถอะ”

ฮวาเชียนเจียวพยักหน้าแล้วพูดต่อว่า “วันนี้ลู่หมิงให้ข้าพาเคอจิงหัวไปที่ห้องนอน ตอนที่ข้าเข้าไปแล้ว ก็เห็นหญิงสาวคุกเข่าอยู่ข้างๆ ข้านึกว่าเป็นสาวใช้ที่ทำผิดจึงไม่ได้สนใจอะไร จากนั้นก็ได้ยินลู่หมิงพูดว่า ต้องให้เคอจิงหัวใช้ธูปนั้น หลังจากพูดเสร็จ ลู่หมิงก็หมุนตัวจากไป ข้าประหลาดใจอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็ให้เคอจิงหัวใช้ธูปตามที่พวกเขาต้องการ จริงๆ แล้วเคอจิงหัวแทบไม่มีปัญหาอะไรเลย ไม่นานหลังจากผงหอมรัญจวนชิ้นแรกถูกจุดขึ้น ร่างกายของเขาก็มีปฏิกิริยาตอบสนอง”

ซูจื่ออวี๋รีบถามว่า “งั้นทำไมเขาตีเจ้าล่ะ?”

ฮวาเชียนเจียวบุ้ยปาก ก่อนจะเอ่ยด้วยคำพูดเดือดดาล “ตอนที่ผงหอมรัญจวนไหม้ไปได้ครึ่งหนึ่ง เขาเลือดลมพลุ่งพล่าน หยุดความปรารถนาไม่ได้ ข้าเตือนเขาด้วยความหวังดีว่าเวลาใช้ธูปห้ามร่วมเตียง แต่เขาก็ไม่ฟัง นิสัยป่าเถื่อนก็ปะทุขึ้นมาทันที เดิมทีข้าคิดว่าเขาจะพุ่งไปหาสาวใช้คนนั้น ข้าคิดว่าจะไปก็ไป ถึงอย่างไรก็เป็นคนที่เขาเตรียมไว้ อย่างมากก็ใช้มาดับไฟกระหายได้ ข้าเตรียมจะจากไปแต่ไม่คิดว่าเขาจะพุ่งมาที่ข้า”

ซูจื่ออวี๋หัวใจเต้นรัวแล้วรีบถามไปว่า “เขารังแกเจ้าหรือ?” แม้ว่าฮวาเชียนเจียวจะเป็นหญิงนางโลม แต่ในสายตาของซูจื่ออวี๋นั้น ไม่ได้ดูแคลนนางแม้แต่น้อย หากเคอจิงหัวรังแกฮวาเชียนเจียว ซูจื่ออวี๋ก็ต้องไปทวงความยุติธรรมให้นาง

แต่ไม่คิดว่าฮวาเชียนเจียวจะพูดว่า “เขาอยากรังแกข้า แต่เขาก็ไม่ระวังทำกวานของข้าตก พอพบว่าข้าเป็นหญิง เขาก็ตบข้าหนึ่งที แล้วก็ตะโกนดังลั่นว่า “เหตุใดเจ้าถึงเป็นสตรี? ไสหัวออกไปให้พ้น สตรีไสหัวออกไปให้พ้น” จากนั้นลู่หมิงก็พุ่งเข้ามา ข้ากับสาวใช้คนนั้นถูกไล่ออกไป สาวใช้คนนั้นร้องห่มร้องไห้ไม่รู้ไปไหนแล้ว ข้าก็รู้สึกสงสัยมาก เลยพิงหน้าต่างแอบฟังดู จากนั้นก็ได้ยินเสียงผู้ชายสองคนร่วมรักกัน”