ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 578

หลังจากที่เสียงแสดงความยินดีค่อย ๆ เบาลงแล้ว อาจารย์ใหญ่ฉินอวี้ก็ไม่สามารถซ่อนความภาคภูมิใจของเขาได้และกล่าวว่า “องค์รัชทายาทอวิ๋นหยาง ออมมือแล้ว ออมมือแล้ว การเปิดสำนักถกปรัชญาครั้งนี้ สำนักฝูอี่ของเราชนะอย่างหวุดหวิด”

ฉู่อวิ๋นหยางส่งเสียงหึอย่างเย็นชาและพูดว่า “ไม่เป็นไร! การเปิดสำนักถกปรัชญาสามารถทำได้ทุกปี ปีหน้าพวกเรามาแข่งขันกันใหม่!”

อาจารย์ใหญ่ฉินอวี้พูดพร้อมหึหึ “พูดได้ดี พูดได้ดี!”

เมื่อเห็นสิ่งนี้จวินมู่เยว่ก็เยาะเย้ยว่า “โอ้ ข้าได้ยินแต่มีคนโดนตบ แต่ไม่เคยได้ยินว่ามีใครชอบการทุบตีเลย ครั้งนี้การยังโดนตีไม่เพียงพอ ยังจะมาครั้งหน้าอีก จิ๊จิ๊จิ๊ ไม่เคยได้ยินมาก่อนจริงๆ ”

ฉู่อวิ๋นหยางโกรธและพูดด้วยน้ำเสียงขุ่นเคืองใจ “จวินมู่เยว่ เจ้าภูมิใจอันใด? ตงโจวที่ยิ่งใหญ่ ยังต้องให้สตรีมาเผชิญหน้ากับศัตรู เจ้าก็น่าละอายใจเช่นกัน!”

ไม่ต้องรอให้จวินมู่เยว่ได้ตอบ ซูจื่ออวี๋ก็พูดด้วยรอยยิ้มบาง ๆ “คำพูดขององค์รัชทายาทอวิ๋นหยางนั้นผิด แต่ตงโจวของเรา มีเพียงสตรีคนเดียวก็สามารถรับมือศัตรูได้ ท่านอ๋องทุกพระองค์ที่ไม่ได้พูด ไม่ใช่เพราะทำไม่ได้ แต่เป็นเพราะไม่คุ้มค่า”

ฉู่อวิ๋นหยางแทบกระอักเลือดด้วยความโกรธ เพียงครู่เดียวเขาก็คิดว่ารูปร่างหน้าตาของซูจื่ออวี๋ดูไม่น่ารักอยู่ และกลับกลายเป็นน่าเกลียดแทน

ฉู่อวิ๋นหยางพูดด้วยความโกรธ “ตงโจวของพวกเจ้า ชนะอย่างหวุดหวิด มันมีอะไรให้น่าภาคภูมิใจ!”

ซูจื่ออวี๋เลิกคิ้วแล้วพูดว่า “ชัยชนะอันหวุดหวิดหรือ? หึหึ องค์รัชทายาทอวิ๋นหยาง ดูเหมือนว่าในดินแดนเป๋ยฉู่อันแห้งแล้งของพวกท่านจะไม่เข้าใจว่าสิ่งใดที่เรียกว่าการยอมรับด้วยไมตรีจริง ๆ ”

ฉู่อวิ๋นหยางขมวดคิ้วและพูดว่า “เจ้าหมายถึงอะไร?”

ซูจื่ออวี๋กลั้นรอยยิ้มบนใบหน้าของนางและพูดอย่างเย็นชา “ความหมายของข้าคือ ท่านชนะสามการแข่งขันนั้น นั่นถึงจะเรียกว่าชนะอย่างหวุดหวิด นี่เป็นวิธีการต้อนรับแขกของเราตงโจว!”

ฉู่อวิ๋นหยางพูดด้วยความโกรธ “เจ้ากำลังพูดถึงเรื่องไร้สาระอะไร!”

ซูจื่ออวี๋เลิกคิ้วแล้วพูดว่า “ท่านไม่เชื่อหรือ? งั้นให้ข้าพิสูจน์ให้ดู!”

ฉู่อวิ๋นหยางมองซูจื่ออวี๋ด้วยความระมัดระวัง เขาไม่รู้ว่านางกำลังจะทำอะไร ซูจื่ออวี๋เหลือบมองฮวาเชียนเจียว แล้วพูดว่า “ฮวาฮวา ไปเอาพิณ”

……

ฮวาเชียนเจียวนำพิณกลับมาอย่างรวดเร็ว ทุกคนต่างมองดู พิณนั้นก็ไม่ต่างจากที่พวกเขามักจะเห็น ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือ พิณนั้นมันไม่มีสายจริง!

จวินมู่เหนียนอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเมื่อเห็นพิณตัวนั้น มันดูเหมือนพิณที่สาว ๆ ในเวินเซียงอวี๋หยวนใช้ เพียงแต่สายถูกถอดออก และดูไม่มีอะไรพิเศษ

ซูจื่ออวี๋วางกู่ฉินไว้บนโต๊ะที่คนในวังนำมา นางเลิกคิ้วแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “องค์รัชทายาทอวิ๋นหยาง ท่านต้องมองเห็นให้ชัดเจน พิณไร้สายนี้เรียกว่า…พญาหงส์เก้าชั้นฟ้า เทียบได้กับมังกรคำรามมหาสมุทรของท่านแทบไม่ต่างกัน”

ฉู่อวิ๋นหยางอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว เขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับพญาหงส์เก้าชั้นฟ้าแต่เขาไม่กล้าบอกว่าเขาไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน ถ้าเป็นพิณจริง ๆ แล้วเขาบอกว่าเขาไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน นั่นไม่เป็นการบอกว่าตัวเองไม่มีความรู้หรือ?

ฉู่อวิ๋นหยางเม้มริมฝีปากแล้วถามว่า “ชายาฉินอ๋องหมายความว่า เจ้าสามารถเล่นพิณนี้โดยไม่ต้องใช้สายได้จริง ๆ หรือ?”