ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 548

หยางอวิ๋นฉู่กระพริบตา จากนั้นเขาก็ได้เต้นเร่า ๆ ด้วยความโกรธและชี้ไปที่หน้าจวินมู่เหนียนพร้อมกับตะโกนเสียงดัง “

จวินมู่เหนียนเยาะเย้ยและไม่ตอบ

ในขณะที่ทุกคนตกตะลึง พวกเขาอดไม่ได้ที่จะตระหนักได้ในทันใด มิน่าแปลกใจเลยที่จู่ ๆ ฝ่าบาทฉินอ๋องจะสารภาพรักออกมา ที่แท้มันเป็นเพียงอุบาย!

จริงแท้! เมื่อต้องต่อกรกับลูกเล่นของศัตรู การโจมตีหัวใจเป็นสิ่งสำคัญที่สุด!

ทันใดนั้นก็เกิดความโกลาหลขึ้น ทุกคนต่างพากันยกย่องในความกล้าหาญของจวินมู่เหนียน

“ฝ่าบาทฉินอ๋องเยี่ยมยอดอย่างยิ่ง!”

“จริงแท้ ขุนศึกมิหน่ายเล่ห์!”

“ถูกต้อง การประลองบทประพันธ์ก็สามารถใช้ศิลปะแห่งสงครามได้เช่นกัน!”

“ข้าว่าแล้ว ฉินอ๋องจะไปชื่นชอบชายหนุ่มได้อย่างไร ใคร ๆ ก็บอกว่าชายาฉินอ๋องเป็นสาวงามอันดับหนึ่งแห่งตงโจว!”

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า พวกเจ้าดูชายเป๋ยฉู่ผู้นั้นจมูกบี้ไปหมดแล้ว!”

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ!”

……

ทุกคนต่างหัวเราะออกมา ช่างเป็นภาพที่มีชีวิตชีวาเป็นอย่างยิ่ง

ซูจื่ออวี๋ตะลึงงันนิ่งอยู่กับที่ นางมองจวินมู่เหนียนด้วยความประหลาดใจ นางไม่เข้าใจอยู่ครู่หนึ่งว่าจวินมู่เหนียนกำลังคิดอะไรอยู่

หรือว่าเมื่อครู่มันเป็นเพียงแผนการของเขาที่จะทำให้หยางอวิ๋นฉู่พ่ายแพ้งั้นหรือ? เช่นนั้นแล้วสิ่งที่เขาเพิ่งจะพูดออกมานั้น…เป็นเรื่องโกหกงั้นสินะ?

ซูจื่ออวี๋รู้สึกว่าฝ่ามือของนางชื้นเหงื่อ ในขณะนี้จิตใจของนางเต็มไปด้วยความย้อนแย้ง ดูเหมือนนางหวังว่าคำพูดของจวินมู่เหนียนจะเป็นเท็จ แต่นางก็ทนไม่ได้ที่จะถ้อยคำเหล่านั้นเป็นเพียงคำหลอกลวง

นางเงยหน้าขึ้นมองจวินมู่เหนียน แต่กลับพบว่าจวินมู่เหนียนกำลังมองหยางอวิ๋นฉู่ด้วยท่าทางสงบนิ่ง ราวกับว่าเขาไม่รับรู้ถึงสายตาหรือความรู้สึกของนางเลยแม้แต่น้อย

ซูจื่ออวี๋เบะปาก ภายในใจมีความขมขื่นและสุขใจปนเปกัน

……

จวินมู่เยว่เด้งตัวขึ้นด้วยความโกรธและพูดด้วยความโมโห “หยางอวิ๋นฉู่ผู้นี้ไร้ยางอายเกินไปแล้ว เหตุใดจึงต้องฟังกฎจากเขาทั้งหมด?”

หันหรูเฟิงหัวเราะขมขื่น “การเปิดสำนักถกปรัชญามันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่สมัยโบราณแล้ว ผู้ท้าชิงเป็นผู้ตั้งกฎทั้งหมด เขาท้าทายทั้งสำนักด้วยตัวเขาเองไม่ใช่หรือ?”

จวินมู่เยว่พูดด้วยความกระวนกระวาย “จะใช้อะไรต่อกรกับคำสั่งหญิงงามได้? สุภาพบุรุษก็ใช้ไม่ได้ หรือต้องใช้คนต่ำช้า? เฉพาะสตรีและคนร้ายเท่านั้นที่ยากต่อการเกื้อหนุนกัน?”

หันหรูเฟิงก่ายหน้าผากอย่างหมดหมดหนทางและเอ่ยว่า “ท่านอ๋องแปด ได้โปรดอย่าพูดเรื่องไร้สาระ ศิษย์พี่รองต้องมีวิธีแก้ปัญหา”

……

ทุกคนกำลังวิตกกังวล หากเป็นยามปกติการคิดอย่างละเอียดถี่ถ้วนไม่ได้ยากนัก แต่ตอนนี้มีเพียงสิบอึดใจ ความเร่งรีบของเวลาทำให้ทุกคนกดดันจบแทบสูญสิ้นสติปัญญา ทุกคนต่างขมวดคิ้ว ไม่ผู้ใดกล่าวกลอนสั่งออกมา

หยางอวิ๋นฉู่นับถอยมาจนถึงเก้าแล้ว เสียงที่ชัดเจนก็ดังขึ้นมา เธอกล่าวว่า “จิตใจมนุษย์ปะทะคนงาม!”