ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 58

ฮูหยินซูเช็ดน้ำตาแล้วเล่าถึงสถานการณ์ของซูจื่อเยียนไม่ดี ซูจื่ออวี๋หลอกลวงผู้คน และเซี่ยจู่ก็ใช้ยาอันตรายจนเกือบตายออกมา

ซูจื่ออวี๋มองสองคนนั้นอยู่ไกลๆ ในใจก็รู้สึกแปลกๆ ความสัมพันธ์ของสองคนนี้ไม่ธรรมดา ลูกพี่น้องลูก เป็นความสัมพันธ์ในการสวมเขาที่ดีที่สุด

ซูจื่ออวี๋มองสองคนนั้นด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก ในใจก็จดจำเรื่องนี้เอาไว้ วันหน้าอาจจะมีประโยชน์

หลังจากเว่ยคงชิงฟังฮูหยินอธิบายเสร็จแล้วก็หันไปมองซูจื่ออวี๋ แล้วถามซ้ำหนึ่งประโยค “กลิ่นเย่ไหลที่เจ้าว่า คืออุจจาระหรือ”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้าแล้วเอ่ยว่า “ท่านผู้เชี่ยวชาญ ต้องทาทั้งตัว และต้องทาติดต่อกันเจ็ดวัน เมื่อยาถึงก็หายป่วย”

“เจ้าพูดจาเหลวไหล” ฮูหยินซูใจเย็นไม่ไหวแล้ว นางไม่เคยได้ยินว่ามีคนใช้อุจจาระมาแก้พิษ”

ซูจื่ออวี๋หัวเราะออกมา “ไม่เชื่อก็ช่างเถอะ คนที่ทรมานไม่ใช่ข้านี่นา”

ฮูหยินซูไม่มีความคิดเห็น เงยหน้ามองเว่ยคงชิง

เว่ยคงชิงครุ่นคิดแล้วก็ชี้ไปที่เซี่ยจู๋ที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้น “ให้นางลองอีกครั้ง”

ท่ามกลางผู้คนในตระกูลซู นอกจากพวกเขาแล้ว คนอื่นๆ ก็ไม่นับว่าเป็นคน

ฮูหยินซูสั่งให้คนหยิบถังอุจจาระขึ้นมาสองถัง และให้เปลื้องผ้าเซี่ยจู๋ต่อหน้าทุกคน

ซูจื่ออวี๋ขมวดคิ้วเบาๆ ถึงอย่างไรเซี่ยจู๋ก็เป็นผู้หญิง มีบ่าวรับใช้ผู้ชายยืนอยู่เต็มเรือน ถ้าถูกเห็นหมดแบบนี้ ต่อไปจะอยู่อย่างไร?

แต่ซูจื่ออวี๋ก็ไม่ได้ใจดีพอจะขอร้องให้คนที่ทำร้ายนาง นางเพิ่งจำวิธีการชั่วร้ายที่ไร้หัวใจของฮูหยินซูได้

เซี่ยจู่เห็นทุกคนจะเข้ามาถอดเสื้อผ้าของนางจึงร้องไห้ออกมาแล้วกล่าวว่า “ไว้ชีวิตข้าเถอะ ขอร้องล่ะฮูหยินไว้ชีวิตข้าด้วย ฮูหยินข้าให้บ่าวเข้าไปถอดในเรือนเถอะ”

ฮูหยินซูยังไม่ทันจะอ้าปาก แม่นมหลิวก็กัดฟันแล้วพูดว่า “นังเด็กแพศยากับเท้าลา อย่าทำเป็นไม่รู้ว่าอะไรดีไม่ดี พวกเรามาที่นี่เพื่อช่วยเจ้า ถ้าให้เข้าเข้าไปในเรือน พออุจจาระกระเด็น ในเรือนนั้นจะมีผู้ใดอยู่ได้หรือไม่? อยู่นิ่งๆ เถอะ”

เซี่ยจู๋กอดร่างตัวเองพลางส่ายหัว แต่ไม่ได้บอกว่าคันหรือไม่ นางดูตกใจจนโง่ไปแล้ว

ฮูหยินซูร้อนใจแล้วจึงเหลือบมองแม่นมหลิว

เมื่อนมหลิวก็เข้าใจในทันที บีบปลายจมูกของตัวเองทนต่อความรังเกียจ ก้าวขึ้นไปหยิกเซี่ยจู๋ เอ่ยเสียงเดือดดาล “ฮูหยินถามเจ้าอยู่นะ”

ความเจ็บปวดนี้ทำให้เซี่ยจู๋ได้สติ จากนั้นนางก็ร้องไห้ตะโกนออกมา “ไม่...ไม่คัน ไม่คันแล้ว ไม่คันแล้วจริงๆ ฮูหยินซูปล่อยบ่าวไปเถอะ”

ฮูหยินซูแทบไม่ฟังคำขอร้องของเซี่ยจู๋ ได้ยินแค่ “ไม่คันแล้ว” สามคำเท่านั้น

แม้ว่าฮูหยินซูจะประหลาดใจไปบ้าง แต่นางก็ยังอดถอนหายใจด้วยความโล่งอกไม่ได้ ก่อนจะกล่าวว่า “พวกเจ้า ล้างตัวให้นาง” หลังจากพูดจบนางก็หันไปพูดกับเว่ยคงชิง “พี่ชาย ต้องรบกวนเจ้าตรวจดูนางให้ละเอียดอีกทีให้แน่ใจว่าไม่เป็นอะไร ถึงจะกล้าทำให้ลูกเยียน”

เว่ยคงชิงพยักหน้าและพูดว่า “พานางไปที่ห้องรับแขก”