ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 547

นี่มัน…

ซูจื่ออวี๋ค้างเติ่งอยู่กับที่ นี่มันคำถามอะไรกัน? แน่นอนว่านางต้องการให้เขาจะชนะ!

ทุกคนมองจวินมู่เหนียนด้วยความประหลาดใจ พวกเขาไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าเหตุใดจวินมู่เหนียนจึงถามคำถามเช่นนี้กับนักเรียนคนหนึ่ง นี่มันหมายความว่าอย่างไร

ในทางกลับกันเหล่าพี่น้องของจวินมู่เหนียนเดาได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

หันหรูเฟิงส่ายหัวและทอดถอนใจพูดออกมา “ศิษย์พี่รองนี่ศิษย์พี่รองจริง ๆ ทุ่มเทเพื่อเอาใจสตรี ถึงได้จิตใจกว้างขวางขนาดที่ยอมออกหน้าให้กับสำนักฝูอี่ด้วยตัวเอง”

จวินมู่เยว่ก็พูดด้วยอาการทอดถอนใจเช่นกัน “ใช่ พี่เจ็ดกำลังบอกทุกคนว่าเขาไม่ได้ออกหน้าให้กับสำนักฝูอี่ ในสายตาของเขาสำนักฝูอี่นั้นไร้ค่า เขาแค่ต่อสู้เพื่อพี่สะใภ้เท่านั้น!”

ฮวาเชียนเจียวพูดด้วยความรู้สึกสะเทือนใจ “กษัตริย์ฉินทรงรักองค์หญิงมากเกินไป น่าอิจฉาจริงๆ!”

……

ทุกคนจับจ้องไปที่ซูจื่ออวี๋ราวกับว่าพวกเขากำลังรอคำตอบของนาง มีเพียงแต่นางที่ยืนตกตะลึงอยู่กับที่โดยไม่รู้ว่าต้องตอบกลับไปอย่างไร

เทียนชิงที่ยืนอยู่ด้านหลังของจวินมู่เหนียน เมื่อเห็นเช่นนี้จึงรีบพูดว่า “นักเรียนหลาน! จะครบสิบอึดใจแล้ว!”

เทียนชิงหมายถึงว่าหากซูจื่ออวี๋ไม่แสดงความคิดเห็นของนาง จวินมู่เหนียนจะปล่อยมันแล้วไปจริง ๆ จะแพ้ก็แพ้

ทันใดนั้นซูจื่ออวี๋ก็ฝืนยิ้มด้วยความจำใจและตอบว่า “ท่านอ๋อง นี่ท่าน…”

จวินมู่เหนียนสีหน้าไร้ความรู้สึก น้ำเสียงของเขาเฉยเมยแต่กลับพูดอย่างอ่อนโยน “เพียงแค่เจ้าตอบว่าเจ้าต้องการให้ข้าชนะหรือไม่ หากเจ้าต้องการ ข้าก็จะชนะเพื่อเจ้า”

หือ…

ทุกคนอ้าปากค้างด้วยความตกใจ ฉินอ๋องผู้นี้เป็นบ้าไปแล้วหรือ? พูดคำหยาบต่อหน้าคนหมู่มาก

หรือว่าฉินอ๋องชอบนักเรียนหลานงั้นหรือ? หรือว่าฉินอ๋องชอบบุรุษ?

เมื่อเทียบกับความตกใจของทุกคน หยางอวิ๋นฉู่เหมือนกำลังจะระเบิดออกมา

นางไม่สามารถปฏิเสธได้ว่านางซาบซี้งกับสิ่งที่จวินมู่เหนียนมอบให้ และนางมีอาการใจหวิวเล็กน้อย

แต่นางก็อดไม่ได้ที่จะโกรธจวินมู่เหนียน จวินมู่เหนียนแสดงความรักต่อนาง มันชัดเจนว่าเขาต้องการเปิดเผยตัวตนของนางและไม่ให้นางอยู่ในสำนักฝูอี่เพื่อสืบสวนเคอจิงหัว

ซ้ำยังเคยบอกด้วยซ้ำว่าจะช่วยนางสืบคดี แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจวินมู่เหนียนจะเป็นอุปสรรคที่ใหญ่ที่สุดในการสืบสวนคดีของนาง!

ในขณะที่กำลังโกรธและสะเทือนใจ นางก็รู้สึกทั้งจนใจและละอายใจ มันมีความรู้สึกมากมายอยู่ในใจจริง ๆ

และในตอนที่ซููจื่ออวี๋ไม่รู้ว่าจะจัดการกับตัวเองอย่างไร เทียนชิงก็ได้หัวเราะเยาะเย้ยและพูดว่า “คุณชายหยาง ครบสิบอึดใจแล้ว คำสั่งสุดท้ายของท่านยังไม่พูดออกมา!”

หือ?

ทุกคนกลับมารู้สึกตัวในทันใด จากนั้นพวกเขาก็ตระหนักว่าคำสั่งสุดท้ายของคำสั่งสิบเจ็ดของนักปราชญ์ ต้องแต่งให้ตรงกับคำสั่งสุดท้าย แต่ถึงคราวที่หยางอวิ๋นฉู่ต้องพูด แต่หยางอวิ๋นฉู่ไม่ได้พูด

ทุกคนมองไปที่หยางอวิ๋นฉู่และพบว่าเขาอยู่ในอาการงุนงงเช่นกัน เห็นได้ชัดว่าตกใจกับคำสารภาพอย่างกะทันหันของจวินมู่เหนียน